The following letters were recovered from a private collection and filed as part of the additional materials relating to SCP-2833.
Benares, 12 May 1909
Dear Cousin Emily,
Greetings from the British Raj! How terribly grand that sounds. Honestly, I can hardly believe we are all so far away from home, and school, and everything normal in the world. Do write and tell me how England is getting along without us!
I shan't bore you with the details of the journey (which was tedious), especially with Eleanor's constant complaints. Mother tells me I should be more understanding, but why must I have an older sister whose only thoughts are of dresses and boys? I wish she were sensible like you.
Anyway, here we are in Benares. It is so different here - beastly hot and dusty, with flies everywhere, and it smells of mud and rotting fruit (and worse things), but everything is exciting and new. We were driven through the town, and there were men with turbans, and women in silk dresses of pink and orange and blue, and Vinod our driver stopped for a huge cow in the middle of the road. And I drank a mango lassi - have you had one? They're delicious.
We reached our new house, which is all white and wicker, and surrounded by shade trees. And blessedly cool, which will be good for mother while she recuperates. Father says it is called the Ambassador's house, although he is only a liaison to the Maharajah. They have a Maharajah here, can you believe it?
And even better, we have our own personal guru! He's not called that, of course, he's a sadhu or something, but Eleanor and I have decided to call him Guru. He even looks the part, with a saffron robe around his waist, and bangles on his arms and white whiskers - he is ever so impressive. He met us in front of the gate and father offered him some money, but even though he looks very poor he refused and said he just wanted to bless the house, so of course we invited him in and gave him some tea. He did a very elaborate blessing, and told us it would keep the evil spirits away, and mother has said he can come back and tell us about all the strange customs here.
I am very excited about it, but everything is exciting here. I can't wait to write more and tell you.
Yours from the far reaches of the Empire,
Violet
Benares, 22 August 1909
Dear Cousin Emily,
How lovely to receive your letter, and to know that mine made it through. I am pleased to hear that you are well, and your work for the church sounds very interesting. You'll have to tell me more about it when you have time.
After weeks of tremendous thunderstorms, it is hot and dry all over again here. It makes one wonder whether the seasons ever change, or if we are all to be roasted here until our skin turns brown and cracks, like potatoes in the oven!
Oh dear, it's too awful, but that has just reminded me. Mother, Eleanor and I took a trip into the city last fortnight to see some of the sights. We even took a boat along the Ganges, which really is quite extraordinary. The river is so wide and old and slow, like an elephant wandering through the city, and full of little boats shuttling to and fro. The water is dark green, and the buildings rise up on either side, yellow and sandy-coloured. There are wide steps all the way down to the water's edge, and people everywhere - washing their clothes, bathing and even praying.
Guru came with us, of course, and he told the boatman to take us to Manikarnika Ghat. He told us that it was a very holy religious place, where the Hindus come to cremate the dead. I could smell the smoke before I saw it, along with the usual odor of the city, and another smell, almost sweet. When we came closer, there was a temple with tall spires like roundhead helmets, blackened from the smoke. On the steps to the river there were three fires burning, and people dressed in white circling around them.
We didn't go very close, but Guru told us all about the rituals. He said that the Hindus believe that the bodies are destroyed to allow the spirits to be reincarnated in another form. I told him that Christians believe in the resurrection of the body, and he laughed and said that sounded like a good idea, and maybe we should try to keep our bodies living longer in the first place. I thought he was teasing me, but he wants to teach us yoga for our health, and mother has said yes.
I asked Vinod later how to spell Manikarnika Ghat, and he gave me a strange look. And then I overheard him telling mother not to let Guru take us to places like that, and that Guru lives in a cemetery and believes strange things, but mother said it was all perfectly natural. I think Vinod said Eleanor's name too. I wonder if he is sweet on her? It would be just like her - all the boys in England love her, so why not here?
How I long for your company instead of hers! I hope you will write and tell me how you are.
Yours faithfully,
Violet
Benares, 3 December 1909
Dear Emily,
I read your letter with great interest, especially your church excursion to the South Downs. It must have been charming there with the autumn fruits and cream teas. I really think you have the best kind of life.
Life here continues as ever. Father has found me a tutor to continue my lessons, but I'm afraid he is an astounding bore. Fortunately we have our visits from Guru to enliven us.
