Biuro (sandbox) Dr_Blackpeace II

Moc Utraconego Świata HUB

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla id malesuada nibh. Proin ut rhoncus tellus. Nunc eleifend rhoncus lectus, non vestibulum mi blandit eget. Morbi iaculis euismod feugiat. Donec justo elit, rhoncus ac lectus sit amet, varius posuere libero. Nunc ullamcorper justo lorem, vel blandit urna egestas a. Nam at convallis turpis. Nullam imperdiet ligula at cursus gravida. Ut non efficitur dui. Aliquam id urna et lacus dictum blandit vel vel felis. Donec efficitur ante ex, vitae tristique ligula iaculis in. Morbi et dictum purus. Etiam ac nisi varius, fermentum lorem at, bibendum elit. Mauris tempor est a malesuada.

XX wiek nazywany był wiekiem wynalazców. Od wielu lat, kolejne wybitne jednostki prezentowały światu swoje dzieła, ukazując nieznane wcześniej rozwiązania znanych i nieznanych problemów, otwierając przed ludzkością drogę do nowego, lepszego jutra.

Wielu spośród uzdolnionych inżynierów mogło pochwalić się zacnymi, autorskimi odkryciami, ukazywanymi masom w różnoraki sposób, od spontanicznych pokazów do całych targów nauki. Dużą rolę w ukazywanych wynalazkach odgrywała elektryczność.

Pewien francuski inżynier, równie uzdolniony co kreatywny odkrył niezwykłe źródło mocy, podobne do elektryczności, jednakże znacząco różniące się od niej. Z pomocą niektórych zainteresowanych zdołał stworzyć nową technologię, którą zaczął badać i rozwijać, szukając dla niej zastosowania. Wynikiem tego stworzył jakże niecodzienną, nową i dziwną maszynę. Stworzył człowieka z metalu, nie oddychającego, nie muszącego jeść, pozbawionego serca a jakże zdając się posiadającego duszę w pełni jej znaczenia. Człowiek z metalu wymagał tylko zasilenia mocą swojego wynalazcy, gdyż zwyczajna elektryczność nie wystarczała do jego funkcjonowania.

Maszyną zainteresowały się tłumy, od razu zaczęto szukać dla niej zastosowań w życiu codziennym, od pełnienia obowiązków służby po wykonywanie prac robotniczych, tak samo jak pojawiły się tudzież przewidywane głosy o powiązania z samym diabłem. Dzienniki drukowane głośno omawiały dzieło wynalazcy, ochrzczonego wnet mianem Wielkiego Konstruktora, jaki to tytuł najwyraźniej mu przypodobał.

Równocześnie wybił się inny, równie uzdolniony wynalazca z nieodległej Belgii, który badał wszelkie sposoby wykorzystania dziwnej energii do ułatwienia komunikacji. Próby i błędy naprowadziły go do wykorzystania jako nośnika informacji samego blasku światła dziennego, kiedy to zaprezentowany wynalazek, wydawać by się mogło składający się jedynie z dwóch pokaźnych rozmiarów żarówek ustawionych w znacznej odległości zdołał połączyć ze sobą parę oddalonych od siebie rozmówców, którzy prowadzili dyskusję równie prosto co przy użyciu aparatu telefonicznego. Niesamowity sposób okiełznania światła i przekazywania sygnału sprawił, że wynalazca doczekał się ciekawego miana Sygnalisty.

Wkrótce potem światło dzienne ujrzała dziwna maszyna, określana mianem jedynie prototypowej a wyglądająca jak solidny, gruby dzwon, pozbawiony serca i owinięty pozornie chaotyczną konstrukcją elektryczną, podłączoną do równie dziwnego urządzenia, będącego sterem całej maszyny. Dziwny dzwon, ku zaskoczeniu pierwszych widzów po zasileniu energią, która ponownie okazała się dziwną mocą, uniosła się nad ziemię i sunęła lekko, niczym pióro niesione wiatrem. Konstrukcja wydobywała przy tym ciche, rezonujące dźwięki, przypominające bijące w oddali dzwony. Jej wynalazca, inżynier z Kanady, twierdził iż najwięcej sukcesu zawdzięcza pomocy Wielkiego Konstruktora, który podjął się wszelkich starań, aby maszyna mogła działać tak, jak powinna. Ponieważ inżynier był również znakomitym ludwisarzem a jego zamiłowanie do elektryczności było również dobrze odbierane, w publice nazywany był interesującym tytułem Mechanika Dzwonów.

Inżynierowie z powodu swoich zasług i widocznym przyjacielskim stosunkom między sobą dla dzienników znani byli jako Trzej Wielcy Wynalazcy, dzięki którym świat miał się wkrótce zmienić.

Rewolucja życia miała być kwestią zaledwie kilku lat, jeżeli nie kilkunastu miesięcy.

Jakże trafne było to stwierdzenie.

Ponieważ wkrótce napięcia między narodami i władcami nie mogły dalej trzymać pokoju w ryzach.

Wybuchła wojna, która na zawsze zmieniła ten świat.

---

Prace wprowadzające:

Lektura poniższych prac jest obowiązkowa, aby zaznajomić się z podstawami kanonu.

SCP-PL-135

SCP-PL-293

SCP-PL-237

---

• 1 sierpnia 2015 — Odkrycie i zabezpieczenie SCP-PL-135.

