Sandbox Dr-Maxwell1

SCP-PL-189 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-189

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: Podmiot SCP-PL-189 jest przechowywany na terenie Ośrodka nr 14. Obiekt jest umieszczony w standardowym pojemniku chłodzącym do zabezpieczania narządów przeznaczonych do transplantacji. Instancję należy przechowywać w warunkach sterylnych i z poszanowaniem wszelkich procedur medycznych, stosowanych wobec tego typu obiektów nieanomalnych. Do podmiotu mają dostęp wszyscy pracownicy o poziomie upoważnienia co najmniej 2.

Opis: Instancja SCP-PL-189 to ludzka gałka oczna z tęczówką koloru zielonego, zachowana w bardzo dobrym stanie. Z tyłu narządu osadzony jest nerw wzrokowy o długości czterech centymetrów. Analiza DNA wykazała, że dawca narządu to hermafrodyta, jednak nie udało się wykryć jakichkolwiek właściwości anomalnych w kodzie genetycznym. Obiekt ujawnia swoje właściwości anomalne w momencie gdy nerw wzrokowy wejdzie w kontakt fizyczny ze skórą człowieka. W takiej sytuacji tkanka podmiotu natychmiast zrośnie się ze skórą testera. Wówczas osoba wchodząca w interakcję wejdzie w trans trwający około 5 minut, jednak odczuwany upływ czasu będzie różny dla każdego testera, oscylując wokół 5-30 minut. Po tym czasie podmiot bezboleśnie odczepia się od osoby, z którą wszedł w kontakt. Podczas trwania transu, tester doznaje swego rodzaju "seansu filmowego" w czasie, którego doświadczalny ujrzy pewne wydarzenia z przeszłości i/lub teraźniejszości mające z nim bezpośredni związek, będąc zazwyczaj niekorzystnym skutkiem działań podejmowanych przez testera. Jednocześnie wydarzenia te mają często silne znaczenie emocjonalne dla testerów i są zazwyczaj określane przez nich jako bardzo istotne w ich życiu.

Dodatek nr 1: Poniżej przedstawiono kilka eksperymentów z udziałem SCP-PL-189.

Test nr 1

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2091, czterdziestoletni mężczyzna skazany na dożywocie za liczne przestępstwa.

<Początek eksperymentu, godzina 10:20>

Przebieg: D-2091 wchodzi do pomieszczenia badawczego w towarzystwie doktora ██████████ i dwóch strażników. Tester zgodnie z poleceniem doktora usiadł na krześle pośrodku sali i otworzył pojemnik z SCP-PL-189. Początkowo tester odmawiał zainicjowania kontaktu fizycznego z podmiotem, lecz niedługo potem wykonał polecenie. Manifestacja podmiotu trwała od 10:22 do 10:27. Po zakończeniu sesji tester twierdził iż widział wiele scen oraz ██████████ z życia swoich ofiar co diametralnie go odmieniło.

<Koniec eksperymentu, 10:36>

Podsumowanie: Po eksperymencie zachowanie D-2091 całkowicie się zmieniło. Tester przestał być agresywny i nie wykazywał żadnych oznak demoralizacji. Ponadto bardzo często oferował pomoc pracownikom Fundacji, zawsze pozostając życzliwym. Kilka dni później testerowi podano preparat amnezyjny klasy C. D-2091 nie pamiętał kontaktu z SCP-PL-189, lecz nie wpłynęło to na zmiany jakie zaszły w jego zachowaniu.

---

Test nr 2

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2166, dwudziestoletnia kobieta skazana za współudział w przestępstwie.

<Początek eksperymentu, godzina 11:15>

Przebieg: D-2166 wchodzi do pomieszczenia badawczego w towarzystwie doktora ██████████ i strażnika. Testerka zgodnie z poleceniem doktora usiadła na krześle pośrodku sali i otworzyła pojemnik z SCP-PL-189. W momencie otwarcia pojemnika, D-2166 kategorycznie sprzeciwiła się podejmowaniu jakichkolwiek działań wobec podmiotu i poprosiła o zakończenie eksperymentu. Po dłuższym czasie testerkę przymuszono do kontaktu fizycznego z obiektem. Manifestacja trwała od godziny 11:40 do godziny 11:46. Podczas przesłuchania testerka utrzymywała iż widziała [ZMIENIONO]. D-2166 wyglądała na mocno roztrzęsioną. Często wspominała o mężczyźnie imieniem Tomasz, a wypowiedzi na jego temat miały zawsze charakter silnie negatywny. Kobieta stwierdziła również, że dopiero SCP-PL-189 otworzył jej oczy i pokazał prawdę, której sama nie chciała do siebie dopuścić.

<Koniec eksperymentu, godzina 11:59>

Podsumowanie: D-2166 poprosiła o czasową przepustkę by móc "załatwić kilka swoich niedokończonych spraw". Wniosek oddalono.

---

Test nr 3

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: Asystent naukowy Kowalik

<Początek eksperymentu, godzina 14:05>

Przebieg: Asystent naukowy Kowalik wchodzi do pomieszczenia badawczego razem z doktorem ██████████ po czym siada na krześle i dotyka SCP-PL-189. Dochodzi do manifestacji anomalnego zjawiska. Sesja trwała od godziny 14:05 do 14:10. Po zakończeniu sesji tester twierdził iż widział siebie podczas wykonywania nadgodzin oraz pracy przy dodatkowych projektach, o które sam poprosił. Następnie ukazali mu się członkowie jego rodziny w typowych sytuacjach w domu, jednakże łatwo można było dostrzec ich złe samopoczucie, zwłaszcza u syna testera. Dziecko wydawało się osamotnione, a jedynym momentem radości był dla niego powrót ojca do domu.

<Koniec eksperymentu, godzina 14:29>

Podsumowanie: Dzień po eksperymencie Kowalik poprosił o dwutygodniowy urlop. Wniosek przyjęto.

---

Test nr 4

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2607, trzydziestoczteroletni mężczyzna z osobowością dyssocjalną, poddany przymusowemu leczeniu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym za dokonanie ██ morderstw.

<Początek eksperymentu, godzina 09:50>

Przebieg: Obezwładniony tester zostaje wprowadzony do pomieszczenia w towarzystwie trzech strażników i doktora ██████████. D-2607 zostaje przymuszony do kontaktu fizycznego z podmiotem. Dochodzi do manifestacji. Sesja trwała od godziny 09:50 do godziny 10:00. Po zakończeniu sesji nie odnotowano większych zmian w zachowaniu doświadczalnego. Podczas przesłuchania D-2607 wyjawił, że podczas manifestacji widział wiele scen oraz ██████████ z życia swoich ofiar co jednak w żaden sposób go nie odmieniło.

<Koniec eksperymentu, godzina 10:12>

Podsumowanie: Zaraz po eksperymencie tester został kompleksowo przebadany pod kątem zmian w psychice. Jak się okazało, po "seansie" zaburzenie umysłowe doświadczalnego jeszcze bardziej się pogłębiło. Sam tester odnosił się do eksperymentu ironicznie.

Po wnikliwych badaniach udało się stwierdzić iż zmiana zachowania zdrowych testerów po kontakcie z podmiotem najprawdopodobniej nie jest bezpośrednią manifestacją anomalnych właściwości obiektu, a jedynie świadomym i dobrowolnym wyborem każdego z doświadczalnych.

SCP-PL-181 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-181

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-181 znajduje się pod nadzorem członków projektu Panteon. Dostęp do informacji zarówno na temat projektu jak i podmiotu SCP-PL-181 mają jedynie członkowie projektu, administracja oraz wyznaczone przez nią osoby.

Celem projektu jest próba nawiązania kontaktu, zbadania i wpłynięcia na podmiot.

Opis: SCP-PL-181 to, zgodnie z hipotezą doktora Różyckiego, byt lub byty będące rozległym, samoświadomym i inteligentnym zbiorem informacji znajdującym się w sferze poza naszą rzeczywistością tj. obszarze pozbawionym wymiarów przestrzennych i czasu. Ów obszar tylko częściowo pokrywa się z naszą rzeczywistością, co jednak umożliwia instancjom SCP-PL-181 umiarkowaną ingerencję w nasz świat. Zdaniem członków projektu Panteon, podmioty te prawdopodobnie są źródłem niektórych anomalii występujących na Ziemi m.in. SCP-PL-191. Ich umiarkowana zdolność do modyfikowania naszej rzeczywistości jest spowodowana ograniczeniami jakie nakłada na nie czasoprzestrzenny model wszechświata.

Na podstawie działań dokonywanych przez anomalie wyodrębniono potencjalnie istniejące byty:

• SCP-PL-181-A: instancja charakteryzująca się największą aktywnością (często szkodliwą) w stosunku do pozostałych obiektów

Ze względu na potencjalnie szkodliwy wpływ naszej rzeczywistości na SCP-PL-181, niejednokrotnie podejmował on próbę mniej inwazyjnego pozyskiwania informacji poprzez pobieranie ich bezpośrednio od istot żywych podczas snu (jak dotąd udowodniono jedynie wpływ na ludzi). Dochodzi wtedy do wymiany podczas, której część wspomnień danej osoby zostaje odczytana przez obiekt, natomiast część informacji zawartych w podmiocie zostaje przekazana tejże osobie. Z racji tego, że obiekt zazwyczaj regularnie łączy się z tymi samymi ludźmi, wielokrotnie próbowano podjąć próbę kontaktu z SCP-PL-181, lecz ten zdawał się ignorować lub nie dostrzegać tych prób.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-188 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-188

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-188 to ważąca ok. 5 ton i mierząca 3 metry średnicy kulista masa ludzkich tkanek pokrytych skórą o śniadym zabarwieniu. Cała powierzchnia podmiotu pokryta jest ludzkimi uszami, oczami, ustami oraz kończynami. Podmiot jest w stanie się poruszać poprzez odpychanie się od podłoża za pomocą kończyn tak by jego ciało zaczęło się toczyć nie zważając na obrażenie rąk i nóg przygniecionych w danej chwili przez resztę ciała. Stworzenie jest w stanie osiągnąć za pomocą tej metody maksymalną prędkość 31 km/h. Podczas tego procesu ze wszystkich otworów gębowych podmiotu wydobywać się będą agonalne jęki, najpewniej ludzkie.