He has been teaching us yoga, even father when he is able. We all sit cross-legged on mats, or out under the banyan tree outside, wearing loose linens. No doubt you will be scandalised, but everything is much more informal here. I think it is to do with the heat.
I am learning more in my yoga lessons than any others. Did you know that 'yoga' means "to join" or "to attach"? It's all about letting parts of the body grow and expand, and join into each other, and new body parts opening up, like we have a third eye in the middle of our foreheads, and - sorry, I'm not explaining it very well.
Let me try again. In our first lesson, we sat down and Guru made us do deep breathing. He thought I did it very well, and he was very pleased when he learned that I am left-handed. Apparently there is a left-handed path that he thinks everyone should follow, so I laughed and told Eleanor that I am ahead of her already.
Then we had to say a mantra, which sounds like "Ayom", but you have to say it very slowly while doing the breathing. And Guru told us all about the magical serpent that lives inside us, and you say the mantra to make it rise up through your body until it bursts out through your head and you reach something called samadhi, which I think is something like nirvana. It's quite hard to write properly about it, but it's fascinating, and it all made a lot of sense when Guru was talking.
One time, when we were doing our stretches, Guru saw mother's scar, from where the doctors had cut out the tumour. He was very upset and told us that the English doctors didn't understand what they were doing, and that he knew some medicines that would have been better. I have never seen him get angry before, but he soon apologised and said he just wanted to make sure we were as healthy as we could be.
And so I will sign off by wishing you good health too, and a happy Christmas. I have asked for a fly-swatter for Christmas to keep the ghastly things away from me!
Yours with love and best wishes,
Violet
Benares, 1 March 1910
Dear Cousin,
Thank you for your letter. You did sound a little stern with your warning about "Eastern philosophy". I know that your work at church makes you concerned about our spiritual guidance, but you needn't worry, Emily - it is all a bit of a lark, and something to pass the days here. And Guru makes some very interesting observations - even father says so.
Yesterday he took us to visit a temple just outside of the city. Benares has twenty thousand temples, and mother, Eleanor and I have seen many of them, but Guru said that this one was different. For one thing, it was in the middle of the jungle, and the entrace was cut into the rock of the hillside. I'm surprised that Vinod even drove us out there, but he is much better-disposed to Guru lately, though some of the other servants object to his visits. Some of them have even deserted their posts - would you credit it?
But back to the temple. Inside, there was light filtering from somewhere above, but it was faint, and the chambers were dark green and shadowy. There were carvings in the stone walls, which were quite old and mysterious. Some looked like the battles from the Ramayana, with huge juggernauts and the demons from Lanka all fighting. I saw a man who looked like he had a long elephant's trunk, and I asked Guru if it was Ganesha, but he just laughed at me and told me that they didn't worship Ganesha in this temple. Some of the older carvings weren't very good - all the people looked funny, like they weren't drawn right.
We went into the main chamber, which had a hole in the ground, and I couldn't see where it stopped, it was so dark. I wanted to see if it would echo, and Guru told us all to sit and close our eyes, and we could say our mantra together.
Well I must confess, it was the queerest thing. When we said our mantra, it was as if the echoes came right back out of the pit, and the air felt like it was humming. It gave me the shivers, rather, but it was invigorating, like my body was just waking up. I'm sure that mother and Eleanor felt it too.
I wish you could have been there. But I must get to dinner - a roast goat! Even Vinod, who used to be vegetarian, has changed his mind. Guru says that meat is meant to be eaten, and is the first step to true knowledge. He knows so many interesting things.
Yours in the quest for true knowledge,
Violet
PS - I had to show this letter to mother, so couldn't write this before. I have shocking news - Eleanor is to have a baby! Father and mother will be livid, but they don't know yet. I found Eleanor crying, and she made me promise not to tell anyone, but I'm sure I can tell you. She would not explain it, but she sounded very upset and confused. Could it be Vinod? What will father do?
Benares, 30 May 1910
Dearest Emily,
I am so delighted to hear that you are coming to visit us. I'm not sure whether this letter will reach you before you leave, but I just had to tell you. You will find us all in marvellous shape - Guru has done wonders for our health with his advice and our new diets. Honestly, you will hardly recognise me when you see me!