• 8 sierpnia 2015 — Na skutek naprawy obiektu SCP-PL-135-L uzyskano informacje dotyczące genezy obiektu. Pierwsza wzmianka o Wielkim Konstruktorze (PoI-135-1-18) i Warsztacie.

• Od II połowy 2015 roku — Epizodyczne odkrywanie obiektów anomalnych zaklasyfikowanych jako stworzone przez Wielkiego Konstruktora.

• 21 grudnia 2015 — Efektem badania pozyskanych obiektów Wielkiego Konstruktora Fundacja potwierdza odkrycie istnienia Prądu Dziwnego. Anomalia zostaje zaklasyfikowana jako SCP-PL-237.

• 13 lipca 2018 — Odkrycie i zabezpieczenie SCP-PL-293. Pierwsze badania i odkrycie wymiaru Theta-Rho-14.

• Lipiec - sierpień 2018 — Eksploracje badawcze wymiaru Theta-Rho-14.

• 11 październik 2019 — Pozyskanie SCP-PL-273. W związku z zaginięciami personelu właściwości obiektu zostały zaklasyfikowane jako stanowiące zagrożenie, nie podjęto dalszych działań badawczych.

• 1 grudnia 2019 — Powrót jednej z zaginionych osób. Odkrycie Eteru i kontynuacja badań.

• 29 luty 2020 — Obserwacja łuny sygnałowej wewnątrz Eteru. Dogłębna analiza dokumentacji pozyskanej wraz z obiektem wraz z posiadaną wiedzą na temat Prądu prowadzą do poznania prawdziwego przeznaczenia SCP-PL-237.

• 16 kwietnia 2020 — Ponowne badanie instalacji wykorzystanej w SCP-PL-293. Odkrycie zastosowania w niej technologii Prądu.

Pierwszy pomysł połączenia właściwości obiektów, utworzenie projektu Bramy

Prace nad Bramą i wykonanie prototypu

Uruchomienie prototypu, dokonanie poprawek

Ponowne uruchomienie Bramy, utworzenie przejścia.

Odkrycie Warsztatu i

Badania Fundacji wewnątrz wymiaru

Budowa prowizorycznej strefy wymiarowej wewnątrz Warsztatu

---

---

Postacie

Ludzie

Wielki Konstruktor

Właściwie Nicolas Guichard. Główna postać w kanonie, francuski inżynier-wynalazca, którego dalekie korzenie rodzinne sięgają do Polski. Niewyjawionym sposobem odkrył nadnaturalną energię, która do złudzenia przypomina prąd elektryczny i podjął się badania jej właściwości oraz poszukiwania praktycznych zastosowań użycia zjawiska, które nazwał po prostu Prądem. Dzięki wynikom jego pracy wkrótce społeczeństwo przełomu XIX i XX wieku weszło w skok technologiczny, który dla nas znany jest ze znacznie późniejszych czasów i trwający znacznie dłużej. Nicolas zaczął stosować obwody zasilane Prądem, natomiast udoskonalenie dopiero co wynalezionych pierwszych lamp elektronowych sprawiło, że stworzył własną elektronikę działającą na znanych jedynie jemu zasadach i prawach. Za największe osiągnięcie Guicharda uznano zbudowanie automatu przypominającego człowieka, czyli dla nas zwyczajnego robota, dzięki czemu doczekał się miana Wielkiego Konstruktora. Wkrótce rozpoczął produkcję robotów na większą skalę, co niemal natychmiast zniweczył wybuch wojny. Na polecenie ówczesnego rządu pomógł przy budowie Molochów, natomiast po ich zdziczeniu przeniósł się do opuszczonych zakładów produkcyjnych, w których znalazł idealny azyl, rozbudowując go dzięki niezliczonym robotom o określonych rolach. Stopniowo udoskonalał tam technologię Prądu, wykorzystując ją w swoich wynalazkach i tworzonych urządzeniach. Ze względu na prywatną przypadłość Nicolasa, jaką było uzależnienie od spożywania eteru dietylowego, popularnego w jego czasach, spora część jego dzieł była nieco dziwaczna pod względem nie tyle wyglądu, co samego funkcjonowania. Wraz ze swoim towarzyszem Sygnalistą postanowili wyjaśnić, dlaczego Molochy zbuntowały się i poczęły niszczyć wszystko dookoła. Po odkryciu prawdy postanowili znaleźć inne miejsce do zamieszkania, wykorzystując przy tym dawne odkrycie Sygnalisty — teoretyczna przestrzeń Eteru, która może połączyć ze sobą dwa równoległe światy, gdzie warunkiem musiało być istnienie Prądu w tym drugim. Gdy dowiedział się o możliwym ataku Pogorzelców, postanowił podjąć środki mające na celu ochronę dzieła swojego życia. Po zniszczeniu Warsztatu jego los pozostaje nieznany.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Azad_Amirov.jpg

