Identyfikator podmiotu: SCP-PL-230
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: Obiekt powinien być przechowywany w pomieszczeniu 6x6x3, na terenie Ośrodku 14. W przechowalni musi być dostęp do świeżej wody i siana, które będzie potrzebne do nakarmienia owcy, ponieważ raz w tygodniu mieć kontakt z owcą, która jest w stanie dać mleko, żeby się nim pożywić, obiekt próbowano nakarmić z butelki, ale to się nie powiodło, gdyż podmiot odmówił przyjęcia pokarmu, idąc spać. Byt nie powinien mieć kontaktu z osobami, które popełniły jakiś grzech, ponieważ powoduje to wysoką agresję podmiotu.
Opis: Obiekt przypomina małego białego baranka, ale różni się tym, że nad jego głową jest mała aureola, która emituję żółtą poświatę i zapewnia mu telepatię. Przed wejściem do przechowalni osoba powinien się wyspowiadać, dlatego na terenie Ośrodku powinien znajdować się ksiądz, który jej udzieli, w przypadku dzieci nie jest wymagana taka operacja, ponieważ byt jest w ich stosunku przyjacielski i chętnie się z nimi bawi.
Byt w pobliżu grzesznika nie kontroluje swojego zachowania, przez co osoba, na którą zareagował, musi opuścić przechowalnie natychmiastowo, żeby nie podmiot nie zniszczył jej w ataku furii. Byt nie wchodzi w stan agresji tylko wtedy gdy grzesznikiem jest: osoba świecka, dziecko przed pierwszą komunią, osoba upośledzona umysłowo na razie nie wiadomo dlaczego ponieważ wszystkie próby komunikacji z bytem zakończyły się fiaskiem.
Jeśli osoba nie opuści przechowalni stanie się ofiarą (od tej pory nazywana będzie jako SCP-PL-230-1) a byt zacznie wypowiadać słowa w języku podobnym do łacińskiego. Po pięciu minutach podmiot zacznie się przybliżać do SCP-PL-230-1 i zacznie bóść go za pomocą swoich malutkich rogów za każdym razem mocniej, gdy SCP-PL-230-1 zostanie zraniony, zacznie zmieniać się w proch od miejsca, gdzie jest rana, a byt spokojnie odejdzie na odległość 4 metrów i uda się w sen. Cały proces sproszkowania trwa zależnie od ciężkości grzechu im lżejszy, tym dłużej, najdłuższej SCP-PL-230-1 zmieniał się w proch 4 miesiące, SCP-PL-230-1 będzie żyć, ale nie będzie mógł się ruszać do momentu całkowitej zmiany, gdy proces się zakończy byt, obudzi się, jego aureola błyśnie oślepiającym białym światłem a SCP-PL-230-1 się rozpadnie.
Proch zacznie się dymić a później palić, byt będzie obserwować cały proces. Po zakończeniu spalania obiekt użyje swojej telepatycznej mocy i podnosząc popiół i wrzucając go do poidła, popiół zmieni się w małą rybkę gatunku Oreochromis aureus (od tej pory nazywana będzie jako SCP-PL-230-2). Każda rybka powinna zostać przeniesiona do jeziora na terenie [Usunięto] które znajduję się pod ciągłą kontrolą Fundacji.
SCP-PL-230-2 różni się od normalnego przedstawiciela Oreochromis aureus, ale jest w stanie się rozmnażać z nieanomalnymi przedstawicielami. Jedną z cech SCP-PL-230-2 jest to, że potrafi żyć w każdym zbiorniku wodnym i nie być zanieczyszczoną przez substancje z niego. Inną z cech jest to, że potrafi się zregenerować tylko z głowy, jeśli mózg nie zostanie uszkodzony, ale liczba regeneracji jest ograniczona ale każdy osobnik ma inną. Ichtiolog ██████ █████ stwierdził że ryby nie mogą umrzeć ze starości ponieważ regeneracja nie pozwala im na to.