Even Eleanor is glowing, and would you believe she is already showing. Mother and Father were most gracious in accepting our new arrival, once they spoke with Guru. He tells us that the arrival of a new baby boy (he is certain it will be a boy) is a cause for celebration, as the cycle of reincarnation continues. Just think, Emily, another member of our family - our own flesh and blood.
When you arrive, do come straight up to the house. No need to wait for the servants to meet you, as the ones who are still with us will be busy preparing for your arrival. It is an arrival eagerly awaited by all here. It will be awfully jolly to have you join our growing clan.
Yours avidly,
Violet
FROM: HMTELOFF-3346A BEN IND
TO: PATRIARCH LOCKE, OUR LADY OF REFORMATION, HACKNEY, LONDON
17 JUNE 1910
SITUATION AS EXPECTED FAMILY IRRECOVERABLE STOP TRAGIC HOUSEFIRE REMAINS CONFIRMED INERT INCLUDING CHILD STOP
GURU WHEREABOUTS UNKNOWN INVESTIGATION PROCEEDING STOP INDIA PRESENCE CONCERNING MAY REQUIRE MISSIONARIES SEND WORD STOP
M-F EMILY CAVANAGH
Emily Cavanagh retired from public life in 1961 and is presumed deceased. The collected belongings recovered with the correspondence above have been retained for analysis in connection with the activities of the Church of the Broken God in various British Commonwealth countries.
Poniższe listy zostały odzyskane z prywatnej kolekcji i zebrane jako część dodatkowych materiałów związanych z SCP-2833.
Benares, 12 Maja 1909
Droga Kuzynko Emily,
Pozdrowienia z Indii Brytyjskich! Jak strasznie wspaniale to brzmi. Szczerze, ciężko mi uwierzyć w to, że jesteśmy tak daleko od domu, od szkoły i wszystkiego normalnego na tym świecie. Napisz do mnie i powiedz jak Anglia sobie bez nas radzi!
Nie powinnam cię męczyć szczegółami podróży (która była nudna), szczególnie z ciągłym narzekaniem Eleanor'y. Mama mi mówi, że muszę być bardziej wyrozumiała, ale czemu muszę mieć starszą siostrę, która ciągle myśli o ubraniach i facetach? Chciałabym aby była tak rozsądna jak Ty.
W każdym razie jesteśmy w Benares. Tutaj jest tak inaczej- okropnie ciepło i brudno, wszędzie latają muchy, a na dodatek śmierdzi błotem i zgniłymi owocami (i gorszymi rzeczami), ale wszystko jest takie ekscytujące i nowe. Przewieziono nas po mieście i byli tam mężczyźni w turbanach oraz kobiety w jedwabnych sukienkach w różowym, pomarańczowym i niebieskim, a nasz kierowca Vinod zatrzymał się przez wielką krowę stojącą na środku ulicy. Piłam także mango lassi- piłaś kiedyś takie? Są przepyszne.
Dojechałyśmy do naszego domu, który jest cały biały, i wiklinowy, i otoczony rzucającymi cień drzewami. I dzięki Bogu będzie to dobre dla matki kiedy będzie wracać do zdrowia. Ojciec mówi, że to dom Ambasadora, aczkolwiek jest on tylko łącznikiem z Maharadżą. Mają tu Maharadżę, możesz w to uwierzyć?
I nawet lepiej, mamy własnego, osobistego guru! Znaczy on nie jest tak nazywany oczywiście. Nazywa się sadhu czy jakoś tak, ale ja i Eleanor zdecydowałyśmy, aby go nazywać Guru. On nawet wygląda jak jeden z nich ze swoją szafranową suknią wokół swojej talii, bransoletami na rękach i białymi wąsami- jest taki oszałamiający. Spotkał nas przed bramą, a ojciec zaproponował mu trochę pieniędzy, ale mimo tego, że wyglądał bardzo biednie odmówił i powiedział, że chciałby tylko pobłogosławić ten dom więc oczywiście zaprosiliśmy go do środka i nalaliśmy mu trochę herbaty. Wygłosił bardzo rozbudowane błogosławieństwo oraz powiedział, że to będzie trzymać złe duchy z dala, a matka powiedziała, że może przyjść kiedykolwiek zechce i opowiedzieć nam o tych wszystkich dziwnych zwyczajach.
Jestem tym bardzo podekscytowana, ale wszystko tu jest ekscytujące. Nie mogę się doczekać, aby napisać więcej i opowiedzieć Ci.