Obiekt pozostaje spokojny do momentu napotkania żywej istoty. Istota spróbuje wtedy pochwycić napotkane stworzenie i je unieruchomić. Jeżeli pochwycony został człowiek, podmiot zacznie wchłaniać ofiarę zaczynając od najbardziej odsłoniętego miejsca na ciele ofiary. Jeżeli ofiara będzie szczelnie okryta, podmiot spróbuje przebić się przez warstwy ubrań by osiągnąć fizyczny kontakt z ciałem ofiary. Niezakłócony proces wchłaniania trwa do ośmiu godzin i jest bardzo bolesny dla ofiary. Po całkowitym wchłonięciu ciało delikwenta stanie się integralną częścią obiektu.
Jeżeli pochwycone stworzenie nie jest człowiekiem, podmiot zacznie je rozrywać i pożerać.

40 próbek pobranych w różnych miejscach na ciele podmiotu ujawniło obecność DNA 29 osób o różnej płci, wieku i rasie.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

[[footnoteblock]]

SCP-PL-165 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-165

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Na chwilę obecną Fundacja znajduje się w posiadaniu dwustu osobników SCP-PL-165, umieszczonych na terenie Siódmej Strefy Przechowawczej. Całkowita populacja w roku 1971 liczyła prawie pół miliona instancji na całym świecie, w szczególności w północno-wschodniej części Azji, Ameryce Południowej i Afryce środkowo-zachodniej.

Jedna instancja SCP-PL-165 wymaga około 10 m² wolnej przestrzeni, najlepiej obszaru leśnego choć nie jest to wymagane. Karmienie musi odbywać się dwa razy dziennie. Jako pokarm należy przeznaczyć porcję jednego kilograma mięsa na jedną instancję obiektu.

Dostęp do podmiotu posiadają jedynie pracownicy o 2 lub wyższym poziomie upoważnienia. Pod żadnym pozorem nie można dopuszczać obiektów do kontaktu z kobietami w ciąży lub dziećmi do lat sześciu.

Wszelkich interakcji należy dokonywać wyłącznie przy zastosowaniu maski przeciwgazowej.

Wszelkie obiekty znajdujące się na wolności należy poddać procedurze VASA-01/14 pochwycić i przetransportować do najbliższej placówki Fundacji zanim zostanie podjęta decyzja o ich dalszym losie.

Opis: SCP-PL-165 to mierzący od 20 do 81 cm długości i ważący 15 kg ssak niewiadomego pochodzenia. Obiekt posiada ciemno-brunatną skórę, okazjonalnie pokrytą czarnymi plamami. Wewnątrz skóry znajdują się liczne gruczoły, za pomocą, których SCP-PL-165 są w stanie wydzielać silną substancję usypiającą w formie lotnej. Podmiot ma długi na 20 cm szczurzy ogon, zaś nogi wyglądem i budową przypominają kończyny typowe dla psowatych, posiadają jednak błonę pławną, która umożliwia im sprawne pływanie. Wyposażone są również w płetwę grzbietową o wysokości około 18 cm i długości 30 cm, a także skrzela dzięki, którym mogą przez długi czas przebywać w środowisku wodnym. Obiekty wyróżniają się bardzo dobrym wzrokiem i węchem. Duże czarne oczy, pokryte przezroczystą błoną, osadzone są po bokach głowy, natomiast pysk jest wyraźnie wydłużony i zbliżony kształtem do walca. Wewnątrz osadzone są dwa rzędy ostrych zębów, charakterystycznych dla drapieżników. Warty uwagi jest język podmiotu, który ma formę długiej trąbki o stwardniałej końcówce zdolnej do wysysania pokarmu z bardzo dużą siłą.

Stworzenia mogą żywić się małymi zwierzętami takimi jak zające, szczury, ptaki itp., lecz pokarmem zdecydowanie przez nie preferowanym są ludzkie płody. W celu pozyskania pokarmu, instancja SCP-PL-165 udaje się w pobliże siedlisk ludzkich, by następnie wytropić kobietę w ciąży. Gdy podmiot wybierze już cel, zakradnie się do mieszkania ofiary w nocy. Za pomocą gruczołów w skórze, rozpyli środek nasenny po pomieszczeniu by zapobiec ewentualnemu przebudzeniu ofiary lub innych domowników. Gdy już to zrobi, wstrzymuje oddech, aby zapobiec samouśpieniu. Następnie za pomocą trąbki, instancja przebija się przez pępek ciężarnej kobiety i dokonuje konsumpcji płodu poprzez wyssanie krwi oraz narządów wewnętrznych dziecka. Podczas procesu, w około 65% przypadków dochodzi do infekcji jamy brzusznej i/lub macicy ofiary różnorodnymi chorobotwórczymi drobnoustrojami. Poza polowaniami istoty unikają kontaktu z ludźmi i starają się pozostać w ukryciu. W razie napotkania dorosłej osoby zazwyczaj próbują uciekać, choć zdarzały się pojedyncze ataki bez skutków śmiertelnych.

Warte odnotowania są inne zachowania SCP-PL-165. Są to stworzenia stadne, występujące w grupach po kilkanaście osobników. Instancje nigdy nie pozostają w jednym miejscu dłużej niż przez 9 miesięcy. Grupy te są w stanie migrować na bardzo duże odległości, dochodzące nawet do pięciuset kilometrów w ciągu kilku tygodni. Celem migracji są poszukiwania nowego żerowiska. Podczas poszukiwań, stworzenia zdają się instynktownie przemieszczać do konkretnej lokalizacji. Poszczególne stada poruszają się zazwyczaj w dużych formacjach liczących do 10 grup, rozproszonych w odległości około 40-100 km od siebie nawzajem.

Stworzenia pozbawione są możliwości rozmnażania się przez brak jakichkolwiek narządów rozrodczych, co oznacza, że liczba obiektów jest ograniczona. Średnia długość życia pojedynczej instancji wynosi około 90 lat, jednak wiek poszczególnych stworzeń przechowywanych przez Fundację jest bardzo zróżnicowany i waha się od 45 do 113 lat. Jak dotąd nie udało się ustalić pochodzenia młodszych osobników.

Pozyskanie: Zeznania świadków cywilnych opisujących SCP-PL-165 były napotykane na długo zanim Fundacja zajęła się sprawą. Historie związane ze stworzeniami znane były głównie w Chinach, Mongolii, wschodniej Rosji oraz wielu krajach Ameryki Południowej. Pierwsza udokumentowana obserwacja SCP-PL-165 nastąpiła jednak w Polsce, w województwie podlaskim, w okolicach miejscowości [USUNIĘTO], dnia 14 sierpnia 1971 roku.

Po dokonaniu niezbędnych obserwacji Fundacja przystąpiła do działania: złapano około tysiąca osobników na całym świecie, natomiast wobec reszty populacji zastosowano procedurę VASA-01/14 celem zredukowania ilości podmiotów ze względu na zagrożenie jakie ze sobą niesie. Przez pierwsze tygodnie wszystkie przechwycone obiekty wykazywały wyjątkowo dużą aktywność i agresję względem ludzi. Doszło w tym czasie do przełamania zabezpieczeń w wyniku czego duża ilość stworzeń uciekła lub zginęła. Zmiana nastawienia nastąpiła dnia 23 września 1971 roku o godzinie 05:11. Od tego momentu usposobienie stworzeń powróciło do normalnego stanu.

UWAGA

DALSZA CZĘŚĆ RAPORTU JEST PRZEZNACZONA WYŁĄCZNIE DLA PERSONELU O POZIOMIE UPOWAŻNIENIA 4 LUB WYŻSZYM

Nienarodzony Bóg

h

Tekst trzynastowiecznej, rytualnej formuły używanej przez mongolskich szamanów podczas "Wigilii Poronienia", tradycji obecnie zapomnianej. Wszelkie historyczne przekazy zawierające tę formułę zostały usunięte przez Fundację z publicznej świadomości.

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-191 {OPUBLIKOWANE}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-191

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-191 jest przechowywany w zamkniętej na klucz kasecie przechowawczej w Ośrodku nr 14. Dostęp do informacji na temat podmiotu jak i do samego obiektu ma personel o poziomie upoważnienia co najmniej 3.

Wszystkie osoby cierpiące na choroby związane z zanikiem pamięci należy wpisać do specjalnego rejestru Fundacji wraz z opisem przebiegu choroby. Odpowiedni algorytm musi monitorować rejestr w celu znalezienia osób, których objawy pasują do opisu działania anomalii. Następnie wyznaczony pracownik musi dokładnie przejrzeć listę podaną przez oprogramowanie i zatwierdzić podjęcie odpowiednich czynności zapobiegawczych. Na czynności zapobiegawcze składa się podanie poszkodowanemu środków amnezjogennych klasy A i, jeśli to możliwe, zwrócenie ofierze jej tożsamości. Zabrania się dokonywania nieuzasadnionej terminacji ofiar podmiotu w celu zatrzymania efektu anomalnego.

Wyświetl aktualizację

Aktualizacja

Każdy pracownik Fundacji, który wie o istnieniu SCP-PL-191 jest zobowiązany zgłosić się do naukowca prowadzącego, doktora Mikołaja Leskiego, jego zastępcy lub odpowiedniego administratora od razu po zauważeniu u siebie braków we wspomnieniach związanych z SCP-PL-191.

Pracownikom, na których oddziałuje SCP-PL-191 należy w trybie natychmiastowym podać środki amnezjogenne klasy A. Następnie należy zwrócić danemu pracownikowi jego tożsamość zgodnie z protokołem TG-191/B.