Sygnalista

Właściwie Augustin Simons, inżynier-wynalazca pochodzenia belgijskiego. Znając funkcjonowanie radiotelefonii zadał sobie pytanie dotyczące wykorzystania w podobnym celu światła widzialnego. Dzięki zastosowaniu Prądu zdołał metodą prób i błędów stworzyć technologię według swojego zamysłu, która istnieje w świecie rzeczywistym jako Li-Fi. Wynalazek Augustina miał wkrótce zrewolucjonizować komunikację na dalsze odległości w nietypowy sposób. Ponieważ technologia posiadała wiele wad, na które musiał znaleźć rozwiązanie, jej rozwój zajął znacznie więcej czasu, niż przypuszczał. Wybuch wojny przekreślił dalsze prace, jednakże dotychczasowy stan odkryć i rozwiązań pozwolił na swobodne, praktyczne wykorzystanie technologii "przenoszenia informacji za pomocą światła widzialnego" i ostatecznie, gdy również został zatrudniony przy budowie Molochów, programowanie maszyn odbyło się przy pomocy wielkich reflektorów w bardzo widowiskowy sposób, a same urządzenia komunikują się ze sobą właśnie dzięki rozwiązaniom Sygnalisty. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Warsztatu Wielkiego Konstruktora, gdzie pomagał w zrozumieniu błędu projektowego. Opracował projekt Latarni Międzywymiarowej, którą po odnalezieniu wymiaru alternatywnego zastosował jako podstawę do stworzenia stabilnego przejścia umożliwiającą podróż między światami. Zaginął podobnie jak Wielki Konstruktor po ataku na Warsztat.

Mechanik Dzwonów

Właściwie Thomas Gothert, wynalazca pochodzenia kanadyjskiego. Thomas z zawodu był mistrzem ludwisarstwa, z zamiłowania lubił eksperymentować z energią elektryczną. Zainspirowany dokonaniami Wielkiego Konstruktora począł wykorzystywać Prąd, który następnie użył w swoim magnum opus — zaplanował stworzyć dzwon, który mógłby wydobywać dźwięk bez użycia jakichkolwiek elementów ruchomych, zachowując przy tym doskonałe brzmienie. Wbrew wszelkim oczekiwaniom pierwsza próba uruchomienia maszyny zakończyła się niepowodzeniem i przerażeniem Gotherta, ponieważ dzwon począł wydobywać z siebie głuche buczenie, uniósł się przecząc grawitacji i unosząc się, ruszył powoli w stronę zaskoczonego stwórcy. Widząc potencjał w swoim odkryciu, dokonał wielokrotnych zmian w projekcie, konsultując je z samym Wielkim Konstruktorem, dzięki czemu stworzył swego rodzaju nowy rodzaj napędu, dzięki któremu pojazd wyposażony w niego mógł poruszać się w sposób identyczny do znanych nam poduszkowców. Wybuch wojny przerwał szanse na wprowadzenie maszyny do użycia poza fazę prototypów, jednak jej potencjał wkrótce został użyty jako podstawowy element konstrukcji Molochów — dzięki zastosowaniu odpowiedniej jednostki sterująco-kontrolnej maszyny zdolne były do samodzielnej, indywidualnej pracy. Zaginął podczas ataku kominów na stolicę Francji.

Roboty

Racjonalizator

Pierwszy robot humanoidalny zbudowany przez Wielkiego Konstruktora, który swoje działanie zawdzięcza w pełni właściwością Prądu. Dzięki wpływowi anomalnej energii posiada świadomość i rozumność, które z czasem wyewoluowały do stopnia tożsamego z istotą ludzką. Był towarzyszem Wielkiego Konstruktora w czasach zarówno przed wojną, jak i w jej trakcie oraz po zakończeniu. Posiada typ rozumowania i umiejętności swojego stwórcy, zachowując przy tym własną, oryginalną osobowość — jest w stanie samodzielnie zaprojektować i stworzyć innego robota. Po upadku Warsztatu pozostał w kompleksie, próbując uporządkować pozostałości dawnej świetności i nawiązać łączność z wymiarem alternatywnym dla siebie (czyli z naszą rzeczywistością) aby dowiedzieć się, w jakim stopniu ewakuacja Warsztatu zakończyła się powodzeniem. Niepewny losu swojego stwórcy zebrał i zabezpieczył wszelkie materiały dotyczące jego osoby i historii swojego świata.

Liryk

Najmłodsza świadoma maszyna, jaką stworzył Nicolas. Ze względu na swój krótki "żywot" nie wyewoluował jeszcze dostatecznego poziomu rozumności, przez co wykazuje wiele cech typowych dla prostego wykonywania rozkazów i polegania na wgranym programie. Został zaprojektowany do spisywania informacji na temat Warsztatu jako osobisty skryba Konstruktora, który to jednocześnie darzył Liryka pobłażliwością ze względu na jego prosty, nieco infantylny charakter. Docelowo miał zostać wysłany wraz z dwoma innymi robotami do naszego świata, gdzie wraz z Brygadzistą mieli odtworzyć Latarnię Międzywymiarową. W związku z zaatakowaniem wagonu przez Pogorzelców rozdzielili się, a na skutek uszkodzenia Bramy Międzywymiarowej trafił w zupełnie nieplanowane miejsce, jakim było torowisko na obrzeżach lasu. Sam atak sprawił, że Liryk padł ofiarą poważnego uszkodzenia swojej elektroniki, przez co nie był w stanie funkcjonować w jakikolwiek sposób. Został naprawiony przez inżynierów Ośrodka PL-37, którzy nie rozumiejąc dostatecznie technologii Prądu wymienili część komponentów na niezgodne z nią, przez co układ elektroniczny nie mógł poprawnie funkcjonować, czego skutkiem była utrata wiedzy na temat misji oraz zmiana charakteru i sposobu rozumowania Liryka, pogłębiając jego wady wynikające z niedostatecznie rozwiniętego umysłu.