Twoja z dalekich kresów Imperium,
Violet
Benares, 22 Sierpnia 1909
Droga Kuzynko Emily,
Jak miło było otrzymać twój list i dowiedzieć się, że mój również dotarł. Jak dobrze jest słyszeć, że wszystko u ciebie dobrze i że twoja praca dla kościoła brzmi bardzo interesująco. Będziesz musiała mi opowiedzieć o niej więcej kiedy będziesz miała czas.
Po tygodniach ogromnych burz, jest tu gorąco i sucho wszędzie przez cały czas. Zastanawiam się, czy zmieniają się tu pory roku, czy też zostaniemy tu upieczeni dopóki nasza skóra nie zrobi się brązowa i popęka tak jak ziemniaki w piekarniku!
Ojej, to okropne, ale właśnie mi się przypomniało. Matka, Eleanor i ja pojechałyśmy na wycieczkę dwa tygodnie temu aby zobaczyć kilka zabytków. Popłynęłyśmy nawet łódką przez Ganges co było naprawdę bardzo nadzwyczajne. Rzeka jest bardzo szeroka, i stara, i wolna jak słoń przemierzający miasto oraz pełna małych łódek płynących w tę i wewte. Woda jest ciemnozielona, a budynki wznoszą się po obu stronach, żółte i w kolorach piasku. Są tu też szerokie schody prowadzące nad wodę oraz pełno ludzi- robiących pranie, myjących się, a nawet modlących się.
Oczywiście Guru poszedł z nami i powiedział przewoźnikowi, aby zabrał nas do Manikarnika Ghat. Powiedział nam, że jest to bardzo święte, religijne miejsce, gdzie Hindusi przychodzą, aby kremować zmarłych. Mogłam wyczuć dym ,zanim został przeze mnie zauważony, obok normalnego odoru miasta, a także inny zapach, prawie słodki. Kiedy podeszłyśmy bliżej, była tam świątynia z długimi iglicami w kształcie okrągłogłowych hełmów, poczerniałych od dymu. Na schodach do rzeki były tam trzy ogniska oraz ludzie ubrani w biel krążących wokół nich.
Nie podchodziliśmy za blisko, ale Guru opowiedział nam o tych wszystkich rytuałach. Powiedział, że Hindusi wierzą w to, że ciała pozostają zniszczone, aby pozwolić duszom się reinkarnować w innej formie. Powiedziałam, że Chrześcijanie wierzą w zmartwychwstanie ciała, a on się zaśmiał i powiedział, że brzmi to jak bardzo dobry pomysł i że może powinniśmy utrzymywać nasze ciała dłużej przy życiu na pierwszym miejscu. Myślałam, że się ze mną drażni, ale on chciał nauczyć nas jogi dla naszego zdrowia, a matka się zgodziła.
Później zapytałam się Vinod'a jak powinno się wymawiać Manikarnika Ghat, a on spojrzał się na mnie dziwnie. Potem podsłuchałam go jak mówił matce, aby nie pozwoliła Guru zabierać nas w takie miejsca i to, że Guru mieszka na cmentarzu i wierzy w dziwne rzeczy, ale matka powiedziała, że to wszystko jest całkowicie normalne. Myślę, że Vinod wspomniał też imię Eleanor. Zastanawia mnie czy nie jest w niej zakochany. To byłoby w jej stylu- wszyscy chłopcy w Anglii na nią lecą więc czemu tutaj miało by być inaczej?
Jak tęsknię za twoim towarzystwem zamiast jej! Mam nadzieję, że napiszesz mi więcej i opowiesz co tam u ciebie.
Z poważaniem,
Violet
Benares, 3 Grudnia 1909
Droga Emily,
Przeczytałam twój list z ogromnym zainteresowaniem, zwłaszcza o twojej wycieczce z kościoła do South Downs. Musiało być tam czarująco z jesiennymi owocami i popołudniowymi herbatkami. Naprawdę mam wrażenie, że masz najciekawszy sposób na życie.
Życie toczy się tutaj jak zawsze. Ojciec znalazł mi korepetytora, abym mogła kontynuować lekcje, ale jest on zdumiewająco nudny. Na szczęście odwiedza nas Guru aby nas ożywić.