Niniejszy raport należy zawrzeć w co najmniej trzech stale monitorowanych kopiach spoza głównej bazy danych Fundacji. W przypadku zniekształcenia któregokolwiek egzemplarza raportu, należy go zniszczyć i zastąpić nową, nienaruszoną kopią.

Ww. instrukcje należy również zastosować wobec całej dokumentacji związanej z organizacjami zajmującymi się interakcją z anomaliami.

Opis: SCP-PL-191 to zegar ścienny koloru brązowego o średnicy tarczy wynoszącej 40 centymetrów. Zegar wykonany jest z tworzywa sztucznego i części metalowych, jednakże podmiot charakteryzuje się wysoką plastycznością i miękkością, dzięki czemu możliwe jest nadawanie mu kształtu poprzez np. rozciąganie. Przeprowadzone badania i obserwacje nie ujawniły żadnych nieprawidłowości w budowie mechanizmu i strukturze substancji, z których składa się obiekt.

Manifestacji anomalnych właściwości towarzyszy uruchomienie zegara, który od tej chwili zacznie odmierzać czas. W momencie zatrzymania efektu anomalnego wskazówki zegara również się zatrzymają i wznowią ruch dopiero przy okazji kolejnej manifestacji.

Co pewien czas (okres spoczynku trwający od sześciu miesięcy do dziewięciu lat) podmiot prawdopodobnie losowo wybiera swoją "ofiarę" powodując u niej zanik pamięci długotrwałej, systematycznie doprowadzając do utraty wszystkich wspomnień, a ostatecznie tożsamości ofiary. Po osiągnięciu całkowitej amnezji wstecznej u danego człowieka, podmiot przenosi swoje działanie na kolejne spokrewnione z ofiarą osoby, począwszy od dzieci, rodziców i rodzeństwa, rozprzestrzeniając się po wszystkich krewnych pokrzywdzonego, przypominając schemat ekspansji chorób infekcyjnych. Jednocześnie podmiot powoli i stopniowo wymazuje wszelkie informacje na temat kolejnych zaatakowanych osób ze wszystkich istniejących źródeł materialnych i cyfrowych starając się doprowadzić do całkowitego zapomnienia osób dotkniętych anomalnymi właściwościami obiektu. Podmiot zdaje się jednak nie ingerować w pamięć ludzi niespokrewnionych z poszkodowanymi, takimi jak małżonek, czy znajomi dopóki nie znajdzie on okrężnej drogi pokrewieństwa.

W przypadku zaatakowania osoby nieposiadającej dzieci, rodzeństwa i rodziców anomalia nie będzie się rozprzestrzeniać, dopóki takie pokrewieństwo nie zaistnieje poprzez spłodzenie przez ofiarę potomka.

Jeżeli efekt anomalny nie zdążył się jeszcze rozprzestrzenić na inne osoby, możliwe jest powstrzymanie całego procesu poprzez śmierć ofiary podmiotu lub podanie jej środków amnezjogennych klasy A. Efekt anomalny będzie aktywny tak długo, jak długo przynajmniej jedna osoba pozostanie pod jego wpływem.

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 28.07.20██r.

Dnia 28.07.20██r. naukowiec prowadzący, doktor Mikołaj Leski zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z SCP-PL-191. Trzy dni później odnotowano braki w wydrukowanej kopii raportu odnośnie SCP-PL-191 znajdującej się w biurze doktora Leskiego. Kluczowe dane podmiotu były stopniowo wymazywane z raportu w związku z czym dokonano modyfikacji Specjalnych Czynności Przechowawczych i podjęto odpowiednie kroki zapobiegawcze. Od tamtej pory podmiot regularnie próbował wymazać informacje na swój temat z baz danych Fundacji oraz pamięci pracowników. Rozprzestrzenianie się anomalii w tym przypadku nie jest zależne od pokrewieństwa, lecz od posiadania wiedzy na temat podmiotu.

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 16.06.20██r.

Dnia 16.06.20██r. kapitan Bogdan ██████████ zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z █████ ███████████ ██████, organizacją zajmującą się [USUNIĘTO] anomalii, będącą wrogo nastawioną do Fundacji. Tydzień później odnotowano braki w dokumentacji na temat ww. grupy. Podjęte zostały odpowiednie kroki zapobiegawcze. Od tamtej pory podmiot regularnie próbował wymazać informacje na temat █████ ███████████ ██████ z baz danych Fundacji oraz pamięci pracowników. Rozprzestrzenianie się anomalii w tym przypadku nie jest zależne od pokrewieństwa, a od posiadania wiedzy na temat danej organizacji.

Zgodnie z teorią przedstawioną przez doktora Różyckiego na konferencji z dnia ██.██.████r., SCP-PL-191 został stworzony, a następnie podrzucony Fundacji przez █████ ███████████ ██████ by doprowadzić do wymazania informacji na temat grupy i jej działalności z naszej świadomości. Zdaniem doktora Różyckiego, SCP-PL-191 jest "wielopoziomową bombą z zapalnikiem czasowym, w której kolejne poziomy są uwalniane co pewien okres czasu lub w określonych chwilach".

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 12.12.20██r.

Dnia 12.12.20██r. porucznik Marek █████ zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z ███████ ██████, organizacją zajmującą się pozyskiwaniem i handlem anomaliami, będącą wrogo nastawioną do Fundacji. Cztery dni później odnotowano braki w dokumentacji na temat ww. grupy, a także w dokumentacji niedawno odkrytego zjawiska znanego jako ███████. Wydarzenie to utwierdziło zarząd i dowództwo jakoby ww. zjawisko było powiązane z SCP-PL-191, a także [USUNIĘTO].

Załącznik

Dnia 30.11.20██r. Agencja Wywiadowcza Fundacji doniosła o rozpadzie grupy znanej jako █████ ███████████ ██████. Organizacja miała się rozpaść z powodu rozprzestrzeniającej się wśród członków grupy amnezji związanej ze wspomnieniami o █████ ███████████ ██████. Ostatecznie wszyscy członkowie grupy trwale zapomnieli o jej istnieniu.

Status utajnienia SCP-PL-191 zmieniono z poziomu 2 na poziom 3.

Notatka: Podtrzymuję moją teorię o bombie podrzuconej Fundacji, jednak zmuszony jestem zmienić stanowisko co do wykonawcy tego sabotażu. Dopóki nie dowiemy się więcej na temat ████████ należy wstrzymać się od pochopnych wniosków i zbyt gwałtownego działania. Póki kontrolujemy anomalię, należy całą uwagę skupić na ustaleniu jej pochodzenia i twórcy.
~ dr. Różycki.

Dokument #PL-191/T1

Wstęp: Dnia 01.04.████r. Fundacja zainteresowała się przypadkami wystąpienia u losowych osób amnezji wstecznej rozprzestrzeniającej się drogą bezpośredniego pokrewieństwa. Najsłynniejszy stał się przypadek █████ █████████ (nazywanego odtąd ObZ-1), 39-letniego mężczyzny zamieszkałego w ███████. Kierownikiem zespołu badawczego został doktor Mikołaj Leski.

Lista osób cywilnych (obiektów zainteresowania) biorących udział w incydencie:

• ObZ-1 (█████ █████████ - pierwsza ofiara)
• ObZ-2 (███████ █████████ - 10-letni syn ObZ-1)
• ObZ-3 (█████ █████████ - 7-letnia córka ObZ-1)
• ObZ-4 (███████ █████████ - żona ObZ-1)
• ObZ-5 (████████ █████ - siostra ObZ-4)
• ObZ-6 (██████ █████████ - matka ObZ-1).

Faza początkowa: Zespół badawczy doktora Leskiego skontaktował się z rodziną ObZ-1 podając się za grupę lekarzy z państwowej kliniki zajmującej się badaniem zaburzeń pamięci, zwracając się z propozycją udziału w badaniach nad nową chorobą, na którą zapadł █████ █████████. Poniżej zamieszczono fragment logu przesłuchania małżonki ObZ-1 (nazywanej ObZ-4).

<Początek logu, godzina 14:30>

Doktor Leski: Proszę, niech mi pani powie kiedy zaczęły się problemy męża? Jak to wtedy wyglądało?

ObZ-4: Ponad półtora miesiąca temu. Na początku wyglądało to niewinnie, zapominał gdzie zostawił okulary, o której umówił się na spotkanie w firmie, albo jak nazywa się nasza sprzątaczka. Uznaliśmy to za wynik przepracowania. Ale potem było tylko gorzej. Zaczął zapominać jak dojść do swojego biura i gubił się w budynku własnej firmy, gdzie pracuje przecież od lat. Nie pamiętał numerów do konta bankowego, drogi powrotnej do domu czy imion ludzi. Zaczął nawet… nawet zapominać imiona własnych dzieci!

Dr Leski: Rozumiem, proszę kontynuować.

ObZ-4: On zapominał coraz więcej i coraz szybciej. Choroba postępowała. Poszliśmy z tym do lekarza, ale żadne leki nie pomagały. Zresztą sam pan może sprawdzić w dokumentacji choroby… (dłuższa cisza).

Dr Leski: Rozumiem, że to dla pani bardzo trudne, ale aby pomóc muszę mieć jak najwięcej informacji. Niech się pani nie spieszy, możemy zrobić przerwę, jeśli pani zechce.

ObZ-4: Nie. W porządku. Możemy kontynuować. Parę dni temu █████ zapomniał jak się nazywa. Nie pamięta prawie nic z przeszłości, a… a-ani nas, ani siebie… Lekarze twierdzą… twierdzą, że nie mogą nic na to poradzić. Ale pan może, prawda?

Dr Leski: Jeszcze nie wiem. Najpierw ja i mój zespół musimy zgromadzić informacje i przeprowadzić konieczne badania, żeby stwierdzić co dolega pani mężowi. Ale postaramy się zrobić wszystko co w naszej mocy, by wyleczyć pana █████. Sama pani rozumie, to nowa niespotykana wcześniej choroba, ale badania nad pani mężem dają nam duże szanse na stworzenie terapii. Bardzo nam zależy na tym by wam pomóc. Możemy kontynuować?