Brygadzista

Niewiele wiadomo o samym Brygadziście. Był on jednym z rozumnych robotów stworzonych przez Wielkiego Konstruktora, który odpowiadał za koordynację prac innych, mniej inteligentnych maszyn w Warsztacie. Jego ostatnim zadaniem miało być zebranie przeniesionych do naszego świata robotów Nicolasa, z pomocą których miał odtworzyć Latarnię Międzywymiarową i wysłać sygnał do Warsztatu, tworząc z nim trwałe połączenie. Otrzymał główny element konstrukcji — lampę nadawczą, przypominającą solidną żarówkę o mocy 10 kilowatów, która do poprawnej pracy wymaga zasilenia Prądem i odpowiedniego układu sterującego, w przeciwnym razie wysyła każdą istotę objętą jej blaskiem do Eteru. Z nieznanej przyczyny Brygadzista uległ zniszczeniu, a jego pozostałości wraz z kapsułą zawierającą lampę i jej schematy znalazły się w rękach cywilnego pasjonata elektryki.

---

Lokacje

Pogorzelisko/Stracony Świat/Theta-Rho-14

Rzeczywistość alternatywna, częściowo podobna do naszej. Odkrycie Prądu spowodowało niebywały skok technologiczny, pozwalający na znajdowanie nowych rozwiązań dla wielu dotychczasowych problemów. Świetlaną przyszłość zniweczył wybuch konfliktu zwanego wielką wojną, na skutek którego cały kontynent przestał być zdatny do przeżycia. Fundacja odkryła wymiar przy pomocy SCP-PL-293 i rozpoczęła pierwsze eksploracje, a stanięcie twarzą w twarz z rzeczywistością pełną z pozoru absurdalnych elementów spowodowała czasowe przerwanie dalszych prac. Niespodziewane przedostanie się do wymiaru poprzez wybudowaną Bramę spowodowało dalsze poznanie wymiaru i jego historii, głównie poprzez relacje i materiały archiwizowane przez Racjonalizatora; Fundacja postawiona w nowym świetle sprawy kontynuuje badanie wymiaru na własną rękę. Nie jest wiadome, w jakim stanie znajduje się reszta owego świata, gdyż eksploracja tak odległych terenów jest tyle utrudniona, co niewykonywalna. Istnieją pogłoski, iż w niektórych odległych krańcach kontynentu wybudowane zostały specjalne mury mające na celu zapobiec ekspansji Molochów poza terytorium Europy.

Warsztat

Pracownia i azyl Wielkiego Konstruktora oraz Sygnalisty, dawne zakłady produkcyjne nieokreślonego przeznaczenia. Przejęte przez wynalazcę na swoją siedzibę miejsce stanowiące jego główne miejsce pracy, gdzie badał i udoskonalał technologię Prądu oraz budował kolejne dzieła. W Warsztacie istniała pokaźna armia samo replikujących się robotów pomagających w kompleksie, chroniących go oraz poszukujących materiałów niezbędnych dla jego funkcjonowania. W wyniku ataku Pogorzelców Warsztat uległ niemal całkowitemu zniszczeniu, kiedy to Wielki Konstruktor zmuszony został przenieść dzieło swojego życia do miejsca bezpiecznego, za jakie uznał nasz wymiar, czego zmuszony został dokonać całkowicie na ślepo. Pierwsze wzmianki o Warsztacie Fundacja poznała podczas przesłuchania Liryka, po którym lokacja pozostawała jedynie teoretyzowanym miejscem. Potwierdzenie istnienia Warsztatu miało miejsce, gdy Fundacji udało się skonstruować Bramę przy pomocy połączenia różnych elementów technologii Prądu, która stworzyła stabilne przejście między naszym wymiarem a Pogorzeliskiem.

Techniczny Ośrodek PL-37

Placówka Polskiej Filii, której głównym przeznaczeniem jest przechowywanie i badanie obiektów anomalnych, będących w jakiś sposób związany z prądem elektrycznym — wszelkiego rodzaju maszyny, urządzenia itp. Powiązanie z historią Pogorzeliska rozpoczęło się od przechowywania obiektu sklasyfikowanego jako SCP-PL-135 i poznanie postaci Wielkiego Konstruktora, gdzie kolejne odkrycia coraz bardziej przybliżały personel placówki do odkrycia Prądu, jego właściwości a ostatecznie samego pogorzeliska i konfrontacji z nim. Ośrodek PL-37 jest jedyną placówką, w której przechowywane są obiekty stworzone przez Wielkiego Konstruktora ze względu na doświadczenie personelu w tej tematyce, jak również może szczycić się mianem jedynej, w której wytwarzany i użytkowany jest Prąd.

