Biuro (sandbox) Dr_Blackpeace

Ostatnia edycja starego sandboxa: wersja strony: 1494, ostatnia edycja: 21 Jan 2017, 12:52

Na zawsze pozostanie w naszej pamięci

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rura_Crookesa

https://en.wikipedia.org/wiki/Cockcroft%E2%80%93Walton_generator

https://www.flickr.com/photos/esparta/4111703709/ — przyda się

https://fr.rabarbar.org/wiki/Automate_m%C3%A9canique#/media/File:Complimentarius-face_Bremen-16th_century.jpg

https://search.creativecommons.org/photos/2ef7d3e8-2d1c-439c-b0f8-97fcf201a485

https://www.flickr.com/photos/34938397@N08/3423911009 garaż
https://pxhere.com/en/photo/1200364 cień
▲
▼
◀
▶

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-205

Klasa podmiotu: Thaumiel

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-205 to przestrzeń podziemna, charakteryzująca się brakiem określonego rozmiaru i rzeczywistego umiejscowienia względem stałej rzeczywistości. Przestrzeń ta dostępna jest za pośrednictwem kopalń znajdujących się na terenie Górnego Śląska w Polsce, aczkolwiek sama zdaje się posiadać połączenie z innymi miejscami wydobywczymi na całym globie.

Możliwość przedostania się do SCP-PL-205 posiadają jedynie osoby, których przodkowie z przynajmniej 4 poprzednich pokoleń byli rdzennymi mieszkańcami terytorium Górnego Śląska. Wykonanie określonych odgórnie czynności podczas próby zjazdu dowolną windą górniczą na terenie funkcjonującego zakładu wydobywczego w korytarze wyrobisk pozwalają na przedostanie się do SCP-PL-205, zamiast oczekiwanego technicznie poziomu. Podczas zjazdu obserwowane są niewielkie zachwiania rzeczywistości i niezgodności przestrzenne, ponieważ klatka windy przyspiesza do nieosiągalnych dla niej prędkości i zjeżdża na znacznie większą głębokość, niż pozwala na to zasięg szybu. Według postronnych obserwatorów, winda zjeżdża na najniższy poziom wyrobiska bez zauważalnych niezgodności, oprócz braku oczekiwanych pasażerów. Oświetlenie szybu, jeżeli jest zastosowane, przestaje być zauważalne po przekroczeniu granicy dna wyrobiska.

Zatrzymane się windy następuje powoli i stopniowo, według wykonywanych pomiarów klatka techniczne znajduje się wówczas na około 20 kilometrze pod powierzchnią ziemi.

SCP-PL-205 w większości posiada przejścia przypominające stare, nieużywane bądź zniszczone chodniki kopalniane. Sposób wykonania tych chodników jest różny i odpowiada różnym technologiom stosowanym na przestrzeni wieków: obserwuje się zarówno spróchniałe, lecz nienaturalnie wytrzymałe podpory, jak również nowoczesne sklepienia betonowe i wsporniki hydrauliczne.

Niektóre ze struktur znalezionych w SCP-PL-205 przypominają architekturę miejską charakterystyczną dla Górnego Śląska w pierwszych dekadach XX wieku.

Wewnątrz SCP-PL-205 istnieje wiele oddzielonych solidnymi drewnianymi drzwiami pomieszczeń, które zdają się zawierać autonomiczne byty, wyjątkowe pod względem wyglądu i właściwości. Większość tych bytów, bacząc na ich cechy charakterystyczne, kwalifikowały by się według fundacyjnych procedur przechowywania na obiekty klas Euclid i Keter. Budowa pomieszczeń, w których owe byty się znajdują, wydaje się całkowicie spełniać rolę zabezpieczającą je przed ich opuszczeniem. W bliskiej odległości od wejścia do danego pomieszczenia znajduje się zardzewiała, metalowa tabliczka z napisanym na niej tekstem w języku niemieckim bądź gwarze śląskiej, wskazująca na to, iż każdy z bytów posiada swoją charakterystyczną nazwę wraz z krótkim opisem, będącym prawdopodobnie świadectwem pochodzenia i właściwości danego bytu. Niektóre tabliczki są nieczytelne ze względu na uszkodzenia mechaniczne. Stwierdzono również kilka pomieszczeń, których drzwi zostały otwarte.

Oprócz wspomnianych wyżej, SCP-PL-205 charakteryzuje znaczna ilość bytów swobodnie egzystujących wewnątrz wymiaru. W dużej mierze są to istoty humanoidalne bądź bezcielesne byty o negatywnym nastawieniu.

SCP-PL-205-1 to jedyny byt egzystujący wewnątrz SCP-PL-205 wykazujący pozytywne nastawienie wobec personelu, zdolny do czynnej i rozumnej komunikacji. Obiekt przypomina starszego mężczyznę z intensywnym, ciemnym zarostem, o krytycznie zniszczonej skórze pokrytej stale ciemnym pyłem. Byt nakazuje określanie siebie mianem ''Przewodnika'', jednakże twierdząco odpowiedział na zapytanie o posiadanie imienia i nazwiska, nie podając ich jednak ze względu na przekonaniu o braku istotności tych informacji.

Informacje o odkryciu: Odkrycie SCP-PL-205 nastąpiło w przeciągu kilku tygodni od pojawienia się masowych ilości tąpnięć na terenie Górnego Śląska, połączonych z kilkoma przypadkami zapadnięcia się ziemi na terenie aglomeracji, skutkującymi znacznymi stratami materialnymi. Do mieszczącego się w centrum Katowic Ośrodka 16 został dostarczony list nieznanego autora, podający przypuszczalny powód incydentów i sposób na dostanie się do SCP-PL-205. Fundacja po zapoznaniu się z dokumentem i przygotowaniu wyprawy wykonała odpowiednie czynności w szybie pracowniczym kopalni KWK Sośnica-Makoszowyw Zabrzu.

Załącznik 205O1L

Hanysy z Fundacji. Wiem o waszym istnieniu i wiem, że teraz tylko Wy możecie pomóc. To, co dzieje się na dole, zaczęto czuć też na górze. Bytom się zapada, a gdy bana w Zabrzu jedzie, to wszystkie okna się trzęsą, wiadomo od dawna. Ale stare, zapomniane wyrobiska to tylko niewielka część tego, co ma miejsce naprawdę. Nikt nie przypuszczał, że górnictwo będzie na takim poziomie, nikt też nie przypuszczał, że szefowie się zmienią i coraz brutalniej zaczną wydzierać skały z głębin.

On to wyczuł, obudził się i uciekł.

Na odwrocie napisałem, co macie zrobić, aby zjechać w głąb. Tylko prawdziwy Ślązak z dziada pradziada może dostać się do serca Oberschlesien.

Eksploracja

Agent Józef Durczok, jako jedyny pracownik Fundacji spełniający wymagania, został wysłany do SCP-PL-205 celem dokonania eksploracji. Nagrania sporządzone zostały przy pomocy posiadanych przez agenta mikrofonu i kamery nagrywającej teren przed pracownikiem.

Józef Durczok: Test urządzenia. Halo.

Michał Jakubek (pracownik techniczny towarzyszący Agentowi przed zjazdem): Jesteś pewien, że chcesz tam iść?

Józef Durczok: Ktoś musi, skoro tylko ja mogę. Instrukcja nie jest skomplikowana. I tak większość zależy od was.

M.J.: Tlenu w aparacie wystarczy na godzinę. Nie wiemy, czy się przyda.

J.D.: A ja mam wiedzieć? Równie dobrze mogę jechać na pewną śmierć. Dobra, dosyć gadania. Mam wszystko, gotowy do zjazdu.

M.J.: Dobra. Zamykamy. Dźwięk zasuwanych i blokowanych krat

Następuje krótka przerwa, po której za pomocą dzwonka sygnałowego odgrywana zostaje podana w liście sekwencja. Zaraz po tym maszynownia uruchamia dźwig

J.D.: Szczęść Boże, panowie.

Przez następne niecałe 2 minuty widoczne jest oświetlenie szybu, mrugające ze względu na szybkość opuszczanej klatki. Po tym czasie następuje całkowita ciemność, a klatka widocznie przyspiesza. Agent włącza latarkę.

J.D.: Zaraz przywalę w dno, kurwa, odwaliło im tam na górze? Po minucie milczenia, słyszalny jest tylko świst powietrza i metaliczne dźwięki klatki Powinienem być już dawno na dole.

//Klatka zjeżdża przez następne 3 minuty, po czym powoli zwalnia i zatrzymuje się. Drzwi powoli otwierają się samoczynnie, mimo braku automatycznego mechanizmu. Agent kieruje strumień światła przed siebie i na okolicę. Widoczna przestrzeń korytarza, wykonana ze starych cegieł. Pośrodku biegną stare, zardzewiałe szyny. Po skierowaniu strumienia w prawą odnogę zauważalne są dwa jasne punkty zbliżające się w stronę agenta, po chwili wyłania się chuda, ciemna sylwetka starszego mężczyzny w parcianych ubraniach.

J.D.: To nie jest stacja kopalni… O kurwa!

SCP-PL-205-1: (Posługując się gwarą sląską) Ślązak, który przeklina? To tak nie wypada. Jesteś tu sam?

J.D.: Emm… tak. Kim jesteś?

SCP-PL-205-1: Ślązakiem, tak jak Ty. Widzę, że niewielu już zostało, skoro tylko Ty zdołałeś się tu dostać.

J.D.: Ty przyniosłeś list?

SCP-PL-205-1: Opuszczenie tego miejsca było strasznym przeżyciem, ale wymagała tego sytuacja.

J.D.: Gdzie my w ogóle jesteśmy? To nie jest kopalnia.

SCP-PL-205-1: Mylisz się. To jest kopalnia. Zgaś to światło.

J.D.: Nie ma mowy.

W oddali słyszalne są kroki

SCP-PL-205-1: Gaś i nic nie mów!

Światło zostaje wyłączone, kamera przechodzi w tryb noktowizji, który pomimo tego nie działa z pełną funkcjonalnością. Dźwięki kroków i szurania są coraz głośniejsze. SCP-PL-205-1 spogląda w ziemię

SCP-PL-205-1: Szeptem Patrz pod nogi i za żadne skarby nie patrz przed siebie.

//Kamera nadal rejestruje obraz przed Agentem, ujawniając grupę humanoidalnych bytów, przypominających mężczyzn w górniczych uniformach. Byty posiadają spalone, brakujące lub zmiażdżone części ciała, powoli przechodzą przed Agentem i SCP-PL-205-1, nie wydając żadnych dźwięków, po czym znikają w przeciwległym korytarzu.

SCP-PL-205-1: Poszli. Nie włączaj latarki, nie będzie Ci potrzebna.

J.D.: Co to było?

SCP-PL-205-1: Nie patrz na te byty, bo spotka Cię coś gorszego niż tych, kim byli dawniej. Chodź ze mną.

J.D.: Jakim cudem jestem w stanie… wiedzieć, gdzie jest ściana a gdzie jej nie ma?

SCP-PL-205-1: To miejsce tak ma.

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)

Dlaczego bytom się zapada albo jak tramwaj w zabrzu jedzie to szyby się trzęsą
Bo się zapadają stare wyrobiska albo rezonuje od pustych chodników dawno nieużywanych
A tylko cholera wie co te dźwięki obudziły

Jak się dostać do śląskiej filii

Np
Specjalny sygnał czy coś
Zjeżdżasz windą
Nagle przyspiesza, zaraz jebnie o dno szybu
A tu ni chuja
Ciemno, nadal zapierdala
I po chwili staje
Wysiadasz, ciemny zakurzony chodnik, wymurowany starymi cegłami
Gościu który prowadzi mówi, żeby patrzeć w ziemię i się nie odzywać
I nagle widzisz jak coś się porusza w ciemności, wykonujesz polecenie, kątem oka zauważasz grupkę górników: spalonych, pogniecionych, sinych od uduszenia, przechodzą rzędem obok was bez słowa i znikają ponownie w ciemności
Nie patrz na te byty, bo spotka cię coś gorszego niż tych, kim byli dawniej

będąc w kopalni jest możliwoąć przypadkowego przejścia do wymiaru kieszonkowego
Który składa się z chodników losowej długości i typu
Musisz odpowiednio iść, żeby się wydostać
Czasem masz po drodze ciemne strefy, całkowita nieprzenikniona ciemność
Idziesz przez nie i nagle czujesz ręce na nogach, powoli chwytające cię ale nieskutecznie
Jak stajesz ciągną mocniej
Gdy twój partner upada, więcej go nie widzisz
Biada ci, gdy zobaczysz nad i przed sobą białe ślepia, patrzące prosto na ciebie

Koncept nazywam roboczo śląską filią bo miałem myśl żeby serio tam były odpowiedniki przechowalni
Albo idziesz już tym chodnikiem po wyjściu z windy i znajdujesz się na brukowanym placu
Dookoła pełno familoków, ale takich jakby pustych, bez życia, przewodnik zakazuje ci zbyt długo patrzeć w okna a broń boże wchodzić do środka
Po chwili widzisz, że spośród ciemności wyłania się ledwo widoczna szara łuna, jakbyś był gdzieś na zewnątrz o zmierzchu
Czujesz mocny zapach dymu, duszący ale jednak nie sprawia ci żadnej szkody
Zauważasz, że na "horyzoncie" jest cały las kominów i szybów
Przewodnik mówi witaj w śląskiej filii, tak nazywamy to miejsce chociaż tak naprawdę nie jest to fundacja, ale jest tu wiele miejsc, w których znajdują się rzeczy których nikt nie powinien widzieć

Idziecie dalej, znowu ciemność, słyszysz krzyki, zapadające się rzeczy, przewodnik mówi o zmianie trasy, bo traficie na wspomnienie pożaru
A z tego was nikt nie wyciągnie
Idziecie i znajdujecie się nagle w zwyczajnym chodniku, masz wtf ale przewodnik mówi, że to miejsce jest w jakiś sposób powiązane z każdą kopalnią na świecie, od wielkich kompleksów od miedzi po prowizoryczne ziemianki murzyńskich kopalni kamieni szlachetnych
Odwracasz się i znowu ciemność
Znowu idziecie dalej, trafiasz na zabarykadowane drzwi z szybką, za którą po chwili dostrzegasz babulinkę płaczącą nad poskręcaną bryłą węgla do złudzenia przypominającą człowieka, mówiącą coś w stylu józefku proszę nie zostawiaj dzieci, żuru żech ci nawarzyła co tak lubisz
Takie emocjonalne rzeczy
Oczywiście przewodnik bierze cię za ręke i mówi że jej już nikt nie pomoże
Po chwili słyszysz huk i widzisz tę samą zwęgloną bryłę przylegającą ściśle do okienka, jakby spoglądała na ciebie, przewodnik bierze cię za rękę i szybko zabiera stamtąd

Po prostu śląska filia to robocza nazwa miejsca, w którym przechowywane jest każde zło jakie dotknęło górnictwo, stary obraz śląska i legendy związane z nim

SCP-PL-144 ''Ora pro nobis Dei

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-144

Klasa podmiotu:

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-144 znajduje się w swoim pierwotnym miejscu odnalezienia, które stanowi naturalna grota skalna. Strop wraz ze ścianami groty zostały wzmocnione systemem podpór celem zapobiegnięcia odpadania fragmentów materiału skalnego mogącymi stanowić zagrożenie dla personelu i wnoszonego sprzętu.

Grota w której znajduje się obiekt została uznana za oficjalną przechowalnię SCP-PL-144, jednakże sama stanowi obiekt o właściwościach anormalnych. Zjawiska nadnaturalne występujące wewnątrz przechowalni nie stanową zagrożenia, jednakże mogą powodować dezorientację personelu oraz wywoływać ewentualne utrudnienia w przeprowadzaniu czynności badawczych i technicznych.

Przechowalnia musi być stale monitorowana oraz oświetlana przez lampy o mocy wynoszącej przynajmniej 9 kilowatów [kW]. System wentylacji odpowiada za wyrównywanie różnicy ciśnień między przechowalnią a strefą poza nią. Osoby wchodzące do przechowalni muszą zostać wyposażone w urządzenia umożliwiające porozumiewanie się na odległość zarówno pomiędzy sobą jak i centralą kierowniczą.

W trakcie aktywacji obiektu wewnątrz przechowalni nie może znajdować się żadna osoba, chyba że zostanie wyposażona w osprzęt całkowicie blokujący odbiór dźwięków. Wyjątek stanowi członek personelu o identyfikatorze D-T144 który jest jednocześnie przeszkolonym operatorem obiektu.

Miejsce odnalezienia SCP-PL-144 zostało przebadane i zagospodarowane przez Fundację jako Prowizoryczna Strefa-144, stanowiąca jedyną placówkę upoważnioną do przeprowadzania eksperymentów z udziałem obiektu, które muszą być zatwierdzone przez dwóch pracowników, zatrudnionych na stanowiskach Dyrektora Strefy-144 oraz Głównemu Kierownikowi Badań nad podmiotem SCP-PL-144. Osoby wyznaczone do wskazywania kolejnych celów eksperymentów należą do wydziału naukowego Strefy-144 i są bezpośrednio związani z wszelkimi działaniami dotyczącymi obiektu. Oprócz wymienionych osób nikt inny nie jest upoważniony do wnoszenia oraz zatwierdzania eksperymentów.

Opis: Obiekt 144 to w pełni funkcjonalny, wysoce zaawansowany aerofon piszczałkowy.

Instrument posiada łącznie ponad 34 tysiące srebrnych piszczałek różnej wielkości. Możliwa do wytworzenia ilość głosów szacowana jest na ~330; częstotliwości emitowanych dźwięków mogą wykroczyć poza wartości odbierane przez ludzkie narządy słuchu. Odpowiednie dostosowanie i połączenie konkretnych brzmień pozwala wytworzyć dźwięki niemal identyczne do głosu ludzkiego, określane jako ''mruczenie'' lub ''nucenie''. Na chwilę obecną zdołano wytworzyć pojedynczy ton o wartości dokładnie 167,911 decybeli [dB], aczkolwiek możliwości akustyczne obiektu mogą być znacznie wyższe. Wartości wysokie wydają się nie wpływać w nawet minimalnym stopniu na zdrowie operatora, nie zgłaszany jest również dyskomfort. Niektóre wyższe dźwięki ulegają zniekształceniu, brzmieniem porównywalnym do mechanicznego ryku. Warto zauważyć, iż moc fal akustycznych powstających przy aktywności instrumentu, powinny zaburzać strukturę groty doprowadzając, do jej osłabienia i zawalenia stropu. Z nieznanych przyczyn do tego zjawiska nie dochodzi.

Stół gry posiada 8 manuałów, wykonanych z kości słoniowej i obsydianu, liczne klawisze pedałowe oraz nożne przyciski kombinacji. Obok stołu umieszczona jest masywna, solidna korba. Zakręcenie nią dokładnie 9 razy jest wymagane, aby móc skorzystać z instrumentu, co potwierdza, iż służy ona do rozruchu znajdujących się wewnątrz mechanizmów. Podczas ruchu korby słyszane są dźwięki uruchamianych mechanizmów. Obiekt wymaga ponownego rozruchu dokładnie 70 minut po uprzednim. Należy zauważyć, iż nawet ekstremalna eksploatacja instrumentu nie wpływa na podany czas. Poważnym faktem jest brak racjonalnej możliwości praktycznego działania instrumentu. Biorąc pod uwagę miejsce osadzenia obiektu, trudnym zadaniem byłoby dostarczenie odpowiednich ilości powietrza mogących być przepompowanymi do piszczałek. Nie wiadome jest, z jakiego miejsca i w jaki sposób obiekt pobiera wymagane do swego działania powietrze. Mimo to, sprawność obiektu jest doskonała. Należy zauważyć, że długotrwałe użytkowanie instrumentu powoduje nieznaczne zwiększenie ciśnienia wewnątrz groty, gdy ta jest zamknięta hermetycznie. Z obawy o możliwość uszkodzenia obiektu, nie zezwala się na wykonywanie eksperymentów związanych ze skrajnym wzrostem ciśnienia w jaskini. Niewiadoma związana z pobieraniem powietrza przez instrument uznana jest za anomalię.

Głównym materiałem budulcowym SCP-PL-144 jest drewno koloru szaro-popielatego z nieregularnymi przebarwieniami koloru écru. Trwają badania mające określić pochodzenie materiału. Próbki pobrane z różnych części instrumentu wskazują na wiek ponad 3000 lat. Każda z próbek ma identyczną budowę kwasu deoksyrybonukleinowego, jak gdyby cała konstrukcja została wzniesiona z jednego, konkretnego osobnika gatunku. Niektóre łańcuchy białkowe tworzą struktury podobne, lecz tylko w niewielkim stopniu, do pospolitych gatunków figowców, drzew oliwnych oraz sandałowców. Twardość drewna oszacowano na 9,3 punktów w skali Mohsa, jest niepalne, nie reaguje z kwasami i zasadami; wraz z głębokością odwiertu, współczynnik twardości rośnie gwałtownie, osiągając wartości sprawiające, iż materiał jest niemożliwy do uszkodzenia środkami jakimi dysponuje Fundacja (patrz Test Obciążeniowy SPD-263).

Prospekt organowy zawiera nieznaczną część wszystkich piszczałek. Jest bogato zdobiony dekoracjami snycerskimi i polichromicznymi, wykonanymi z niezwykłą precyzją, porównywalną do cięcia laserowego. Styl architektoniczny prospektu jest niepodobny do jakiegokolwiek znanego. Jest oryginalny, wysoce estetyczny, zawiera głównie motywy geometryczne. Symetrycznie względem siebie, w wyższych częściach prospektu umieszczone są dekoracyjne figury o wysokości od 150 do 210 centymetrów [cm], w liczbie 72, przedstawiające humanoidalne wyobrażenia wszelkich "istot wyższych" występujących w religiach abrahamowych. Interesującym elementem jest ubiór niektórych postaci, przypominający współczesne skafandry kosmiczne lub kombinezony bojowe (patrz Dodatek 144-S). Rzeźby są formami ruchomymi, posiadającymi poruszające się stawy oraz elementy pozwalające na poruszanie tułowiem, głową oraz ustami. Ruchy są wykonywane podczas aktywnego korzystania z obiektu, ich płynność nierzadko wywoływała złudne przekonanie o przebywaniu rzeczywistych osób na konstrukcji prospektu. Warto odnotować zadziwiającą jakość wykonania rzeźb, poszczególne elementy ubioru oraz owłosienie wydają się nakładać na ciało, godnym uwagi jest również nadzwyczajna jakość szczegółów anatomicznych.

Ława naprzeciwko stołu gry jest połączona z mechanizmem sterowniczym figur, siedzisko pełni funkcję płyty naciskowej. Uruchomienie jej powoduje równoczesną aktywację specjalnego mechanizmu, którego działania skutkiem jest zwrócenie wszystkich głów rzeźb w stronę organisty. Aktywność obiektu aktywuje inne mechanizmy, funkcjami nakładającymi się na poprzedni i czasowo blokujące efekt aktywowany przez płytę naciskową. Rzeźby wykonują wówczas poruszenia, natomiast po zakończeniu gry powracają do pozycji wyprostowanej oraz odblokowywany jest mechanizm odpowiadający za kierowanie głów na ławę. Po zwolnieniu nacisku rzeźby powracają do całkowicie pierwotnego stanu.

Instrument jest umieszczony wewnątrz groty o stropie na głębokości ~58 metrów [m] p.p. gleby; pozostałe wymiary: ~97 metrów [m] wysokości, ~40 metrów [m] długości i ~50 metrów [m] szerokości. Opisane wartości są pobieżne. Obiekt zajmuje cały fragment jaskini w pozycji 40 stopni względem osi północ-południe; doskonałe dopasowanie szafy organowej wydaje się ściśle przylegać do naturalnych elementów skały. Obecnie nie znane są dokładne wymiary obiektu, tj. całkowite rozmiary szafy organowej za prospektem. Z powodów konstrukcyjnych oraz dogodnych warunków związanych z umiejscowieniem obiektu, grota z konstrukcją została przystosowana i ustanowiona jako przechowalnia SCP-PL-144 (patrz Specjalne Czynności Przechowawcze; Opis Techniczny Przechowalni).

Lokacja umiejscowienia SCP-PL-144 wykazuje nadnaturalne właściwości, których źródło spekuluje się między emisją przez sam obiekt lub anomalią własną groty.

Pierwszą występującą anomalią są nietypowe zjawiska związane ze światłem. Wnętrze groty pochłania ~80% całkowitej skuteczności świetlnej źródeł oświetlenia, niezależnie od ich mocy. Z tego powodu, przechowalnia oświetlona jest reflektorami bardzo dużej mocy, których skuteczność pozwala jedynie na osiągnięcie najwyższego natężenia oświetlenia rzędu 41 luksów [lx]. Wyłączenie oświetlenia wbrew oczekiwaniom nie powoduje całkowitej ciemności. Grota staje się równomiernie oświetlona, pozwalając na niewyraźne dostrzeżenie konturów obiektów. Zjawisko to jest porównywalne do niezwykle słabej poświaty, zauważalna jest szara barwa, lecz urządzenia pomiarowe nie rejestrują żadnej wartości.

Drugą istniejącą anomalią jest utrudnione rozprzestrzenianie fali dźwiękowej. Z nieznanych przyczyn, wszelkie źródła akustyczne, pomimo poprawnego działania, są wyciszone o ~90% wartości oczekiwanej natężenia dźwięku. Właściwość ta uniemożliwia skuteczne porozumiewanie się, przez co personel przebywający w przechowalni musi posiadać odpowiednio skonstruowane zestawy elektroakustyczne. Osłabienie fali dźwiękowej wydaje się nie mieć racjonalnego podłoża fizycznego; "efekt wygłuszenia" nie dotyczy samego SCP-PL-144.

Oprócz wymienionych poniżej zjawisk, z przechowalnią SCP-PL-144 związane są także inne, nieregularne w tym przypadku, manifestacje anomalnych zdarzeń. Dotychczasowo, potwierdzono samoczynne wygrywanie krótkich, pojedynczych tonów, podczas gdy nikt w danej chwili nie korzysta z obiektu, warto odnotować iż zjawisko to zachodzi mimo braku uprzedniego rozruchu. Miejsce ma także nagłe, niezwiązane ze stanem technicznym układu oświetlenia, samoczynne wyłączenie lamp reflektorów, nawet, gdy podane jest napięcie. Często zaciemnieniu towarzyszy obserwacja niezidentyfikowanej istoty humanoidalnej o symetrycznych kształtach i najprawdopodobniej ciemnej barwie, która w pozycji wyprostowanej siedzi na ławie naprzeciw stołu gry. Postać jest najwyraźniej bytem niematerialnym, gdyż nie podlega uruchomieniu płyta naciskowa i powiązane z nią mechanizmy. Oświetlenie zawsze powraca samoczynnie średnio po 6 sekundach [s], a wraz z nim znika owa postać. Ponowne, sterowane wyłączenie światła nie powoduje manifestacji bytu.

Trzecim, pomniejszym zjawiskiem anormalnym, jest szczególna halucynacja słuchowa, występująca u każdej osoby, która stanie bezpośrednio przed SCP-PL-144, a następnie zacznie wpatrywać się w obiekt, nie wykonując żadnych gwałtownych ruchów. Zgłaszane jest słyszenie bardzo cichej, ledwo słyszalnej muzyki organowej, w stosunkowo wolnym tempie i rytmie określanym jako ''urzekający''.

Najbardziej intrygującym zjawiskiem o nierozpoznanym dotychczas źródle, są powtarzające się, ciche odgłosy powolnych kroków wydobywające się w losowych miejscach z wnętrza szafy organowej.

Muzyka tworzona za pośrednictwem SCP-PL-144 wywołuje silne zagrożenie poznawcze. Każda po usłyszeniu owej muzyki, zaprzestanie wszelakich czynności dotychczas wykonywanych, po czym przybierze pozycję wyprostowaną, i pozostanie w tej pozycji do czasu, aż nie zostanie zabrana z pod obszaru objętego anormalnymi falami dźwiękowymi, lub sama emisja dźwięków nie zostanie przerwana. Efekt odmienny zauważa się u zwierząt zdolnych do odbierania dźwięków — obserwowane są zachowania wskazujące na silny stres, niepokój, akcja serca jest przyspieszona.

Metodą bezpieczną odsłuchiwania anormalnej muzyki jest jej zapisanie na nośniku cyfrowym lub analogowym, a następnie odtworzenie na odpowiednim urządzeniu. Wartym odnotowania jest występowanie zachowań lękowych u osób ze stwierdzonymi zaburzeniami psychicznymi.

(Rewizja z dnia 20.09.2019)

Do dnia 17 września 2019 roku nieznana była główna anomalia obiektu SCP-PL-144. Zespół naukowców powołanych do badań i obserwacji nienaturalnie zwiększonego czynnika klęsk żywiołowych i humanitarnych w ostatnich trzech kwartałach powiązał występowanie negatywnych wydarzeń z testowymi aktywacjami instrumentu.

Wynikiem powyższych, odkryto, iż SCP-PL-144 posiada anomalną właściwość wpływania na procesy geotektoniczne, klimat oraz wiązane z nim lokalne wydarzenia pogodowe. Zaobserwowano również wpływ na relacje międzyludzkie o charakterze negatywnym, wywołujące lokalne spory kulturowe, religijne bądź ekonomiczne mogące łatwo przeobrazić się w konflikty o znacznie szerszym terytorium oddziaływania.

Odwołując się do powyższych, ''ingerencje'' SCP-PL-144 w świat obecny są zawsze negatywne. Obiekt zdaje się celować w jak największą liczbę ofiar, zarówno w ludziach, jak i zwierzętach na obszarach dotkniętych kataklizmem, dodatkowo wywołując poważne straty materialne i infrastrukturalne.

Badając kolejne przeprowadzone w przeszłości eksperymenty oraz wydarzenia mające po nich miejsce, zauważono, iż na charakter strat wpływa czynnik związany bezpośrednio z tematyką utworu. Przeprowadzone za zgodą kolejne 2 eksperymenty pozwoliły ustalić, jako by największą siłę destrukcyjną posiadają utwory o charakterze religijnym, głównie chrześcijańskim. Wszelkiego rodzaju hymny, psalmy oraz inne pieśni dziękczynne osiągają ''najlepszy'' efekt destrukcyjny późniejszych wydarzeń. Utwory o tematyce antychrześcijańskiej powodują znaczne zaburzenia płynności wydobywanych dźwięków z instrumentu podczas ich odgrywania, a wydarzenia mające po nich miejsce są równie niszczycielskie, jak pozostałe, lecz zauważanie bardziej gwałtowne i jak zostało określone, rozproszone, tj. zamiast skupiać się na jednym miejscu na kuli ziemskiej, przypadkowe lokacje z bliższej lub dalszej odległości od epicentrum doświadczają podobnego kataklizmu, nie powodującego znacznej liczby ofiar w stosunku do kataklizmu głównego.

Dalsze użytkowanie SCP-PL-144 zostało uznane za wysoce nieetyczne i szkodzące życiu na planecie. Wszelkie następne eksperymenty z udziałem obiektu podlegają wysoce rygorystycznemu procesowi zatwierdzenia. SCP-PL-144 został oznaczony jako obiekt o potencjalnym wywołaniu jednego ze scenariuszy końca świata klasy K (najbardziej prawdopodobny na daną chwilę scenariusz posiada oznaczenie XK)

(Rewizja z dnia 21.12.2019)

Od momentu ostatniego zrewidowania Specjalnych Wymagań Testowych, zatwierdzono i przeprowadzono 2 eksperymenty, celem dokładniejszego wyznaczenia i zrozumienia oddziaływania SCP-PL-144. Ustalono, iż każda katastrofa ma miejsce w przeciągu 6-7 dni od zakończenia eksperymentu, co wywnioskowano także z wcześniejszych badań i obserwacji zachowania obiektu. Zdecydowano także, iż siły Fundacji będą podejmowały działania incognito na terenach objętych katastrofami wywołanymi przez SCP-PL-144, celem m.in. pomocy miejscowej ludności.

(Rewizja z dnia 11.08.2020)

Po niemalże rocznym zaprzestaniu użytkowania SCP-PL-144, współczynnik negatywnych wydarzeń na planecie znacznie zmalał. Zatwierdzono eksperyment, w którym utwór został przepisany w taki sposób, aby wymagało to użycia większej ilości komponentów stołu do gry w jednakowym czasie, jednocześnie zwiększając tym wymaganą moc instrumentu.

Wbrew oczekiwaniom, nawet po upływie 14 dni od zakończenia eksperymentu, nie zarejestrowano żadnego negatywnego zjawiska. Posterunki obserwacyjne oraz agentura fundacyjna nie zgłosiła niepokojących zmian nastrojów na arenie międzynarodowej, ani w rządach pojedynczych państw, jak również pomiędzy ludnością pojedynczych krajów i kultur. Stan rzeczy pozostaje niewiadomy, a sam w sobie został uznany za zaskakujący. Postanowiono zwiększyć czujność oraz zaprzestać jakichkolwiek dalszych eksperymentów z udziałem SCP-PL-144.

Ostatnim użytym przez personel utworem był hymn ''Nearer My God To Thee''.

Okoliczności odkrycia SCP-PL-144

SCP-PL-144 został pozyskany przez Zespół Alfa-11 dnia 1.05.2018 roku, w ramach standardowych procedur wczesnego przechwytywania ciał pozaziemskich. W godzinach porannych (pierwsza zarejestrowana aktywność 6:10 — 6:13 GMT+1), w okolicach miejscowości {NO KURWA JAKICH} został zauważony niewielkich rozmiarów meteor, który nie uległ zniszczeniu w atmosferze i znalazł na kursie kolizyjnym z Ziemią. Pomimo oczekiwań, nie nastąpiło żadne zjawisko skojarzone z uderzeniem ciała w powierzchnię planety. Wysłany na miejsce Alfa-11 rozpoczął rozpoznanie terenu, nie znajdując żadnych śladów eksplozji ani działania ekstremalnych temperatury. W przestrzeni publicznej, w ramach procedury przykrywkowej, ukazany został 4 centymetrowy [cm] chondryt, oficjalnie znaleziony na miejscu upadku meteorytu.

Danego dnia, w godzinach wieczornych, jeden z członków personelu zespołu badawczego zaproponował zbadanie okolicy pobliskiego głazu narzutowego, nie argumentując swojej idei. O godzinie 21:47 znaleziono niewielką grotę i chuj wszystko strzelił

Minęło wiele pokoleń od tego, gdy Pan nawiedził ostatnio swe dzieci na Ziemi. Przybywszy, ujrzał, iż stado stało się wilkiem samo dla siebie. Dzieci Pana porzuciły wiarę i dziękczynność za otrzymane dary, działając wbrew jego woli, i nadużywawszy tych darów, stworzyły martwe, lecz żywe, byty na podobieństwo pokrak piekielnych. Tak oto Pan zasmucił się wielce. Stwierdziwszy, iż należy dokonać ostatecznego rozrżądu nad Stadem, powołaj jednego z najbliższych sobie sług, imieniem tak wszechmocnym, iż wypala języki tych, którzy je mówią, oczy tych, którzy je czytają, uszy tych, którzy je słyszą. Sługa Pana zstąpił na Ziemię, i wedle rozkazu, oczekiwał w ukryciu, aż Stado odnajdzie go, i sprawi, że Sługa będzie śpiewał na chwałę Pana. A Śpiew będzie słyszalny aż w Królestwie. Oto Pan, słysząc Śpiew na swą chwałę, pocznie usuwać wilki, jakimi stało się Jego Stado, aby stworzyć miejsce nowemu, które będzie trwało wiecznie, gdyż Pan nie popełni błędu, jaki popełnił przy wilkach. A gdy Ziemia będzie bliska Oczyszczenia, Sługa wyda ostatni śpiew, i rozpocznie się Wstąpienie.