ObZ-4 kiwa twierdząco głową.

<Koniec fragmentu logu>

Faza główna: W trakcie trwania procesu usuwania pamięci, efekt anomalny zlikwidował znaczną cześć informacji w formie pisemnej, cyfrowej oraz obrazkowej na temat ObZ-1. Naruszone zostały m.in.: dowód tożsamości badanego, prawo jazdy, metryka urodzenia, dane konta bankowego, dane na portalach społecznościowych, dokumentacja firmy należącej do badanego, duża cześć dokumentacji urzędowej oraz akt własności nieruchomości, w której zamieszkiwała rodzina ObZ-1. Usunięty został również wizerunek ObZ-1 na dokładnie 45 fotografiach z jego udziałem, a nawet rysunkach wykonanych przez dzieci badanego. Wszystko to wraz z amnezją ObZ-1 przyczyniło się do wielu nieprzyjemności i zamieszania wokół obiektu, w efekcie czego jego firma ogłosiła upadłość, doprowadzając do zwolnienia ███ pracowników oraz strat majątkowych w wysokości █ ███ ███ złotych. Pomimo licznych prób zapobieżenia tym wydarzeniom przez Fundację, nie udało się powstrzymać anomalii. Dnia 07.04.████r. odkryto anomalny zegar w biurze ObZ-1 jednak ze względu na amnezję nie udało się poznać jego pochodzenia, ani tego jak znalazł się w posiadaniu badanego. 09.04.████r. efekt przeniósł się na dzieci obiektu.

Faza końcowa: Na przestrzeni kolejnych 4 dni anomalia rozprzestrzeniła się na małżonkę obiektu i jej siostrę oraz matkę ObZ-1. Dnia 14.04.████r. za radą doktora Różyckiego, wszystkim obiektom zainteresowania podano preparaty amnezjogenne klasy A. Zgodnie z oczekiwaniami całego zespołu doprowadziło to do zatrzymania efektu anomalnego.

Podsumowanie: Dzięki interwencji zespołu badawczego udało się poznać dotychczas najlepszą metodę zapobiegania negatywnym skutkom SCP-PL-191. Fundacja przeprowadziła skuteczną akcję dezinformacyjną oraz zwróciła część wspomnień ofiarom podmiotu, lecz ogromna ilość należących do nich informacji została bezpowrotnie utracona, doprowadzając tym samym do częściowego zniekształcenia tożsamości obiektów zainteresowania oraz licznych strat o wartości sentymentalnej i prawnej.

[[footnoteblock]]

SCP-PL-195 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-195

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-195 to wieś Kozie Rogi w województwie Kujawsko-Pomorskim. W roku 1940 populacja wsi liczyła 130 osób. W momencie pozyskania przez Fundację, miejscowość była opuszczona.

Obiekt jest w stanie manifestować swoje anomalne właściwości na wiele różnych sposobów. Od roku 1920 Fundacja pozyskała na terenie miejscowości obiekty SCP-PL-███ oraz SCP-PL-███. Wstępne obserwacje ujawniły również kilka stale występujących anomalii:

• wilgotność powietrza utrzymująca się na poziomie 9% bez względu na warunki atmosferyczne
• wahania wartości przyspieszenia ziemskiego powodujące zmiany nawet o 0,4 m/s²
• okresowe niewielkie wstrząsy sejsmiczne
• zmienny odczyn pH gleby
• woda pozyskiwana z jedynej czynnej studni ma silnie metaliczny posmak, lecz analiza chemiczna nie wykazała różnic w składzie chemicznym substancji od zwykłej wody
• osoby śpiące na obszarze wsi doznać mogą marzeń sennych o konkretnej, charakterystycznej dla anomalii tematyce (szczegóły w załączniku).

Ponadto badania z użyciem georadaru wskazują na to, iż na głębokości około 60 metrów pod lokalnym kościołem, pojawia się jaskinia o średnicy 8 metrów. Należy zaznaczyć iż takie odczyty pojawiają się co roku, wyłącznie w okresie od grudnia do stycznia i utrzymują się przez 12-20 godzin. Pozostałe badania geologiczne nie wykazały jakichkolwiek nieprawidłowości. Odkryto natomiast położenie wejścia do ślepego tunelu pod kościołem, będącego jak się później okazało przejściem do rzeczonej groty w czasie jej manifestacji.

Dnia ██.██.████r. do jaskini wysłano D-1689, trzydziestoletniego mężczyznę będącego doświadczonym grotołazem. Krótko po rozpoczęciu ekspedycji, utracono kontakt z D-1689. Eksplorator już nie wrócił na powierzchnię.

Zdaniem doktorów Różyckiego i Tarczyńskiego, obiekt może być bardzo istotny dla projektu ███████ ze względu na swoje położenie. W związku z powyższym, SCP-PL-195 został włączony do rzeczonego projektu.

Pozyskanie: Uwagę Fundacji zwrócił artykuł lokalnej gazety z dnia 14.07.2005r. mówiący o "wsi widmo", w której miały rzekomo mieć miejsce różnorodne zjawiska paranormalne. Na miejsce wysłano agenta ██████ celem przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. Podejrzenia Fundacji zostały potwierdzone, w związku z czym obszar zabezpieczono. Obiekt okazał się być w istocie niezamieszkały. W odległości kilkuset metrów na południe od podmiotu odnaleziono niewielki cmentarz. Napisy na grobach wskazywały na to, że zdecydowana większość pochowanych tam osób zmarła w latach 1963-1999. Po tym okresie nie dokonano już na rzeczonym cmentarzu ani jednego pochówku. W jednym z domów odnaleziono natomiast kilkuletnie szczątki mężczyzny, zmarłego w wyniku śmiertelnego postrzału w głowę (najpewniej morderstwo). Fundacja zabezpieczyła znajdujący się tam list pozostawiony prawdopodobnie przez zmarłego. Ponadto z odnalezionych w miejscowym kościele metryk urodzeń wynika, że ostatni poród w Kozich Rogach miał miejsce w roku 1915.

Oględziny terenu osady oraz przesłuchania mieszkańców okolicznych wsi ujawniły, że jesienią 2001 roku, bliżej niezidentyfikowana grupa ludzi prowadziła w Kozich Rogach wykopaliska archeologiczne na niewielką skalę. Nie ustalono jak dotąd kim były owe osoby ani co było celem ich poszukiwań.

---

Załącznik

Hhh

List ostatniego mieszkańca

//nowa wersja

Nazywam się Paweł Labierowski, mam 78 lat i od urodzenia mieszkam we wsi Kozie Rogi. Piszę ten list by wiedza o tym miejscu nie umarła wraz ze mną.

Do Kozich Rogów nie prowadzi żadna droga. To mała wioska w sercu lasu, zapomniana, unikana przez okolicznych mieszkańców, z dala od cywilizacji i taka właśnie miała być. Od pół wieku nikt tu nie zaglądał.

Jestem grabarzem. Pochowałem wszystkich moich sąsiadów. Pochowałem proboszcza i sołtysa. Pochowałem wszystkich, ale mnie nikt nie pochowa. Jestem ostatnim mieszkańcem tej miejscowości. Ostatnim szaleńcem.

Kozie Rogi założył kilkaset lat temu Stanisław Warszycki. Nie szukaj o tym informacji, bo ich nie znajdziesz. Zostały celowo wymazane z historii. Wiedz jednak, że my wszyscy jesteśmy potomkami pierwszych osadników. Jesteśmy potomkami, ludzi zesłanych tu przed wiekami. Jesteśmy tu by pilnować czegoś o czym już od dawna nawet nie pamiętamy. Musimy pilnować, bo temu poświęcili się nasi ojcowie. Teraz już nie możemy dłużej wykonywać swojej misji.

Czas zabił trwogę. Prędzej czy później ktoś musiał to powiedzieć - a może to wszystko nie prawda? Może to tylko bajki przekazywane z pokolenia na pokolenie, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości?

Otworzyliśmy tunel pod kościołem. Zeszliśmy tam i znaleźliśmy jaskinię. Była tam, tak jak mówił Warszycki! To nie były bajki.

Potem nie urodziło się już ani jedno dziecko. Będziemy pilnować tego miejsca dopóki żyjemy. Dopóki ja żyję.

//poprzednia wersja

Nazywam się Paweł Labierowski, mam 88 lat i pochodzę że Starogardu Gdańskiego. Piszę ten list by wiedza o tym miejscu nie umarła wraz ze mną.

W czasie wojny służyłem w jednym z oddziałów Gryfu Pomorskiego operującym w tamtej okolicy. Po wojnie, gdy organizacje polskiego podziemia zaczęły się rozpadać, ja i wielu moich kolegów byliśmy ścigani przez nową władzę ludową. Część złapano i zamknięto w katowniach UB. Ci którzy uniknęli aresztowania, często wracali do lasów by walczyć z nowym okupantem. Ukrywając się przed komunistami dotarłem do Kozich Rogów. Mieszkańcy wsi zgodzili się mnie przyjąć pomimo niebezpieczeństwa jakie mogłem na nich ściągnąć swoją obecnością. O dziwo, jednak nic takiego się nie wydarzyło i miałem cichą nadzieję, że władze zgubiły mój trop lub po prostu zrezygnowano z dalszego pościgu. Nie miałem żadnej rodziny, mieszkańcy zaś bardzo gorliwie zachęcali mnie do pozostania w Kozich Rogach. Zgodziłem się. Zostałem tymczasowo zakwaterowany u samotnego gospodarza, jak się okazało wdowca, mieszkającego w sporym domu we wschodniej części wsi. Nazywał się Grzegorz Sczot. Był to człowiek bardzo energiczny i pracowity. Z widoczną pasją i zapałem podejmował się wszelkich możliwych zadań i prac. Był nieco oschły i początkowo nieufny wobec mnie. Grzegorz zdawał się być, nieoficjalnym pomocnikiem miejscowego sołtysa, gdyż niejednokrotnie widywałem go jak wypełniał różnorodne prace przydzielone mu przez sołtysa właśnie i równie często służył mu radą. Obok niego i sołtysa, kolejną najważniejszą osobą we wsi był, jak udało mi się dowiedzieć, proboszcz, lecz przez pierwsze dni nie udało mi się go ani razu zobaczyć. Ciągle był zajęty i przebywał głównie w kościele, który swoją drogą cały czas był zamknięty i gdy tylko próbowałem do niego podejść, natychmiast pojawiał się Grzegorz by nie dopuścić mnie do wejścia tam, co wydało mi się bardzo dziwne. Chociaż twierdził, że kościół jest tymczasowo w remoncie i nie można tam wchodzić, nie uwierzyłem mu. Ani razu nie widziałem, aby ktokolwiek chodził tam i przeprowadzał jakieś prace remontowe. Próbowałem wypytać o to mieszkańców, ale nikt mi nie odpowiedział.