Eter

Tajemnicza przestrzeń, której umiejscowienie w multiwersum jest praktycznie niewykonalne i poza granicą rozumowania. Eter stanowi łącznik między poszczególnymi wymiarami, będąc dla nich poniekąd zapleczem służącym do przesyłania informacji. Został odkryty przez Sygnalistę w ramach przeprowadzanych przez niego obliczeń i założeń teoretycznych, jednakże nigdy nie miał okazji przekonać się o jego egzystencji w sensie praktycznym — istniał dla niego w sposób, w jaki dla nas istnieje osobliwość wewnątrz czarnych dziur: domyślamy się, że jest a jedynym obecnie dla nas dowodem na to są liczne obliczenia matematyczne. Nie wiadomo, czy ktokolwiek jeszcze korzysta z Eteru, jednak biorąc pod uwagę uniwersum świata Fundacji jest szeroko wykorzystywanym środkiem przekazu informacji. Sygnalista stworzył własny sposób na łączenie się z innym wymiarem poprzez Eter, tworząc Latarnię Międzywymiarową a następnie Bramę, która umożliwiła przenoszenie bytów fizycznych. Fundacja w związku z brakiem wiedzy dotyczącej prawidłowego wykorzystania lampy nadawczej przypadkowo zdołała przedostać się do samego "zaplecza" światów, które okazało się być całkowicie pustą, idealnie białą przestrzenią bez jakichkolwiek punktów odniesienia czy obiektów w ogóle. Zauważone przez wysłany do Eteru personel przerażające byty okazały się być ofiarami niepoprawnego "przefazowania" do naszego świata w postaci Pogorzelców, którzy przedostali się przez Bramy z uszkodzonymi na skutek ataku systemami sterującymi. Nieszczęśnicy zamienili się w zniekształcone widma, istniejące podobnie jak cały Eter w czterech wymiarach: każdy z przetransformowanych Pogorzelców znajduje się równocześnie w każdym miejscu wymiaru, który według logiki trójwymiarowej nie ma końca, przez co w zależności od chęci danego może znaleźć się w pobliżu personelu Fundacji, istniejącego i funkcjonującego jedynie w trzech wymiarach. Ponieważ Eter podlega tym samym prawom co Prąd, zawieszeni Pogorzelcy są częściowo z nim związani i ich projekcje przebijają się do naszego świata w każdym miejscu, gdzie znajduje się wystarczająco duże nagromadzenie anomalnej energii ze względu na docelowe zaprogramowanie Bram na naszą rzeczywistość.

---

Rzeczywistość Pogorzeliska

Wielka wojna

Konflikt tożsamy historycznie z I wojną światową. Jest to ostatnia wojna, jaka miała miejsce w świecie Pogorzeliska w ogóle. Działania zbrojne mające miejsce podczas konfliktu były wyjątkowo krwawe i dopuszczono się używania broni, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Wielka wojna początkowo przebiegała w sposób podobny jak I wojna światowa, jednak wszystko zmieniło się od pierwszego użycia w niej Piołunu. Z czasem konflikt zbrojny przerodził się w psychodeliczną sieczkę, gdyż nikt nie wiedział już, o co tak naprawdę walczy i z kim. Powtarzalne jak na zapętlonym nagraniu hasła propagandowe, brak kontaktu z dowództwem i nieklarowne rozkazy spowodowały, że front żył własnym życiem, kierując się zasadą wykonywania obowiązków dla ich samej realizacji, bez względu na ich irracjonalność — przez to powstały m.in. rozległe i chaotyczne linie umocnień, nie służące tak naprawdę do niczego praktycznego, kiedy to żołnierze zmuszani byli do ich budowy "bo trzeba", natomiast wiele ruchów wojsk i działanie infrastruktury odbywało się jedynie dla samego powielania poprzednich rozkazów i planów, które już dawno straciły na znaczeniu. Wszystkie te działania spowodowały, że wielka wojna otrzymała również miano "dziwnej", a terytorium kontynentu coraz bardziej zamieniało się w jałową pustynię pełną gruzu i popiołu. Nadzieję widziano w zbudowaniu cudownej broni, jaką miały być maszyny zwane Molochami, będące ostatecznym ciosem wydanym we wroga wszystkimi pozostałymi siłami. Plan zawiódł, gdy Molochy odmówiły posłuszeństwa i zaczęły atakować wszystko, na co tylko się natknęły. Ostatecznie wojna nigdy nie zakończyła się oficjalnie, jednak praktycznie jej kres ustanowił upadek obydwu stron konfliktu. Ponieważ wojna trwała również poza kontynentem europejskim, jej skutki odczuwalne były na całym świecie. Z poziomu stanowiska, na którym znajduje się Fundacja nie ma możliwości, aby zdobyć te informacje.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Royal_Irish_Rifles_ration_party_Somme_July_1916.jpg

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:The_Battle_of_the_Somme,_July-november_1916_Q4218.jpg

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:British_55th_Division_gas_casualties_10_April_1918.jpg

Piołun

Substancja chemiczna o nieznanym sposobie wytwarzania. Jest to gaz, za sprawą którego organizm człowieka i zwierząt ulega procesowi przypominającego niemal natychmiastową liofilizację, której towarzyszą zachodzące w pełnej świadomości okropne i niezwykle bolesne, nienaturalne skurcze mięśni o sile powodującej wyłamywanie i wykręcanie stawów. Piołun został użyty jako wysoce niehumanitarna broń w postaci gazu bojowego, chętnie rozpylanego w dużych ilościach przez Cesarstwo Niemieckie na wojska Ententy, doszczętnie je wyniszczając i jednocześnie siejąc postrach w szeregach całej armii. Dzięki zastosowaniu Piołunu szala zwycięstwa niemal uderzyła o podłogę na korzyść Rzeszy. Niestety, Piołun posiada również działanie destrukcyjne na całe środowisko, skażając powietrze, wyjaławiając teren i niszcząc wody powierzchniowe. Użycie tego gazu jest jednym z głównych czynników, które wpłynęły na obecny wygląd Pogorzeliska.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Poison_gas_attack.jpg

Molochy

Ostatni bastion Ententy w niemal przegranej wojnie, broń stworzona do jednego celu w odwecie za czyny przeciwnika. Molochy to maszyny wojenne, które wyglądem dobitnie przypominają kominy zakładów przemysłowych — skąd wzięło się ich potoczne określenie. W budowie Molochów użyto najnowszej technologii znanej w ówczesnym okresie; każdy z trzech Wielkich Wynalazców dołożył do ich budowy swoje odkrycia. Molochy miały przede wszystkim stanowić broń psychologiczną, kiedy niespodziewanie pojawiały się na horyzoncie sunąc w stronę jednostek wroga, aby następnie przebić się na jego terytorium, doszczętnie je dewastując poprzez rozsiewanie toksycznych substancji, jako odwet za całe zło wyrządzone przez Piołun. Nieprzewidziany błąd spowodowany niedostateczną znajomością tak zaawansowanej technologii Prądu sprawił, że kominy zamiast docelowo wykonać swoje zadanie, następnie wrócić i zostać wyłączonymi a następnie rozebranymi, na wzór innych skomplikowanych maszyn zasilanych Prądem uzyskały swego rodzaju rozumność i stały się samodzielnymi jednostkami, nie wykonującymi już nałożonych na nie rozkazów. Molochy poczęły niszczyć wszystko na swojej drodze, akceptując za sojuszników jedynie samych siebie. Do dnia dzisiejszego Molochy przemierzają Pogorzelisko poszukując najmniejszych oznak życia, starając się je zniszczyć, wydając z siebie charakterystyczne, przypominające syrenę dźwięki. Pewnym jest, że pewnego dnia każdemu z Molochów wyczerpie się jego źródło zasilania i zostaną w tym stanie jako nieruchome, martwe wieże pośrodku zniszczonej, pozbawionej życia ziemi. Oprócz powszechnie znanej roli Molochów nie wiadomo, jaka jest ich główna broń określana mianem "straszliwej".

Pogorzelcy

Na pierwszy rzut oka nieco prymitywne, jeżeli nie powiedzieć dzikie postacie owinięte niedbale brudnymi, potarganymi tkaninami przemierzające bezcelowo pustkowia Pogorzeliska. W rzeczywistości Pogorzelcy to ludzie, od byłych żołnierzy po zwykłych cywili, którzy skupili się w gromady tworząc swego rodzaju społeczność. Niewiele wiadomo, jak Pogorzelcy funkcjonują, nieznane są ich sposoby przetrwania. Jedyną ochronę przez śmiertelnym wpływem powietrza zapewniają sobie stosując wiele warstw starych tkanin, którymi obwiązują ściśle ciała. Wszystko to dopełniają chałupniczo wykonanymi maskami przeciwgazowymi, które z racji na swoje wady nierzadko powodują powoli rozwijające się choroby. Egzystencja w zniszczonym świecie bez widocznej szansy na jego naprawę i związany z tym stres, połączony z toksycznym wpływem przesiąkniętego chemikaliami powietrza i ciągłe zagrożenie ze strony Molochów odbiły się na psychice każdej z tych osób, doszczętnie niszcząc ją i pozostawiając jedynie nieludzkie, prymitywne zachowania. Trwale utrzymywana wiara w dogmaty Patrona Niczego na stale wdrążyła się w umysły nieszczęśników, zmuszając ich do podejmowania makabrycznych zachowań, gdzie mordowanie swoich wydaje się być na porządku dziennym.

Patron Niczego

Stworzony po wybuchu wojny nurt myślowy mający prawdopodobnie swe podstawy w dekadentyzmie, który wyewoluował do postaci obiektu kultu, praktykowanego obecnie przez Pogorzelców. Główne założenie kultu jest oparte na przekonaniu, że wojna to należna kara za wszystkie grzechy i występki ludzkości, której pod żadnym pozorem nie wolno się opierać i powinno się ją przyjąć z pokorą. Sama postać Patrona Niczego, przedstawianego zazwyczaj w typowo sakralny sposób jako wychudzona, zniekształcona osoba z atrybutami w postaci kości i zgorzeliny jest personifikacją zagłady i określana jako jej główny wykonawca. Prawdopodobnie pierwsi członkowie kultu początkowo dobrowolnie a następnie siłą zdobywali kolejnych wyznawców wśród zmąconych resztek ludności Europy, mordując wszystkich, którzy sprzeciwiali się kultowi i jednocześnie słuszności zagłady.

Okręty Lądowe

Nie wszyscy ludzie po upadku cywilizacji europejskiej zginęli bądź stali się Pogorzelcami, a Okręty Lądowe są tego dowodem. Te ogromne jednostki, zbudowane na podstawie dawnych okrętów wojennych stanowią dom dla kilku tysięcy ocalałych osób, którzy poszukują sposobu na przywrócenie dawnego świata bądź próbują jedynie odwlec datę swojej śmierci. Okręty napędzane są dzięki tej samej technologii co Molochy, jednakże jej ulepszenie pozwoliło na zapobiegnięcie zjawiska zdziczenia mechanizmu. Z niewiadomej przyczyny Okręty wywołują w Molochach nieokreślone reakcje, których wynikiem jest omijanie przez nie tych nietypowych jednostek.

---

O kanonie

Fabuła kanonu w dużej mierze opiera się wokół postaci Wielkiego Konstruktora, który to za sprawą odkrycia anomalnej energii elektrycznej o wielu nietypowych właściwościach zdołał zostać bardzo ważną postacią swoich czasów i swojego świata. Równocześnie w tle przetacza się historia wielkiej wojny, która zaistniała w owym świecie i doprowadziła do jego zakłady. Wielki Konstruktor uczestniczył w tych wydarzeniach, aby następnie osiąść w swojej samotni dookoła wyjałowionych pustkowi, żeby kontynuować twórcze dzieło, czego efektem jest niezliczona ilość "wynalazków" — wszelkiego rodzaju obiektów napędzanych anomalną energią elektryczną, które następnie pozyskuje Fundacja. Jednocześnie krok po kroku kolejne odkrycia doprowadzają ją do przybliżenia pochodzenia tych artefaktów i poznania anomalnej energii, by następnie za sprawą pozyskania tajemniczego pierwszowojennego czołgu zdolnego do teleportacji i połączenia ze sobą wszystkich faktów ostatecznie stanąć twarzą w twarz z historią straconego świata.

---

Pisanie prac w kanonie

Kanon ten charakteryzuje się faktem występowania w nim kilku różnych rodzajów prac i nie jest to podział na raporty czy opowieści. Stosunkowa wielowątkowość kanonu sprawia, że pole do manewru jest szerokie i ogranicza się jedynie do wyboru, o którym elemencie fabuły chcesz napisać.

Oczywistą, podstawową i nie wymagającą argumentacji sprawą jest właśnie znajomość fabuły i podstawowych założeń Mocy Utraconego Świata. Najlepszym rozwiązaniem jest lektura wszystkich fundamentalnych prac aby zrozumieć, o czym tak naprawdę kanon jest.

Streszczając podstawy, oto najważniejsze informacje fabularne kanonu. Kolejność przypadkowa:

• Istnieje świat równoległy zniszczony przez I wojnę światową;
• Istnieje anomalny prąd elektryczny sprawiający, że maszyny mogą uzyskać świadomość bądź robić inne nietypowe rzeczy;
• Fundacja potrafi korzystać z tej energii, ale nie potrafi jej wyjaśnić, gdyż nie zna podstaw fizycznych za nią stojących;
• Ze świata równoległego wywodzi się Wielki Konstruktor, który za pomocą anomalnego prądu stworzył armię robotów i niezliczoną ilość obiektów…
• … które trafiły do naszego świata i Fundacja je zabezpiecza.

I to w zasadzie najbardziej ogólne rzeczy, które musisz wiedzieć. Cała reszta wywodzi się z powyższych i jest opisana w poszczególnych pracach.

Wracając do pisania. Znając podstawy pora poszerzyć swoją wiedzę. Oczywiście nikt nie wymaga od ciebie czytania wszystkich prac kanonu od razu, jednakże aby zacząć tworzyć własny wkład w historię, dobrze by było zapoznać się z innymi pracami, które pomogą ci zrozumieć poszczególne wątki. Poniżej zaprezentowane są rodzaje prac w kanonie wraz ze wskazówkami i wymaganiami.

Prace opisujące dzieła Wielkiego Konstruktora: Podstawowy rodzaj prac w kanonie, będący głównie raportami opisującymi dzieła WK pozyskane i zabezpieczone przez Fundację. Aby dobrze napisać taką pracę, przeczytaj SCP-PL-135 i SCP-PL-237. Pierwszy z nich jest przodownikiem postaci Wielkiego Konstruktora na witrynie, opisuje całokształt jego obiektów. Dzięki temu będziesz wiedzieć, jak wyglądają i czym cechują się dzieła stworzone przez tę postać. Drugi z raportów opisuje anomalną energię zwaną Prądem wykorzystywaną przez WK. Lektura niniejszego pozwoli ci zrozumieć, jak oddziałuje ta energia na obiekty elektryczne, jakie wywołuje w nich reakcje, jak wyglądają maszyny poprawnie ją wykorzystujące. Dodatkowo zalecane jest, aby przeczytać kilka innych prac opisujących dzieła Wielkiego Konstruktora, aby bardziej wczuć się w ich atmosferę i mniej więcej zrozumieć temat przewodni.

Rzeczy, które musisz wiedzieć:

• Dzieła Wielkiego Konstruktora to zawsze urządzenia zasilane elektrycznie za pomocą Prądu i to jemu zawdzięczają swoje różne nietypowe reakcje.
• Im bardziej szczegółowo opisujesz działanie obiektu, tym lepiej.
• Im bardziej dziwny jest obiekt, tym lepiej. Nie musi być to od razu robot, popuść wodzę fantazji.
• Placówka dedykowana przechowywaniu obiektów WK to Techniczny Ośrodek PL-37 i stanowi o tym fabuła kanonu. Jeżeli nie masz dobrego uzasadnienia, to nie zmieniaj miejsca przechowywania swojego obiektu.
• Jeżeli przynajmniej minimalnie znasz się na elektryce/elektronice/elektromechanice, to będzie bardzo duży plus i pomoc jednocześnie.