Uczy nas jogi, nawet ojca kiedy jest w stanie. Wszyscy siedzimy po turecku na matach, albo na zewnątrz pod figowcem nosząc luźne, lniane ubranie. Na pewno będziesz tym zgorszona, ale wszystko tutaj jest nieformalne. Mam wrażenie, że ma to związek z tym upałem.
Na lekcjach jogi uczę się o wiele więcej niż na innych. Wiedziałaś, że 'joga' znaczy "dołączać" lub "przyczepiać"? Ma to związek z pozwoleniem częściom ciała rosnąć i rozszerzać się i łączyć się z innymi tak, że tworzą się nowe części ciała jakbyśmy mieli trzecie oko na środku naszych czołach i- przepraszam, nie umiem tego dobrze wyjaśnić.
Spróbuję jeszcze raz. Na naszej pierwszej lekcji usiedliśmy, a Guru kazał nam głęboko oddychać. Uznał, że robiłam to bardzo dobrze i był bardzo zadowolony kiedy dowiedział się, że jestem leworęczna. Najwidoczniej jest jakaś leworęczna ścieżka, a on uważa, że wszyscy powinni nią podążać więc się zaśmiałam i powiedziałam Eleanor, że już jestem przed nią.
Potem musieliśmy wymówić mantrę, która brzmi jak "Ayom", ale musisz ją wymawiać bardzo wolno kiedy oddychasz. Guru powiedział, że w naszych ciałach żyje magiczny wąż, a wymawiasz mantrę po to, aby on piął się w twoim ciele do momentu, w którym wychodzi z twojej głowy, a wtedy osiągasz coś co nazywa się samadhi. Moim zdaniem jest to coś w stylu nirwany. Jest to dosyć ciężkie, aby opisać to poprawnie, ale jest to fascynujące i wszystko miało większy sens kiedy Guru o tym mówił.
Raz, kiedy robiliśmy nasze ćwiczenia, Guru zauważył bliznę mamy, która była w miejscu z którego lekarze wycinali jej nowotwór. Zrobiło mu się bardzo przykro i powiedział, że angielscy doktorzy nie wiedzieli co robią i że zna kilka specyfików, które zadziałałyby lepiej. Nigdy nie widziałam go wściekłego, ale od razu przeprosił i powiedział, że chciał się tylko upewnić, czy jesteśmy zdrowi jak tylko możemy.
A więc skończę ten list życząc Ci dużo zdrowia i wesołych Świąt. Na Święta poprosiłam o packę na muchy, aby trzymać te upiorne rzeczy z dala ode mnie!
Twoja z miłością i najlepszymi życzeniami,
Violet
Benares, 1 Marca 1910
Droga Kuzynko,
Dziękuję za Twój list. Brzmiałaś lekko poważnie z tym swoim ostrzeżeniem na temat ,,Wschodniej filozofii". Wiem, że Twoja praca dla kościoła sprawia, że jesteś zaniepokojona naszym duchowym kierownictwem, ale nie musisz się martwić, Emily- to wszystko jest trochę dla żartu i aby dni jakoś tutaj mijały. Guru robi wiele ciekawych obserwacji- nawet ojciec tak mówi.
Wczoraj wziął nas na wizytę do świątyni poza miastem. Benares ma dwadzieścia tysięcy świątyni, a matka, Eleanor i ja widziałyśmy już wiele takich, ale Guru powiedział, że ta jest wyjątkowa. Po pierwsze była ona w środku dżungli, a wejście zostało wykute w skale na zboczu. Jestem zaskoczona, że Vinod w ogóle nas tam zawiózł, ale ostatnio jest lepiej usposobiony do Guru, mimo że niektórzy służący są przeciwni jego wizytom. Niektórzy z nich zrezygnowali ze swoich posterunków- uwierzysz w to?
Ale wracając do świątyni. W środku z góry padało rozproszone światło, ale było ono słabe, a komnaty były ciemnozielone i ciemne. Na ścianach były płaskorzeźby, które były trochę stare i tajemnicze. Niektóre wyglądały jakby przedstawiały bitwy z Ramayany z wielką, niszczycielską siłą i demonami z Lanki walczącymi ze sobą. Zauważyłam mężczyznę, który wyglądał jakby miał ogromną słonią trąbę i zapytałam się Guru czy to nie jest Ganesha, ale on się tylko ze mnie zaśmiał i powiedział, że w tej świątyni nie czczą Ganeshy. Niektóre ze starszych płaskorzeźb nie były w za dobre- wszyscy ludzie wyglądali zabawnie jakby nie byli za dobrze wykuci.