Przez te kilka dni kiedy się tam ukrywałem zauważyłem coś co wydawało mi się równie dziwne co zachowanie proboszcza. Nie. Nawet nie dziwne, a co najmniej niepokojące. Nigdy nie widziałem, aby ci ludzie jedli. Byłem tam od ośmiu dni i ani razu nie zauważyłem, by ktokolwiek we wsi jadł lub pił. Ba, nie było tam nawet zwierząt gospodarskich z wyjątkiem tych u sołtysa. Jedzenie zawsze przynosił mi Grzegorz, ale nigdy nie widziałem go gdy jadł. Poprosiłem go raz by usiadł ze mną byśmy wspólnie zjedli posiłek i faktycznie to zrobił. Uspokoiło mnie to trochę, ale nie na długo.

Nadeszła zima. W Kozich Rogach panowało wielkie poruszenie. Miało odbyć się jakieś święto, lecz nie udało mi się dowiedzieć jakie. Piątego grudnia wszyscy zebrali się w kościele. Mnie również tam przyprowadzono. Gdy już się tam znalazłem, stałem się świadkiem czegoś co uznałem wtedy za przerażające. Nad ołtarzem stała gilotyna. Grzegorz wraz z księdzem proboszczem podeszli do machiny. Mój gospodarz ułożył się na ołtarzu i umieścił głowę w potwornym narzędziu śmierci. Wtedy proboszcz pociągnął za linę i ostrze z impetem uderzyło w kark Grzegorza, odcinając mu głowę, która wpadła do stojącego poniżej koszyka. Próbowałem coś zrobić, krzyczałem, ale ludzie złapali mnie za ręce i nie mogłem im się wyrwać. Następnie ciało Grzegorza i jego głowa zostały zaniesione przed budynek, gdzie czekał już stos z drewna. Spalono go. Zmuszono mnie bym to oglądał. Stos płonął wiele godzin, a gdy ogień zgasł szczątki Grzegorza zebrano, po czym kilka osób zaczęło łamać osmalone kości, rwać zwęglone ciało, zaś jego czaszkę rozłupano na kawałki wielkim młotem kowalskim. Następnie to co zostało wrzucono na kolejny, mniejszy stos i podpalono. Gdy z pomocnika sołtysa został już tylko popiół ceremonia była zakończona.

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-192 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-192

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-192 to pięć krzewów Camelia sinensis (herbata chińska) o normalnej dla tego gatunku morfologii i cyklu rozwojowym, jednakże obserwacje pod mikroskopem ujawniły nienaturalną budowę komórek roślinnych, z których składają się obiekty. Na ścianie każdej komórki widnieje wytłoczona w jej powierzchni grecka litera φ, o wielkości 1,618 μm. Głębsza analiza komórek wykazała obecność śladowych ilości związków kobaltu, chromu oraz █████ █████ zawartych w cytozolu.

Anomalne właściwości podmiotów ujawniają się w momencie spożycia przygotowanego z ich liści naparu. Spożycie nawet 250 g naparu może doprowadzić do silnego uzależnienia fizycznego i psychicznego. Osoba uzależniona od obiektu (nazywana odtąd SCP-PL-192-A) zacznie wykazywać silne zainteresowanie herbatą i wszelkimi związanymi z nią aspektami począwszy od uprawy, a na biologii skończywszy. Z czasem zainteresowanie herbatą zacznie wyraźnie dominować nad wszelkimi innymi zainteresowaniami. Częste i regularne spożywanie naparu powoduje różnorodne zmiany w światopoglądzie ofiary. Do najczęstszych modyfikacji należą:

• sympatyzowanie z ideologią anarchistyczną,
• cyniczne podejście do życia,
• nihilizm moralny,
• znaczny wzrost/spadek aktywności społecznej,
• radykalne poglądy polityczno-społeczno-ekonomiczne,
• buntownicza postawa.

Pozyskanie

W roku 20██r. zaczęło dochodzić do różnorodnych incydentów z udziałem SCP-PL-192-A, wpływających znacząco na życie lokalnej społeczności. Dokładną listę zdarzeń zamieszczono poniżej. Przeprowadzone dochodzenie ujawniło, że wszystkie osoby zaangażowane w incydent miały silną obsesję na punkcie herbaty. W wyniku dalszego śledztwa ustalono, że wszystkie osoby w niedługim okresie czasu przed zdarzeniem nabyły SCP-PL-192 od swoich znajomych/rodziny lub w sklepie botanicznym ████████ na rogu ulic [ZMIENIONO] i [USUNIĘTO]. Fundacja wysłała tam agentów polowych w celu przesłuchania właściciela sklepu, podania mu środków amnezjogennych i zabezpieczenie ewentualnych pozostałych instancji obiektu. Wszystkie instancje SCP-PL-192-A zostały spacyfikowane, by następnie podjąć działania mające na celu uwolnienie ich spod wpływu podmiotu. Fundacja unieszkodliwiła wszystkie krzewy herbaty znajdujące się na terenie powiatu.

Dokument #PL-192/V3

Lista incydentów mających miejsce w latach 20██-20██:

• 1253 osoby przestały uiszczać opłaty podatkowe
• ogromna ilość ludzi w całym kraju zrezygnowała ze szczepień, co wywołało epidemię grypy
• doszło do ██ rozbojów i morderstw
• dnia 28.03. w Łodzi wybuchły zamieszki z udziałem prawie setki osób
• około tysiąca osób w całym kraju przestało respektować władzę rządu państwa polskiego i funkcjonującego tu systemu prawnego
• masowa apostazja z Kościoła Katolickiego (kilkaset osób)
• częściowa radykalizacja m.in. środowisk chrześcijańskich, lewicowych, narodowych, kosmopolitycznych i mniejszości niemieckiej co doprowadziło do █ zamachów terrorystycznych i otwartego, publicznego propagowania nienawiści do m.in. ateistów, muzułmanów, Polaków i innych narodowości, klasy wyższej i homoseksualistów
• minister ███████ ███████████ podał się do dymisji

Klub Herbaciany Krzyż Południa

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-193 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-193

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-193 to Szymon ███████, mierzący 1,80 m i ważący 72 kg mężczyzna rasy kaukaskiej w wieku między 30 lat, o słowiańskich rysach twarzy, zielonych oczach i ciemno brązowych włosach. Byt obdarzony jest świadomością i wysoką inteligencją.

Podmiot to manipulator rzeczywistości zdolny do kontrolowania przestrzeni na tyle na ile świadom jest praw naturalnych funkcjonujących w naszej rzeczywistości. Przykładowo, obiekt wiedząc czym charakteryzują się poszczególne rodzaje promieniowania elektromagnetycznego posiada umiejętność zmiany wartości długości oraz częstotliwości fal rozchodzących się w tym polu. Dzięki świadomości pewnych zależności fizycznych i chemicznych możliwe jest inicjowanie przez byt reakcji fuzji lub rozpadu pierwiastków chemicznych, których masa atomowa nie jest większa niż 74,921595(6) unitów (arsen). Podmiot potrafi również miejscowo zmieniać temperaturę określonych ośrodków fizycznych. Zasięg wszystkich anomalnych działań nie przekracza dystansu 50 metrów od SCP-PL-193. Podczas dokonywania tych czynności odnotowano wzmożoną aktywność mózgu instancji, zwiększenie zużycia energii przez organizm podmiotu oraz [USUNIĘTO]. Bardzo intensywne i długotrwałe podejmowanie tych akcji przez podmiot prowadzi do jego skrajnego wyczerpania, zarówno fizycznego, jak i psychicznego, a także [ZMIENIONO].

Log przesłuchania SCP-PL-193 nr 1

Przesłuchiwany: SCP-PL-193 (SCP)

Przesłuchujący: doktor Antoni Piekłasiewicz (AP)

Wstęp: Pierwsze przesłuchanie instancji po zabezpieczeniu przez Fundację. Ze względu na naturę obiektu, przesłuchanie odbywało się poprzez transmisję audio-wideo z bezpiecznej odległości przy zachowaniu wszelkich niezbędnych środków ostrożności.

<Początek logu, godzina 08:20>

AP: SCP-PL-193, czy mnie słyszysz?

SCP: Głośno i wyraźnie.

AP: W porządku. SCP-PL-193, powiedz proszę jak się nazywasz.

SCP: Nazywam się xxx.

AP: Jesteś

<Koniec logu, (opcjonalna informacja o czasie)>

Podsumowanie: (krótkie podsumowanie i opis tego, co miało miejsce po przesłuchaniu, ale było z nim związane)

[[footnoteblock]]

ggg {W EDYCJI}

A.D. 1669

Bestia więziona jest w lochach zamku ogrodzienieckiego będącego dobrem koronnym pod pieczą Mości Stanisława Warszyckiego herbu Abdank, pana na Dankowie i kasztelana krakowskiego. Wartę przy drzwiach piwnicznych winno pełnić dwóch ciężko zbrojnych knechtów.

Turututu {W EDYCJI}

Wczesną, poranną porą, kiedy wokół było jeszcze ciemno, samochód dotarł na swoje miejsce docelowe. Rozpoczęto rozładunek klatki. Po paru minutach grupa ludzi zakończyła pracę i pośpiesznie opuściła tę okolicę. Gdy tylko wystarczająco się oddalili, blokady klatki zostały zdalnie usunięte.