Seria "Elektryczne Opowieści": Są to prace, w których bohaterami są dzieła Wielkiego Konstruktora nie zabezpieczone przez Fundację. Fabuła serii odnosi się do obiektów, które niepoprawnie zostały wysłane do naszego świata i zabłądziły w czasoprzestrzeni, pojawiając się w losowym miejscu Układu Słonecznego i samego czasu. Nie musisz tu opisywać, jak działa obiekt będący bohaterem swojej pracy, wystarczy że wymyślisz dowolny i stworzysz wokół niego ciekawą historię. Przykładowo może to być robot, którego wysłało na księżyc Jowisza Europę lub taki, który wylądował w PRLowskiej przetwórni lin i drutu. Dowolność naprawdę gra tu największą rolę.

Rzeczy, które musisz wiedzieć:

• Dzieło Wielkiego Konstruktora, które będzie bohaterem twojej pracy nie jest zabezpieczone przez Fundację i z jakiejś przyczyny nie może/nie będzie/jeszcze nie jest.
• Fabuła opiera się dookoła "przygód", jakie dzieło będzie doświadczać w twojej pracy.
• Im bardziej losowe miejsce i czas, tym lepiej.
• Seria z domysłu inspirowana jest "Bajkami Robotów" Lema, zatem jeżeli czytałeś bądź częściowo znasz to dzieło, wiesz o czym mowa.

Prace opisujące historię bądź odnoszące się w jakiś sposób do samego świata Pogorzeliska: Przede wszystkim największy problem stanowi tutaj konieczność znajomości podstawowej, kanonicznej historii tego świata. Twoja obowiązkowa lektura na dziś to SCP-PL-293 oraz cała seria "Teoria Obwodów". Raport opisuje pierwsze spotkanie Fundacji ze światem Pogorzeliska, natomiast seria jest zbiorem opowiadań przedstawiających kolejno historię tego świata, opowiedzianą z punktu widzenia jednego z robotów Wielkiego Konstruktora oraz konkretnych retrospekcji.

Rzeczy, które musisz wiedzieć:

• Jeżeli Twoja praca będzie odnosiła się do czasów wojny i towarzyszących jej walk, przeczytaj również SCP-PL-108 aby zapoznać się z działaniem wykorzystanego podczas niej Piołunu.
• Jeżeli zamierzasz skupić się na okresie jej zakończenia i czasach po, możesz zaznajomić się z serią "Raporty Ekspedycji", które opisują bardziej szczegółowo i z punktu widzenia Fundacji poszczególne elementy tego świata.
• Nie musisz skupiać się na postaciach z kanonu, tj, którymś z wynalazców oraz na ich osiągnięciach. Mogą być oni jedynie postaciami drugoplanowymi bądź nie musisz ich zawierać w ogóle, skupiając się na zupełnie innym wątku historii.
• Jeżeli napiszesz, że Martyna je dżem na śniadanie, zbliża się wojna a gdzieś w gazecie jej ojciec wyczytał, że zbudowali robota, to jest jak najbardziej w porządku.

Prace nienależące do powyższych kategorii: Czyli cała reszta, dowolnie czerpiąca z fabuły kanonu. Pisz o tym, o czym chcesz.

---

Pytania i odpowiedzi

Dlaczego ten kanon jest taki wielowątkowy?

Ponieważ powstał z połączenia historii dwóch napisanych niezależnie prac, dopasowanych następnie do siebie pod względem fabularnym.

Czy muszę znać się na elektryce, żeby napisać dobre dzieło o wynalazku WK?

Nie, nie musisz. Sam czasem korzystam z wikipedii albo innych źródeł aby stworzyć rzetelny opis.

Czy oprócz WK, Sygnalisty i Mechanika byli jacyś inni wynalazcy?

Na pewno było ich sporo, ale z poziomu kanonu ich opisywanie jest zbędne. Jeżeli chcesz, możesz podjąć się napisania o jakimś, jednakowoż ta trójka jest jakby "najważniejsza".

Gdzie w tym alternatywnym świecie jest Polska?

Tam, gdzie była na początku XX wieku: pod zaborami. Po wojnie wszystkie kraje europejskie przestały istnieć.

Co z resztą świata?

Fundacja nie ma możliwości, aby dowiedzieć się o losach reszty świata w Pogorzelisku. Co w rzeczywistości się tam dzieje, jest dowolne do interpretacji. Wojna chemiczna na pewno wywarła duży wpływ na Ziemię, skoro toksyczne chmury do dzisiaj utrzymują się nad Europą.

Gdzie w tym wszystkim jest Fundacja?

Według kanonicznie zakładanego punktu widzenia i skutkującym jemu stanowi wiedzy "nasza" Fundacja nie posiada żadnych informacji dotyczących działalności "tamtej" Fundacji. Możliwe, że jej historia potoczyła się zupełnie inaczej i nie funkcjonuje z wiadomych przyczyn na terenie Europy lub w ogóle jej tam nie było/istniała inna podobna organizacja, o której istnieniu nie wiadomo.

Nadzorca kanonu

Kanon nadzoruje Jego Ekscelencja Imperator Wielki Elektryk Dr_Blackpeace

---

Teoria Obwodów

• Admitancja — Drożność
• Impedancja — Przeszkoda
• Rezystancja — Oporność
• Reaktancja — Sprzeciwność
• Kapacytancja — Bierność
• Susceptancja — Podatność
• Konduktancja — Przewodność