Weszliśmy do głównej komnaty, która miała dziurę na środku i nie byłam w stanie zobaczyć jak bardzo jest głęboka. Tak było tam ciemno. Chciałam zobaczyć czy echo się odbije, a Guru kazał nam usiąść i zamknąć swoje oczy abyśmy mogli razem wypowiedzieć mantrę.
Muszę przyznać, była to najdziwniejsza rzecz. Kiedy wymawialiśmy naszą mantrę, echo wracało do nas z dziury, a powietrze jakby bzyczało. Dostałam od tego ciarek aczkolwiek było to orzeźwiające jakby moje ciało dopiero co się budziło. Jestem pewna, że matka i Eleanor również to czuły.
Chciałabym abyś była tutaj z nami. Akurat muszę iść na obiad- pieczoną kozę! Nawet Vinod, który jest wegetarianinem zmienił swoje zdanie. Guru powiedział, że to mięso musi zostać zjedzone w celu poznania prawdziwej wiedzy. On zna tak wiele interesujących rzeczy.
Twoja w podróży do odnalezienia prawdziwej mądrości,
Violet
PS- Musiałam pokazać ten list matce więc nie mogłam Ci wcześniej o tym napisać. Mam szokujące wieści- Eleanor będzie miała dziecko! Ojciec i matka będą wściekli, ale jeszcze o tym nie wiedzą. Znalazłam Eleanor zapłakaną i obiecałam jej, że nikomu nie powiem, ale jestem pewna, że Tobie mogę o tym powiedzieć. Nie potrafiła tego wyjaśnić, ale brzmiała bardzo smutno i zdezorientowanie. Czy to mógł być Vinod? Co zrobi ojciec?
Benares, 30 Maja 1910
Najdroższa Emily,
jestem bardzo zadowolona z tego powodu, że zamierzasz nas odwiedzić. Nie jestem pewna czy ten list do Ciebie dotrze przed Twoim wyjazdem, ale muszę Ci o tym powiedzieć. Wszystkich nas spotkasz w niesamowitym stanie- Guru uczynił cuda dla naszego zdrowia ze swoimi poradami i naszymi nowymi dietami. Szczerze, ledwie mnie poznasz kiedy mnie zobaczysz!
Nawet Eleanor promieniuje; uwierzyłabyś, że już dokazuje. Matka i ojciec byli bardzo łaskawi w zaakceptowaniu naszego nowego potomka po tym jak porozmawiali z Guru. Mówi, że przybycie nowego chłopczyka (on jest pewien, że to będzie chłopiec) jest powodem do świętowania, ponieważ cykl reinkarnacji jest kontynuowany. Tylko pomyśl Emily, kolejny członek naszej rodziny- nasze ciało i krew.
Kiedy przybędziesz idź prosto do domu. Nie czekaj na służących którzy mają cię odebrać, ponieważ jeden który wciąż jest z nami będzie zajęty przygotowaniami na twoje odwiedziny. Wszyscy tutaj z zniecierpliwieniem oczekują na twoje odwiedziny. Będzie strasznie miło jeśli dołączysz do naszego rosnącego klanu.
Twoja oddana,
Violet
Z: HMTELOFF-3346A BEN IND
DO: PATRIARCHA LOCKE, NASZA PANI W REFORMACJI, HACKNEY, LONDYN
17 CZERWCA 1910
TAK JAK PRZEWIDYWALIŚMY RODZINA BEZPOWROTONIE UTRACONA STOP SZCZĄTKI PO TRAGICZNYM POŻARZE DOMU NIETKNIĘTE WLICZAJĄC DZIECKO STOP
MIEJSCE POBYTU GURU NIEZNANE POSZUKIWANIA W TOKU STOP OBECNOŚĆ INDII MOŻE DOTYCZYĆ MISJONARZY NIOSĄCYCH SŁOWO STOP
M-F EMILY CAVANAGH
Emily Cavanagh odeszła od publicznego życia w 1961 i została uznana za zmarłą. Zebrany, odzyskany dobytek razem z korespondencją został poddany analizie, aby sprawdzić powiązanie z działalnością Kościoła Zepsutego Boga w poszczególnych krajach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów.