Sandbox Dr-Maxwell1

SCP-PL-189 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-189

Klasa podmiotu: Bezpieczne

Specjalne Czynności Przechowawcze: Podmiot SCP-PL-189 jest przechowywany na terenie Ośrodka nr 14. Obiekt jest umieszczony w standardowym pojemniku chłodzącym do zabezpieczania narządów przeznaczonych do transplantacji. Instancję należy przechowywać w warunkach sterylnych i z poszanowaniem wszelkich procedur medycznych, stosowanych wobec tego typu obiektów nieanomalnych. Do podmiotu mają dostęp wszyscy pracownicy o poziomie upoważnienia co najmniej 2.

Opis: Instancja SCP-PL-189 to ludzka gałka oczna z tęczówką koloru zielonego, zachowana w bardzo dobrym stanie. Z tyłu narządu osadzony jest nerw wzrokowy o długości czterech centymetrów. Analiza DNA wykazała, że dawca narządu to hermafrodyta, jednak nie udało się wykryć jakichkolwiek właściwości anomalnych w kodzie genetycznym. Obiekt ujawnia swoje właściwości anomalne w momencie gdy nerw wzrokowy wejdzie w kontakt fizyczny ze skórą człowieka. W takiej sytuacji tkanka podmiotu natychmiast zrośnie się ze skórą testera. Wówczas osoba wchodząca w interakcję wejdzie w trans trwający około 5 minut, jednak odczuwany upływ czasu będzie różny dla każdego testera, oscylując wokół 5-30 minut. Po tym czasie podmiot bezboleśnie odczepia się od osoby, z którą wszedł w kontakt. Podczas trwania transu, tester doznaje swego rodzaju "seansu filmowego" w czasie, którego doświadczalny ujrzy pewne wydarzenia z przeszłości i/lub teraźniejszości mające z nim bezpośredni związek, będąc zazwyczaj niekorzystnym skutkiem działań podejmowanych przez testera. Jednocześnie wydarzenia te mają często silne znaczenie emocjonalne dla testerów i są zazwyczaj określane przez nich jako bardzo istotne w ich życiu.

Dodatek nr 1: Poniżej przedstawiono kilka eksperymentów z udziałem SCP-PL-189.

Test nr 1

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2091, czterdziestoletni mężczyzna skazany na dożywocie za liczne przestępstwa.

<Początek eksperymentu, godzina 10:20>

Przebieg: D-2091 wchodzi do pomieszczenia badawczego w towarzystwie doktora ██████████ i dwóch strażników. Tester zgodnie z poleceniem doktora usiadł na krześle pośrodku sali i otworzył pojemnik z SCP-PL-189. Początkowo tester odmawiał zainicjowania kontaktu fizycznego z podmiotem, lecz niedługo potem wykonał polecenie. Manifestacja podmiotu trwała od 10:22 do 10:27. Po zakończeniu sesji tester twierdził iż widział wiele scen oraz ██████████ z życia swoich ofiar co diametralnie go odmieniło.

<Koniec eksperymentu, 10:36>

Podsumowanie: Po eksperymencie zachowanie D-2091 całkowicie się zmieniło. Tester przestał być agresywny i nie wykazywał żadnych oznak demoralizacji. Ponadto bardzo często oferował pomoc pracownikom Fundacji, zawsze pozostając życzliwym. Kilka dni później testerowi podano preparat amnezyjny klasy C. D-2091 nie pamiętał kontaktu z SCP-PL-189, lecz nie wpłynęło to na zmiany jakie zaszły w jego zachowaniu.

---

Test nr 2

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2166, dwudziestoletnia kobieta skazana za współudział w przestępstwie.

<Początek eksperymentu, godzina 11:15>

Przebieg: D-2166 wchodzi do pomieszczenia badawczego w towarzystwie doktora ██████████ i strażnika. Testerka zgodnie z poleceniem doktora usiadła na krześle pośrodku sali i otworzyła pojemnik z SCP-PL-189. W momencie otwarcia pojemnika, D-2166 kategorycznie sprzeciwiła się podejmowaniu jakichkolwiek działań wobec podmiotu i poprosiła o zakończenie eksperymentu. Po dłuższym czasie testerkę przymuszono do kontaktu fizycznego z obiektem. Manifestacja trwała od godziny 11:40 do godziny 11:46. Podczas przesłuchania testerka utrzymywała iż widziała [ZMIENIONO]. D-2166 wyglądała na mocno roztrzęsioną. Często wspominała o mężczyźnie imieniem Tomasz, a wypowiedzi na jego temat miały zawsze charakter silnie negatywny. Kobieta stwierdziła również, że dopiero SCP-PL-189 otworzył jej oczy i pokazał prawdę, której sama nie chciała do siebie dopuścić.

<Koniec eksperymentu, godzina 11:59>

Podsumowanie: D-2166 poprosiła o czasową przepustkę by móc "załatwić kilka swoich niedokończonych spraw". Wniosek oddalono.

---

Test nr 3

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: Asystent naukowy Kowalik

<Początek eksperymentu, godzina 14:05>

Przebieg: Asystent naukowy Kowalik wchodzi do pomieszczenia badawczego razem z doktorem ██████████ po czym siada na krześle i dotyka SCP-PL-189. Dochodzi do manifestacji anomalnego zjawiska. Sesja trwała od godziny 14:05 do 14:10. Po zakończeniu sesji tester twierdził iż widział siebie podczas wykonywania nadgodzin oraz pracy przy dodatkowych projektach, o które sam poprosił. Następnie ukazali mu się członkowie jego rodziny w typowych sytuacjach w domu, jednakże łatwo można było dostrzec ich złe samopoczucie, zwłaszcza u syna testera. Dziecko wydawało się osamotnione, a jedynym momentem radości był dla niego powrót ojca do domu.

<Koniec eksperymentu, godzina 14:29>

Podsumowanie: Dzień po eksperymencie Kowalik poprosił o dwutygodniowy urlop. Wniosek przyjęto.

---

Test nr 4

Eksperymentator: Doktor ██████████

Tester: D-2607, trzydziestoczteroletni mężczyzna z osobowością dyssocjalną, poddany przymusowemu leczeniu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym za dokonanie ██ morderstw.

<Początek eksperymentu, godzina 09:50>

Przebieg: Obezwładniony tester zostaje wprowadzony do pomieszczenia w towarzystwie trzech strażników i doktora ██████████. D-2607 zostaje przymuszony do kontaktu fizycznego z podmiotem. Dochodzi do manifestacji. Sesja trwała od godziny 09:50 do godziny 10:00. Po zakończeniu sesji nie odnotowano większych zmian w zachowaniu doświadczalnego. Podczas przesłuchania D-2607 wyjawił, że podczas manifestacji widział wiele scen oraz ██████████ z życia swoich ofiar co jednak w żaden sposób go nie odmieniło.

<Koniec eksperymentu, godzina 10:12>

Podsumowanie: Zaraz po eksperymencie tester został kompleksowo przebadany pod kątem zmian w psychice. Jak się okazało, po "seansie" zaburzenie umysłowe doświadczalnego jeszcze bardziej się pogłębiło. Sam tester odnosił się do eksperymentu ironicznie.

Po wnikliwych badaniach udało się stwierdzić iż zmiana zachowania zdrowych testerów po kontakcie z podmiotem najprawdopodobniej nie jest bezpośrednią manifestacją anomalnych właściwości obiektu, a jedynie świadomym i dobrowolnym wyborem każdego z doświadczalnych.

Przypisy

1. instrument strunowy, przodek dzisiejszej mandoliny

2. odroczył, przedłużył

SCP-PL-181 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-181

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-181 znajduje się pod nadzorem członków projektu Panteon. Dostęp do informacji zarówno na temat projektu jak i podmiotu SCP-PL-181 mają jedynie członkowie projektu, administracja oraz wyznaczone przez nią osoby.

Celem projektu jest próba nawiązania kontaktu, zbadania i wpłynięcia na podmiot.

Opis: SCP-PL-181 to, zgodnie z hipotezą doktora Różyckiego, byt lub byty będące rozległym, samoświadomym i inteligentnym zbiorem informacji znajdującym się w sferze poza naszą rzeczywistością tj. obszarze pozbawionym wymiarów przestrzennych i czasu. Ów obszar tylko częściowo pokrywa się z naszą rzeczywistością, co jednak umożliwia instancjom SCP-PL-181 umiarkowaną ingerencję w nasz świat. Zdaniem członków projektu Panteon, podmioty te prawdopodobnie są źródłem niektórych anomalii występujących na Ziemi m.in. SCP-PL-191. Ich umiarkowana zdolność do modyfikowania naszej rzeczywistości jest spowodowana ograniczeniami jakie nakłada na nie czasoprzestrzenny model wszechświata.

Na podstawie działań dokonywanych przez anomalie wyodrębniono potencjalnie istniejące byty:

• SCP-PL-181-A: instancja charakteryzująca się największą aktywnością (często szkodliwą) w stosunku do pozostałych obiektów

Ze względu na potencjalnie szkodliwy wpływ naszej rzeczywistości na SCP-PL-181, niejednokrotnie podejmował on próbę mniej inwazyjnego pozyskiwania informacji poprzez pobieranie ich bezpośrednio od istot żywych podczas snu (jak dotąd udowodniono jedynie wpływ na ludzi). Dochodzi wtedy do wymiany podczas, której część wspomnień danej osoby zostaje odczytana przez obiekt, natomiast część informacji zawartych w podmiocie zostaje przekazana tejże osobie. Z racji tego, że obiekt zazwyczaj regularnie łączy się z tymi samymi ludźmi, wielokrotnie próbowano podjąć próbę kontaktu z SCP-PL-181, lecz ten zdawał się ignorować lub nie dostrzegać tych prób.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-188 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-188

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-188 to ważąca ok. 5 ton i mierząca 3 metry średnicy kulista masa ludzkich tkanek pokrytych skórą o śniadym zabarwieniu. Cała powierzchnia podmiotu pokryta jest ludzkimi uszami, oczami, ustami oraz kończynami. Podmiot jest w stanie się poruszać poprzez odpychanie się od podłoża za pomocą kończyn tak by jego ciało zaczęło się toczyć nie zważając na obrażenie rąk i nóg przygniecionych w danej chwili przez resztę ciała. Stworzenie jest w stanie osiągnąć za pomocą tej metody maksymalną prędkość 31 km/h. Podczas tego procesu ze wszystkich otworów gębowych podmiotu wydobywać się będą agonalne jęki, najpewniej ludzkie.

Obiekt pozostaje spokojny do momentu napotkania żywej istoty. Istota spróbuje wtedy pochwycić napotkane stworzenie i je unieruchomić. Jeżeli pochwycony został człowiek, podmiot zacznie wchłaniać ofiarę zaczynając od najbardziej odsłoniętego miejsca na ciele ofiary. Jeżeli ofiara będzie szczelnie okryta, podmiot spróbuje przebić się przez warstwy ubrań by osiągnąć fizyczny kontakt z ciałem ofiary. Niezakłócony proces wchłaniania trwa do ośmiu godzin i jest bardzo bolesny dla ofiary. Po całkowitym wchłonięciu ciało delikwenta stanie się integralną częścią obiektu.
Jeżeli pochwycone stworzenie nie jest człowiekiem, podmiot zacznie je rozrywać i pożerać.

40 próbek pobranych w różnych miejscach na ciele podmiotu ujawniło obecność DNA 29 osób o różnej płci, wieku i rasie.