Załączniki

Załącznik #32-DDR: Geneza Strefy-144

(+)

Załącznik #144-PZ: Pozyskanie SCP-PL-144

(+)

Dodatek #144-1: Obecnie nie znaleziono sposobu dostania się do wnętrza SCP-PL-144. Istnieją spekulacje odnośnie roli zawalonego korytarza jakoby pełnił on funkcję łącznika między grotą a wejściem do SCP-PL-144. Prace wydobywcze prowadzone w korytarzu wykazały iż w całości jest on naturalnym tworem geologicznym. Wydobycie odbywa się w bardzo powolnym tempie: korytarz został zablokowanie naprzemiennie używając grubych na 1 metr [m] betonowych ścian oraz warstw gruzu skalnego. Nie wiadomo, dlaczego organizacja prowadząca pierwotnie badania przy SCP-PL-144 wykorzystała tak restrykcyjne środki utrudniające eksploatację tunelu. Sądząc po dokładności wykonywanych robót, członkom organizacji musiało bardzo zależeć nad tym aby korytarz został zablokowany uniemożliwiając dojście do miejsca znajdującego się po przeciwnej stronie.

UZUPEŁNIENIE: Powyższe dane utraciły status ważności w związku z zaistniałymi zmianami stanu obiektu, na wniosek kierownika B-1674. Personel proszony zaznajomić się z suplementem dodatku.

Suplement dla Dodatku #144-1: Grupa powołana do odblokowywania zamkniętego tunelu, składająca się z pracowników budowlanych oraz wykwalifikowanego personelu wydobywczego zdołała przełamać blokadę korytarza w przeciągu niecałych 3 miesięcy od rozpoczęcia prac. Tunel został dodatkowo wzmocniony celem zabezpieczenia przed zawaleniem; w niektórych miejscach personel odnalazł ślady po konstrukcjach o podobnym zastosowaniu.

Zmierzona długość korytarza wyniosła dokładnie 241,78 metrów [m], tunel na całej trasie skręca pod jednostajnym kątem tworząc kształt łuku a kończąc się — zgodnie z oczekiwaniami — na SCP-PL-144. Właściwość anormalna przechowalni nie występuje w tunelu, przez co spekulacje odnośnie miejsca jej występowania są w dalszym ciągu nierozwiązane. Muzyka wygrywana podczas eksperymentów jest słyszalna, dobiegając głucho z wnętrza obiektu, wywołując oczekiwane zagrożenie poznawcze.

Skała budulcowa tunelu łączy się płynnie z powierzchnią SCP-PL-144. W miejscu zakończenia tunelu, znajdują się ozdobne drzwi o kształcie prostokąta, składające się z dwóch skrzydeł o wymiarach 1 metr szerokości i 2,3 metra wysokości. Wrota zostały ozdobione wzorami ████████ o wysoce skomplikowanej budowie; uzyskanie ich bez pomocy dzisiejszych komputerów jest praktycznie niemożliwe a ręczne wykonanie bardzo żmudne i pracochłonne. Obok umiejscowienia zawiasów drzwi mieszczą się dwie płaskorzeźby przedstawiające pojedyncze kolumny. Nierozpoznany dotychczas styl ich wykonania jest podobny do ███████.

Drzwi zostały zablokowane poprzez użycie [ZMIENIONO]. Usunięcie przeszkody wiązało się z uszkodzeniem struktury drzwi naruszonej poprzez czynniki mechaniczne spowodowane założeniem blokady, mimo ich wytrzymałości.

Po zdjęciu blokady, znajdujący się na miejscu personel zastał kolejny kluczowy problem, mianowicie drzwi nie posiadały żadnych widocznych punktów umożliwiających ich otwarcie a skrzydła wydawały się ściśle do siebie przylegać.

Wrota zostały otwarte przy pomocy ssaczy podciśnieniowych przytwierdzonych do każdego ze skrzydeł. Przyleganie do siebie elementów drzwi to w rzeczywistości iluzja, uzyskana przy pomocy [ZMIENIONO] co stanowi bardzo pomysłowe rozwiązanie. Personelowi udało się uzyskać identyczny efekt w warunkach laboratoryjnych, praktyczne wykorzystanie jest obecnie planowane.

Wnętrze SCP-PL-144 nie pokrywa się z wyglądem zwyczajnych szaf organowych. Instrument zawiera w sobie nagromadzenie metalowych rur, drewnianych rusztowań, kołowrotów, lin konopnych oraz materiałowych pasów. Bezpośrednio za drzwiami znajduje się platforma o szerokości 1,8 metra [m], prowadząca w głąb obiektu. Należy zaznaczyć iż ograniczenie światła i dźwięku występuje wewnątrz SCP-PL-144 tak jak w przechowalni, jednakowoż światło jest blokowane w stanowczo silniejszy sposób, umożliwiając oświetlenie okolicy na odległość nie większą niż 2,1 metra [m] bez względu na skuteczność świetlną lamp.

Informacje dotyczące ekspedycji wysyłanych do środka SCP-PL-144 zawarte zostały w Dzienniku Eksploracji SCP-PL-144.

Dziennik eksperymentów SCP-PL-144

WYMAGANE UPOWAŻNIENIE POZIOMU [4]

ROZPOCZNIJ WERYFIKACJĘ

Dziennik Eksploracji SCP-PL-144

OTWÓRZ DOKUMENT

Dodatek #144-2: Raport Incydentu I-PL-144-1

[[/div]]
[[/collapsible]]

ale to jest zjebane

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-210

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-210 to budynek dawnej szkoły podstawowej numer XX w miejscowości XXXXX, wykazujący cechy nadnaturalne, które poprzez swoje manifestacje doprowadziły rezygnacji z dalszego użytkowania nieruchomości.

Budynek składa się z parteru i dwóch pięter, wyodrębnionej sali gimnastycznej połączonej z resztą budynku poprzez łącznik parterowy. W miarę możliwości SCP-PL-210 został opróżniony z wszelakiego sprzętu, nieliczne pozostawione elementy wyposażenia porzucono ze względu na niedogodności związane z występowaniem anomalii w danych fragmentach budynku.

Anomalie występujące w SCP-PL-210 opierają się w głównej mierze na manifestacjach świetlno-akustyczno-percepcyjnych, będąc charakterystycznymi dla typowych zjawisk określanych jako paranormalne. Zjawiska zostały dokładnie opisane i przedstawione na poniższym spisie.

Korytarz główny, parter — w porach popołudniowych, zazwyczaj w czasie zmierzchu, obserwowane jest całkowite zaciemnienie korytarza, trwające bez względu na istniejący system oświetlenia. Oprawy świetlówkowe stanowiące pierwotny system oświetlenia mimo podania napięcia powodują załączanie się lamp, jednakże wyładowania są niezupełne i delikatne świecenie obserwowane jest jedynie przy elektrodach rur. Osoby bagatelizujące zaciemnienie i udające się w głąb korytarza doświadczają uczucia osaczenia, bycia obserwowanym. Kilkukrotnie miały miejsce sytuacje panicznych ucieczek personelu testowego, który zgłaszał nagłą obserwację bladej, żeńskiej twarzy, pojawiającej się na całym prześwicie korytarza. Analiza specjalistycznym sprzętem badawczym stwierdza brak jakiegokolwiek bytu tego typu.
Szatnia sali gimnastycznej: w nieokreślonych odstępach czasu, w miejsce oczekiwanego pomieszczenia szatni ukazuje się klatka windy nieznanego pochodzenia i funkcjonalności, wykonana w całości ze skorodowanych elementów metalowych. Widoczne są wystające, uszkodzone kable, pusta oprawa oświetleniowa i zniszczony wentylator. Wejście do kabiny powoduje uczucie niestabilności urządzenia, natomiast próby uruchomienia windy są uniemożliwione ze względu na brak widocznych elementów sterowniczych. W niektórych miejscach kabiny istnieją uszkodzenia w postaci niewielkich otworów, przez które widać całkowicie zaciemniony szyb.

SCP-PL-210 był znany wcześniej Fundacji jako jeden z niewielu odkrytych środowisk działalności GoI "XXXX", charakteryzującym się w wykorzystywaniu małoletnich osób poprzez wpływanie na ich umysł dla niedostatecznie określonego celu. Organizacja ta z nieznanych przyczyn 1 lipca 2010 roku zaprzestała swojej aktywności, czemu towarzyszyło całkowite zniknięcie wszelkich śladów jej działalności. SCP-PL-210 mimo funkcjonowania jako miejsce wyjątkowo wzmożonej aktywności Organizacji również zostało pozbawione wszelkich śladów obecności GoI, natomiast 3 miesiące po tym wydarzeniu zaczęły wpływać zgłoszenia dotyczące nadnaturalnych zjawisk w budynku. Powiązanie tych wydarzeń jest spekulowane, najprawdopodobniej może być swoistą taktyką "spalonej ziemi", gdzie SCP-PL-210 jako zbędny dla GoI musiał zostać unicestwiony bądź pozbawiony możliwości dalszego wykorzystania.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)
[[footnoteblock]]

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-165

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-083 odnosi się do procesu związanego z wykonywaniem zbioru poszczególnych czynności opisanych w sposób przypominający skomplikowany przepis kulinarny, którego główny składnik stanowi ludzkie dziecko w wieku niemowlęcym.

W trakcie przeprowadzania SCP-PL-083, dziecko pozostaje stale zanurzone w cieczy składającej się m.in. roztworu czarnej herbaty, rozpuszczalnych związków siarki, popiołu drzewnego, bawolego moczu, skorupek kaczych i kurzych jaj. Roztwór posiada intensywny zapach i odczyn lekko kwaśny. Podczas trwającego 2 miesiące procesu dziecko jest nacierane i karmione mieszankami przypraw, zbóż i roślin, oraz roztworami określonych substancji chemicznych.

Organizm dziecka wykorzystanego do przeprowadzenia SCP-PL-083 podlega nieodwracalnym zmianom, do których należy zmiana zabarwienia skóry na żółtozielony, utrata zdolności poruszania się na skutek [ZMIENIONO] mięśni i stawów, czego następstwem jest również brak umiejętności wokalizacji. Wraz z upływem czasu organy wewnętrzne ulegają degradacji, wewnątrz jamy brzusznej pojawia się kuliste obce ciało składające się ze związków wapnia i siarki, które w ciągu 3 tygodni osiąga wielkość około 15 centymetrów.

Po zakończeniu procesu SCP-PL-083 nieruchome dziecko wyjmowane jest z roztworu i pozostawione na okres jednego dnia, w czasie którego ciało obce przesuwa się do otworu odbytniczego. Ruchowi temu towarzyszy wiele obrażeń wewnętrznych wraz z uszkodzeniem odbytnicy; krytycznie osłabiony i wyniszczony organizm umiera w chwili wydalenia z siebie ciała obcego.

Nowotwór określany jako SCP-PL-083-1 z wyglądu przypomina nieregularne ptasie jajo o charakterystycznym siarkowym zapachu. Wewnątrz znajduje się białkowa, szara ciecz ścinająca się pod wpływem temperatury. Badania wykazały, iż ciecz zawiera w sobie znaczną ilość składników odżywczych.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)
[[footnoteblock]]

wersja strony: 3552, ostatnia edycja: 21 Jan 2022 01:03

Edytuj Tagi Historia Pliki Drukuj Narzędzia + Opcje

SCP-PL Sandbox II

Do pracy rodacy!

SCP-PL-144 ''Ora pro nobis Dei

Załączniki

ale to jest zjebane