Budynek na skraju lasu, godzinę drogi od miejsca docelowego. Drzwi od pomieszczenia się otwierają. Mężczyzna zostawia kurtkę na oparciu krzesła i siada na stojącej obok, małej kanapie. Włącza telewizor stojący w rogu pokoju. Po pewnym czasie mężczyzna wychodzi do sąsiedniego pokoju. Słychać jak woda w kranie głośno zachlupotała, wypluwana pod ciśnieniem przez przerdzewiałą instalację hydrauliczną.

Czajnik zaczyna gotować wodę. Mężczyzna stawia nieśpiesznie obok świeżo umyty kubek z torebką herbaty w środku. W pokoju rozległo się głośne kliknięcie czajnika elektrycznego. Program lokalnej telewizji zostaje przerwany nagłym komunikatem.

Za drzwiami w korytarzu słychać kroki. Ktoś się śpieszy. Drzwi do pokoju otwierają się z głośnym trzaskiem zawiasów, trąc dolną krawędzią o podłogę co utrudnia ich otwieranie i zamykanie. Pierwszy staje na środku małego pokoju, patrząc wściekle na Burego, który z herbatą w ręku siedzi na krześle pół metra od małego telewizora w kącie pomieszczenia.

- Zrobiłeś to, pomimo, że ci zabroniłem! - zaczyna zdenerwowany Pierwszy. Bury odwrócił się i spojrzał na niego - Widziałem to przed chwilą w telewizji. Nie miałeś prawa tego zrobić!
- Nie. To ty nie masz prawa mi rozkazywać - odparł Bury, pociągając łyk gorącej herbaty - Nie jesteś tu szefem.

Pierwszy zacisnął pięści, po czym je rozluźnił. Był wściekły. Widać to było na jego pełnej napięcia twarzy.

- Jestem tu najwyższy rangą i stażem i dopóki Skotnicki nie wróci…
- Skotnicki NIE wróci - powtórzył Bury wpatrując się swoimi wyłupiastymi oczami w Pierwszego - A ty jesteś JEDNYM Z najwyższych rangą. Jesteś też głupią ciotą i samozwańczym, nieudolnym liderem. Aż dziwne, że Drugi jeszcze cię nie wyruchał. Dosłownie i w przenośni.

Pierwszy popadł w istną szewską pasję. Zaczął krzyczeć na Burego wymachując przy tym rękami tak, że prawie strącił stojące obok na półce pudełko.

- ZABIŁEŚ TAM LUDZI! ZAMORDOWAŁEŚ DZIESIĘĆ NIEWINNYCH OSÓB! ROZUMIESZ TO?! DZIESIĘĆ OSÓB! NIE MOŻNA ZABIJAĆ ZWYKŁYCH LUDZI! JESTEŚ POJEBANY!
- Dziewięć osób. Na razie. Ale wiesz co? Liczę na więcej. Liczę, że to gówno zrobi taki rozpierdol, że w całym kraju będą o tym gadać praktycznie wszędzie! - Bury zaczął podnosić głos - W telewizji, w radiu, w internecie, w gazetach, WSZĘDZIE! Nie ważne ile osób zginie przez to co zrobiłem. Fundacja robiła gorsze rzeczy by utrzymać tajemnicę. Ważne by jak najwięcej ludzi to zobaczyło. Mam nadzieję, że z TEGO wyniknie taka afera, że nie będą już mogli zatuszować tej sprawy! Ludzie żyją w niewiedzy o tym co się odpierdala na świecie, a my zamiast raz na zawsze obalić kłamstwa i wywlec sekrety Fundacji na światło dzienne, tylko cykamy fotki. Banda dziennikarzyn… - ostatnie zdanie wypowiedział już nieco ciszej, zaś w jego głosie można było wyczuć nutę pogardy, wymierzonej nie tyle w zbiorowość, o której mówił, co w osobę Pierwszego.

Bury postawił kubek z herbatą na stoliku. Pierwszy uderzył ręką w kubek tak, że ten przeleciał kawałek drogi w powietrzu i roztrzaskał się o ścianę.

- Nie będziemy przerabiać tego po raz kolejny. Zwłaszcza, że od słów przeszedłeś do czynów - powiedział Pierwszy.
- Masz rację - odparł Bury. Dziennikarz w telewizji mówi o interwencji policji, którą przejęli niezidentyfikowani umundurowani ludzie. Program zostaje przerwany.

"Skurwysyny szybkie są" - pomyślał Bury.

---

Pocisk wyleciał z tyłu głowy zostawiając za sobą czerwoną mgiełkę krwi. Ciało Czwartego osunęło się na ziemię. Powietrze rozerwała seria z karabinu maszynowego kładąc trupem dwóch ludzi. Bury wychylił się zza futryny drzwi prowadzących do niewielkiej hali. W ręce ściskał młotek. W ciągu trzech sekund zlustrował całe pomieszczenie i szybko ukrył się za ścianą. W samą porę. Koło ucha świsnął mu pocisk, a w pomieszczeniu rozległ się huk pistoletu. Bury szybko ocenił sytuację. Był on i dwóch jego kolegów, ale tylko jeden ma karabin. Do tego jeden martwy z pistoletem cztery metry od niego, na widoku. Tamtych było czterech, uzbrojonych prawdopodobnie dwóch. Pistolety. Do tego trzech martwych, w tym Czwarty. Mógł mieć przy sobie pistolet.

Gdzie u licha jest Pierwszy? Bury wysłał po niego kogoś z zaufanych ludzi. Oczywiście nie po to by nalać mu herbatki. Już dawno stało się jasne, że jeżeli Pierwszy i jego gromadka zapatrzonych w Skotnickiego jak w obrazek ministrantów nie chcą współpracować to trzeba jak najszybciej się od nich odłączyć. Nie można realizować jednego celu dwoma sposobami jednocześnie, tym bardziej, że zdaniem Burego, dotychczasowe umiarkowane metody nie przynosiły rezultatu. Jeszcze żadna informacja nie przedostała się przez sito fundacyjnej cenzury. Wewnętrzna konfrontacja była nieunikniona.

Dostanie się do broni było ryzykowne, ale czekanie jeszcze bardziej. Mogli próbować zajść ich od tyłu, korytarzem u wylotu, którego stał Bury. Mogli też próbować wejść oknem w gabinecie Czwartego. Mają zbyt wiele możliwości. Bury gestem polecił swoim towarzyszom by cofali się do warsztatu, a potem korytarzem w stronę magazynu. Jeden z nich, ten z karabinem, cały czas osłaniał odwrót. Wtem zadzwonił telefon Burego.

- Mamy go - odezwał się głos ze słuchawki.

---

W oddali dało się słyszeć kilka strzałów. W ferworze walki nikt nie odczuwał już chłodu jesiennego poranka. Związanego Pierwszego wrzucono na pakę małego busa.

- Gdyby Skotnicki tu był…
- Skotnicki zdradził naszą sprawę, tak jak i ty - uciął mu Bury - Już go nie obchodzimy, zrozum to.
- To dzięki niemu zdobyliśmy siłę. Dzięki tobie staniemy się terrorystami i zostaniemy wybici jak grupka pospolitych rzezimieszków. Zależy ci jeszcze na ujawnieniu ICH?
- Mógłbym zadać ci to samo pytanie.

Kolejne strzały, tym razem bliżej. Słońce powoli wyłaniało się znad linii drzew.

- Kiedyś nie używaliśmy broni - powiedział z sentymentem Pierwszy.
- Powinieneś się cieszyć, że nauczyłem twoich chłoptasi strzelać. Inaczej wszyscy już by nie żyli.

Drzwi busa zostały z trzaskiem zamknięte.

Motywacja {OPUBLIKOWANE}

Dawno już nie widziałem takiej burzy. A może widziałem, tylko byłem zbyt zajęty pisaniem raportów, by zwrócić uwagę na taką błahostkę jak wiatr wyrywający drzewa z korzeniami? Tak czy siak, nie chce mi się tu stać i gapić na tę parszywą pogodę. Wejdźmy na stołówkę. Zgłodniałem od tej roboty i Ty pewnie też. Oho! Już od progu wita nas irytujące stukanie widelcem o blat stołu. Słyszysz? Dokładnie 9 puknięć. Zawsze tyle samo. To Mateusz. Ma taki tik nerwowy, tak chyba mogę to nazwać. Ja też mam kilka. Czasem drga mi prawa brew. Takie tiki nerwowe to norma u pracowników 4 i wyższego poziomu upoważnienia.

Żeby tylko tiki! Przy stole pod ścianą siedzi Adam. W czasie jednego z eksperymentów stracił rękę, ale za to zyskał coś nowego: uraz do pralek. Od tamtej pory swoje ubrania pierze przy pomocy balii z wodą i tarki, zupełnie jak w średniowieczu. Nie wiem, jak on to robi jedną ręką, ale nie ciekawi mnie to na tyle, aby zapytać. Sam też mam kilka fobii, a konkretnie lęk wysokości, lęk przed pająkami i jeszcze kilka innych. Nic nadzwyczajnego. Mój przełożony nie znosi małych, ciasnych pomieszczeń, z kolei mój asystent ma cholernie irytujący nawyk pstrykania palcami. Robi to zawsze, gdy widzi brzozy lub psy. Sektor C, blok pierwszy. Nie pytaj co tam trzymają, naprawdę nie chcesz wiedzieć. Fobie, depresja, paranoja, nerwica natręctw, czy zachowania maniakalne… Nasze kadry to istna parada dziwadeł! Zapytasz pewnie, co my tu wszyscy robimy? Dlaczego nie wezmą do pracy kogoś normalnego? Odpowiedź brzmi: BO NIE MA NIKOGO NORMALNIEJSZEGO. Każdy, kto wejdzie w kontakt z obiektami opatrzonymi etykietą "Wymagany 4 poziom upoważnienia" prędzej czy później zbzikuje. Taka jest naturalna kolej rzeczy.

Wiem, że nie powinienem ci tego mówić, biorąc pod uwagę, że dopiero co przenieśli cię tu, do czternastki i to świeżo po awansie, ale czuję, że nie mogę udawać, jakby tego nie było. Chcę być po prostu szczery w tej materii od samego początku naszej współpracy, a ty wyglądasz na osobę dość rozważną, by o tym usłyszeć. Nie każdy wie, że Fundacja ma prywatne zakłady psychiatryczne, w których leczeni są pracownicy, którzy nie wytrzymali. Oczywiście nie każdy wariat trafia od razu do psychiatryka. Ci, którzy nie stwarzają większego zagrożenia dla siebie i innych nieraz stają się cenionymi pracownikami ze względu na swoje niekonwencjonalne podejście. W końcu chory umysł najlepiej poradzi sobie w chorej sytuacji. Zadziwiające jest to, jak niewyraźna jest granica między obłędem i geniuszem. Mimo to trzeba zapobiegać całkowitej degeneracji umysłów pracowników, nieprawdaż? Dlatego też zużywamy najwięcej antydepresantów i środków nasennych na świecie. Ciężarówki co miesiąc rozwożą tony tego świństwa po wszystkich placówkach, niektórzy już nie są w stanie w miarę normalnie funkcjonować bez chemii. Łykają to jak narkomani, prawdziwe ćpuny! Nawet niektóre nielegalne narkotyki są tolerowane przez zarząd i Radę O5. Sami też pewnie biorą, zwłaszcza Rada O5. Mają w końcu dostęp do takich informacji po usłyszeniu, których zwykły śmiertelnik skoczyłby z mostu, albo strzelił sobie w łeb.

Chcesz wiedzieć co tak na prawdę jest siłą napędową Fundacji? Co jest największą motywacją dla pracowników? Zapomnij o pięknej gadce o ratowaniu Wszechświata przed złem, zapomnij o poczuciu obowiązku, zapomnij o ciekawości i chęci zrozumienia tych wszystkich abominacji. Zapomnij o chęci zrobienia kariery i o bogactwach. Największą motywacją pracowników Fundacji jest strach. Strach przed tym, co siedzi w zamkniętej celi sześć pięter pod ziemią, strach przed tym, co może czaić się za każdym rogiem, a co trzeba wykryć, złapać, zbadać, zamknąć w klatce i napisać raport. Wszyscy tutaj są śmiertelnie przerażeni. Nie widać tego. Wszyscy opanowali sztukę ukrywania strachu do perfekcji. Udaje im się go wyciszyć, zagłuszyć, zamknąć w swego rodzaju celi przechowawczej ukrytej na samym dnie duszy. Ale ten strach nadal tam jest. Czeka tylko by przełamać zabezpieczenia, by się wydostać i ogarnąć cię całego.

yrtyr {W EDYCJI}

Szykowałem się do wyjścia. Na dworze było jeszcze ciemno, a do tego padał deszcz. Znowu. Jeszcze wiatr. Nienawidzę wiatru. Założyłem kurtkę i wyszedłem z mieszkania. Zamknąłem drzwi na klucz i począłem schodzić po schodach. Mieszkam na czwartym piętrze, a w budynku nie ma windy. Mniej więcej w połowie drogi na dół przez głowę przemknęła mi ta po wielokroć znienawidzona myśl: "Na pewno zamknąłem drzwi?". Próbowałem zignorować poczucie, że moje mieszkanie nie zostało należycie zabezpieczone i wznowiłem mój marsz na parter.

Wróciłem. Podszedłem do przynajmniej pozornie zamkniętych drzwi mojego domu i złapałem za klamkę. Szarpnąłem ją kilka… naście razy. Zamknięte. Odetchnąłem z ulgą. Zawsze jestem taki zakręcony, może mi się czasem zdarzyć, że zapomnę zakluczyć drzwi, a przecież teraz nie trudno zostać obrabowanym. Okazja czyni złodzieja. Lepiej dmuchać na zimne, prawda?

Kogo ja oszukuję?

---

Jeszcze zanim wszedłem do pracowni zaczepił mnie naukowiec młodszy ode mnie. Mógł mieć z dwadzieścia osiem lat. Przedstawił się jako Jacek Kubiak i był tym nowym członkiem naszego zespołu, który został niedawno przeniesiony tu, do Ośrodka Czternastego. Zdziwiłem się nieco, ponieważ miał się u nas pojawić dopiero szesnastego września i zacząłem już nawet powątpiewać w moje poczucie czasu.
- Którego dziś jest?
- Dwunasty - odparła Łucja Kłoczyńksa, specjalistka od wielowymiarowości. Myśl, że moje poczucie czasu mnie nie zawodzi okazała się być jeszcze bardziej zadziwiająca niż błąd administracji przez, który, jak sądziłem, Jacek trafił do nas zbyt wcześnie. Czym prędzej zapoznałem go z resztą obecnych członków zespołu, oprowadziłem go po pracowni i zleciłem jakieś mniej istotne zadanie potrzebne na za-trzy-dni, po czym zająłem się ostatnimi przygotowaniami do eksperymentu. Przygotowywałem aparaturę monitorującą zaburzenia pola elektromagnetycznego.

Wojciech Chilewicz, Mikołaj Leski i Łucja Kłoczyńska, Jan Tarczyński i agenta Obuchowicza.

Zła magia świąt

Cała rodzina przyjeżdża,
W święta się u mnie zagnieżdża.
Wśród żywych dysput i rozmów,
Nie słychać wilków i wichrów.
Ciepły ogień kominka,
Topi śnieg, lodowiska.
Za oknem nic Cię nie chroni,
Samotność wytropi, dogoni.
Zabije, kły swe zatopi,
A rodzina tylko okno zasłoni…

Lepiej jest wszak żyć w niewiedzy.
Historia uczy niejednych,
Tradycja z lat niepamiętnych.
Znaczenie dziś inne dla świata,
Lecz zadanie swe pełni nam nadal.
Z ciemności, z mitów i z legend,
Przychodzi mróz największy w świecie.
Bestia mordercza, złośliwa,
Przed nią Cię chroni rodzina,
Choinka i ciepło kominka…

SCHEMAT

R-sntm
ŁK-sngk
WC-psjt
ML-chrk
JT-sntm
a.O-nrwc
JS-sngk

SCP-PL-190 {WSTRZYMANE}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-190

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-190 jest przechowywany na terenie Ośrodka nr 14 w województwie Wielkopolskim. Obiekt jest ustawiony pionowo pośrodku standardowego pomieszczenia przechowawczego. Podmiot nie musi być w żaden sposób przytwierdzony do podłoża, gdyż sam utrzymuje pozycję pionową, niezależnie od stopnia nachylenia terenu. Dostępu do obiektu pilnuje trzech [3] strażników jednak z zastrzeżeniem iż nie mogą oni posiadać dostępu do broni palnej, bądź innych narzędzi służących do obrony/ataku za wyjątkiem paralizatorów o niskim natężeniu prądu. Strażnicy muszą się znajdować w odległości co najmniej 10 metrów od obiektu. Dostęp do obiektu mają pracownicy o poziomie upoważnienia 3 lub wyższym. Wszystkie osoby przed i po kontakcie z podmiotem należy poddać obowiązkowemu badaniu psychiatrycznemu. Do podmiotu wolno dopuścić jedynie osoby w pełni zdrowe psychicznie. Zaleca się, aby pracownicy przydzieleni do SCP-PL-190 byli osobami wyznania mojżeszowego lub chrześcijańskiego. Przydział personelu mającego bliższy kontakt z podmiotem musi być zmieniany co cztery miesiące. Wszelkie instancje SCP-PL-190-B muszą zostać poddane natychmiastowej terminacji. Instancje SCP-PL-190-A należy niezwłocznie odnaleźć i przekazać odpowiednim zamkniętym szpitalom psychiatrycznym.

Opis: SCP-PL-190 to krzyż łaciński o wysokości trzech [3] metrów [m] i szerokości jednego [1] metra [m]. Podmiot jest wykonany z grubych, dębowych belek i odwrócony "do góry nogami" - strona słupa, na której zamocowane są ramiona znajduje się u dołu. Krzyż na całej powierzchni pokryty jest wyrytymi na głębokość 2 centymetrów symbolami o nieznanym znaczeniu i pochodzeniu. Symbole są wyraźnie powiązane ze zjawiskami anomalnymi wywieranymi przez podmiot. Obiekt zdaje się być powiązany z religią chrześcijańską, chociaż na jego działanie wystawione mogą zostać zarówno osoby tego wyznania jak i innych religii, oraz osoby niewierzące przy czym efekty działania obiektu są zależne od obecności wyznania religijnego lub jego braku. Egzystencja podmiotu dzieli się na dwie [2] fazy: faza aktywna i faza nieaktywna.

Faza nieaktywna: obiekt samoistnie utrzymuje równowagę, zawsze pozostając w pozycji pionowej. W przypadku celowego ułożenia podmiotu w pozycji poziomej, obiekt będzie dążył do osiągnięcia swojej naturalnej pozycji i gdy tylko stanie się to możliwe, za pomocą nieznanych sił sam ustawi się w pionie.

Faza aktywna: rozpoczyna się w momencie gdy nie więcej niż jedenaście [11] osób znajdzie się w odległości maksymalnie 10 metrów od obiektu. SCP-PL-190 zajmie się ogniem, chociaż materiał, z którego jest zbudowany nie będzie ulegał spalaniu podobnie jak każda inna materia nieorganiczna. Organizm, który zbytnio zbliży się do płomieni zostanie natychmiast spopielony. Ugaszenie płomieni jest niemożliwe przy dostępnych Fundacji środkach. Podmiot w fazie aktywnej będzie płonął nawet w warunkach niesprzyjających reakcji spalania jak np. próżnia, czy przebywanie pod wodą. Obiekt będzie w stanie wprawiać powietrze w swoim otoczeniu w drgania tak, aby wywołać dźwięk ludzkiej mowy. Głos będzie miał donośny i energiczny ton oraz barwę głosu męskiego. Obiekt nawiąże z uczestnikami manifestacji kontakt werbalny. Podmiot będzie również wywierał anomalny wpływ na umysły uczestników. Podmiot jest samoświadomy i wyjątkowo inteligentny. Posiada bardzo obszerną wiedzę ogólną. Obiekt często wykorzystuje swoje możliwości intelektualne w celu manipulacji ludźmi wchodzącymi z nim w interakcję.

Osoby wystawione na działanie SCP-PL-190 mogą przekształcić się w instancje SCP-PL-190-A oraz SCP-PL-190-B.

SCP-PL-190-A: instancje te stanowią osoby zdrowe psychiczne, które wystawione były na działanie podmiotu przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Osoby takie zachowują pozory normalności, zostają jednak na stałe związane emocjonalnie z podmiotem, samych siebie określając jego "wyznawcami", w związku z czym odczuwać będą potrzebę adorowania i czczenia SCP-PL-190 co przyjmuje formę kultu bądź sekty. Osoby te mogą zachowywać się agresywnie w stosunku do innych ludzi, zwłaszcza w pobliżu podmiotu. Instancje wydają się być posłuszne podmiotowi, przynajmniej do pewnego stopnia. Ich zachowanie może często odbiegać od norm społecznych tak jak np. [ZMIENIONO] i [USUNIĘTO]. Instancje zdają się być w większym lub mniejszym stopniu amoralne i/lub okrutne. Poszczególne instancje zawsze starają się trzymać w grupie i izolować od ludzi spoza ich społeczności, tak jak to miało miejsce we wsi [USUNIĘTO] przed pozyskaniem SCP-PL-190. Szczegóły w Dodatku nr 2. SCP-PL-190-A stanowią 78% zdrowych osób poddanych długotrwałemu działaniu SCP-PL-190. 21% osób popełniało samobójstwa bądź popadało w ciężkie choroby psychiczne takie jak schizofrenia, przy czym w większości były one ateistami. Tylko 1% badanych wydaje się być odporny na działania anomalne podmiotu. Badania w toku.
UWAGA: Osoby zdrowe psychicznie, które w wyniku długotrwałego kontaktu z SCP-PL-190 popadły w choroby umysłowe mogą transformować się w SCP-PL-190-A nawet jeśli znajdują się w odległości jednego [1] kilometra [km] od podmiotu. Zaleca się wyjątkowe środki ostrożności.

SCP-PL-190-B: instancje te stanowią 59% osób ciężko chorych psychicznie, które miały kontakt z SCP-PL-190. Po okresie od jednej minuty do godziny osoby chore psychicznie przechodzą transformację. Podczas tego procesu całe ciało SCP-PL-190-B zostaje pokryte bliznami w kształcie symboli wyrytych na SCP-PL-190. Proces ten trwa około minuty i jest bardzo bolesny dla ofiary. Od tej pory ofiara jest pod pełną kontrolą fizyczną i mentalną podmiotu. Po transformacji SCP-PL-190-B zyskują ponad trzykrotnie [USUNIĘTO] i [EDYTOWANO] niż wcześniej, jednak nie są w stanie w żaden sposób porozumieć się z otoczeniem. Instancje nie potrzebują wody ani pożywienia, aby przeżyć.

(rozwiń) Dodatek nr 1

Ludność cywilna z powiatu [ZMIENIONO] donosiła o bardzo agresywnym zachowaniu mieszkańców wsi [USUNIĘTO]. Agent ████ został wysłany na miejsce w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego i właśnie wtedy odnalazł SCP-PL-190. W akcji pozyskania obiektu udział brało 10 funkcjonariuszy do działań w terenie, agent ████ jako przewodnik, dr Tarczyński jako koordynator akcji oraz 4 członków personelu klasy D. Grupie nadano nazwę operacyjną Tango-3. W trakcie zabezpieczania podmiotu, odział został zaczepiony przez dwóch miejscowych rolników. Byli oni bardzo agresywni. Gdy rozpoczęto przenoszenie podmiotu na ciężarówkę, miejscowi zaatakowali funkcjonariuszy terenowych przy pomocy wideł. Zostali obezwładnieni i rozbrojeni. W krótkim czasie (szacuje się, że było to od 2 do 4 minut) wokół terenu operacji pojawiło się około czterysta uzbrojonych w ostre narzędzia osób z pobliskiej wsi. Otoczyli oni teren operacji zwartym kordonem i stopniowo zacieśniali pierścień wokół oddziału Tango-3. Funkcjonariusze terenowi na czele z agentem ████ zagrozili otwarciem ognia w kierunku cywili, jednak groźba nie poskutkowała. Następnie oddano kilka strzałów ostrzegawczych co również nie wywołało pożądanego efektu. Gdy promień kręgu osiągnął trzydzieści sześć metrów, Tango-3 otworzyli ogień z ostrej amunicji. Rannych zostało dwadzieścia siedem osób, zabito trzynaście. Zanim wsparcie dotarło na miejsce, wszyscy członkowie oddziału (z doktorem Tarczyńskim i personelem klasy D włącznie) zostali zabici. Po tym wydarzeniu mieszkańcy wsi przenieśli podmiot do lokalnego kościoła. Kilka dni później specjalne oddziały Sierra-10 i Hotel-6 ubezpieczane przez helikopter Fundacji wykradły obiekt dokonując wcześniejszego aktu dywersji, poprzez podpalenie stodoły należącej do SCP-PL-190-A, by uniknąć konieczności wdawania się w otwarte starcie z miejscowymi. W czasie gdy ci usiłowali ugasić pożar, oddział Sierra-10 załadował SCP-PL-190 na ciężarówkę, wcześniej jednakże wdał się w potyczkę z grupą około trzydziestu SCP-PL-190-B. W wyniku potyczki zginęło dwóch funkcjonariuszy Fundacji, raniono sześciu.

(rozwiń) Dodatek nr 2

Mieszkańcy wsi [USUNIĘTO] na przestrzeni lat utworzyli specyficzną społeczność oznaczoną jako S-190, posiadającą swoje wewnętrzne prawa, tradycje i hierarchię niezależną od świata zewnętrznego. Wszelkie udokumentowane przez Fundację zjawiska zostały uzyskane podczas obserwacji wioski oraz przesłuchań kilku obiektów SCP-PL-190-A.

Osobą, która trzyma pieczę nad wyznawcami jest biały mężczyzna w wieku 57 lat, ze sporą nadwagą. SCP-PL-190-A nazywają go mianem "ojca Szczepana", "faworyta", bądź "opiekuna wioski". Wyrażając się o nim bardzo często nadmieniają o jego ścisłej relacji z bliżej nieokreśloną osobą lub bytem, najprawdopodobniej jest to SCP-PL-190. Dalej w hierarchii znajduje się tzw. kasta kapłanów. Jest to grupa siedemnastu mężczyzn w różnym wieku. Ich głównym zadaniem jest przeprowadzanie obrządków religijnych, kontaktowanie się z SCP-PL-190 oraz przeprowadzanie [USUNIĘTO] w przypadkach kobiet z ████████. Zarówno oni jak i ojciec Szczepan są wysoko uprzywilejowani w stosunku do reszty członków S-190, którzy muszą odnosić się do nich z należytym szacunkiem. Zupełnie osobny status społeczny zdają się posiadać SCP-PL-190-B. Instancje te są całkowicie ignorowane przez resztę członków S-190 i traktowane co najwyżej przedmiotowo. Jednakże jeśli jeden z SCP-PL-190-B stanie pod drzwiami do domu któregoś z mieszkańców wsi, ten niezwłocznie wpuści go do środka i wraz z nim zamknie się w budynku na czas nieokreślony. Nie wiadomo jaki jest cel wizyt SCP-PL-190-B, wiadomo jednak iż są one niezwykle istotne dla osoby odwiedzanej. Ponadto obiekty dokonują regularnych patroli po wsi co zajmuje większość ich czasu. Instancje te stanowią rodzaj ochrony wioski oraz SCP-PL-190 i w razie zagrożenia [EDYTOWANO]. Podczas obserwacji S-190 odnotowano bardzo duży nacisk na prokreację. Sposób postępowania z dziećmi znacznie różni się od zwyczajów normalnego społeczeństwa, przede wszystkim przez ██████ i [EDYTOWANO] co sprawia, że około jedna trzecia dzieci jest bardziej hodowana, aniżeli wychowywana. Dzieci te są bardzo często umieszczane w █████████████ i traktowane jak zwierzęta hodowlane. Na terenie wsi często dochodziło do makabrycznych aktów [ZMIENIONO] wobec dzieci "hodowanych", co może mieć charakter rytualny. Dzieci, których nie przeznaczono do hodowli wychowywane są często w sposób brutalny i pełen zachowań patologicznych, jednocześnie wychowankowie są uczeni bezwzględnego posłuszeństwa wobec ojca Szczepana i SCP-PL-190. W przypadku gdy osoba spoza społeczności trafi do niej, jest najczęściej przepędzana. Zdecydowanie rzadziej zdarzają się sytuacje, w których osoba zabłąkana w okolice S-190 zostaje porwana i/lub zabita, zazwyczaj w formie ofiary wobec SCP-PL-190.

W wyniku wyjątkowo agresywnego i ekspansywnego zachowania członków S-190 wobec cywili i funkcjonariuszy Fundacji związanego z wykradzeniem SCP-PL-190, podjęto decyzję o przerwaniu badań i zlikwidowaniu osady. Instancje SCP-PL-190-B zostały terminowane, natomiast znaczna część SCP-PL-190-A rozesłana do wyznaczonych szpitali psychiatrycznych. Zarówno kapłani jak i ojciec Szczepan zostali terminowani podczas akcji pacyfikacyjnej. Niewielka ilość instancji SCP-PL-190-A zdołała uciec. Poszukiwania nadal trwają.

[[footnoteblock]]