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

[[footnoteblock]]

SCP-PL-171 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-171

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-171 to dziewięć kamiennych statuetek, desygnowanych od SCP-PL-171-A do SCP-PL-171-I, o wysokości trzydziestu czterech centymetrów i podstawie o szerokości szesnastu centymetrów. Rzeźby są bardzo starannie wykonane, z wielką dbałością o szczegóły. Wyjątkiem są twarze figur. Są one wykonane w sposób bardzo uproszczony, wszystkie są niemal identyczne oraz nie posiadają oczu, a jedynie płaską powierzchnię w miejscu, gdzie powinny się one znajdować. Każda statuetka przedstawia inną postać oraz posiada inne napisy umieszczone na podstawie:

• SCP-PL-171-A przedstawia wyprostowanego rycerza z głową pochyloną do przodu w ciężkiej, płytowej zbroi, trzymającego długi miecz podparty końcówką klingi o postument. Z przodu postumentu widnieje napis "Rycerz", natomiast z tyłu "Zbrodniarz".
• SCP-PL-171-B reprezentuje dobrze zbudowanego mężczyznę odzianego w skóry zwierząt z dwoma toporami - po jednym w obu rękach. Z przodu piedestału znajduje się wyraz "Niszczyciel", zaś z tyłu "Budowniczy".
• SCP-PL-171-C to rzeźba w kształcie pochylonego mężczyzny na ugiętych nogach, trzymającego ręce na głowie. Usta rzeźby są szeroko otwarte co może sugerować wydawany przez postać krzyk. Napis z przodu rzeźby to "Szaleniec", a z tyłu "Mędrzec".
• SCP-PL-171-D przedstawia człowieka ubranego w bogaty, średniowieczny strój mieszczański charakterystyczny dla Europy zachodniej z XIV wieku. Postać trzyma w lewej ręce niewielką sakiewkę, natomiast w prawej - monetę. Frontowy napis to "Kupiec", a tylny to "Złodziej".
• SCP-PL-171-E przedstawia zakapturzonego mnicha z rękami złożonymi do modlitwy. Wzdłuż rzeźby, dokładnie przez sam środek przebiega linia dzieląca ciało na część prawą i lewą. Prawa strona składa się głównie z kształtów kanciastych w przeciwieństwie do lewej, gdzie dominują formy obłe. Napis z przodu głosi "Heretyk", a z tyłu "Kapłan".
• SCP-PL-171-F to podobizna człowieka ubranego w typowy renesansowy płaszcz podróżny trzymającego księgę. Napis na przodzie podstawy to "Odkrywca". Napis z tyłu to "Ślepiec".
• SCP-PL-171-G przedstawia człowieka w żebraczym stroju z workiem zarzuconym na plecy. Z przodu postumentu widnieje napis "Darczyńca", a z tyłu "Oprawca".
• SCP-PL-171-H to postać w ubiorze jedenastowiecznego gońca odczytującego nieznany dokument opatrzony niezidentyfikowaną pieczęcią. Wyraz z przodu to "Posłaniec", natomiast z tyłu "Kłamca".
• SCP-PL-171-I reprezentuje człowieka ubranego w średniowieczny ubiór trzymającego w rękach giternę¹. Z przodu znajduje się wyraz "Bard", a z tyłu "Prostak".

Dodatek: (opcjonalne opisy dodatkowe)

(poniższy moduł musi znajdować się na samym dole strony)

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-165 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-165

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: Na chwilę obecną Fundacja znajduje się w posiadaniu dwustu osobników SCP-PL-165, umieszczonych na terenie Siódmej Strefy Przechowawczej. Całkowita populacja w roku 1971 liczyła prawie sześć milionów instancji na całym świecie, w szczególności w północno-wschodniej części Azji, Ameryce Południowej i Afryce środkowo-zachodniej.

Jedna instancja SCP-PL-165 wymaga około 10 m² wolnej przestrzeni, najlepiej obszaru leśnego choć nie jest to wymagane. Karmienie musi odbywać się dwa razy dziennie. Jako pokarm należy przeznaczyć porcję jednego kilograma mięsa na jedną instancję obiektu.

Dostęp do podmiotu posiadają jedynie pracownicy o 2 lub wyższym poziomie upoważnienia. Pod żadnym pozorem nie można dopuszczać obiektów do kontaktu z kobietami w ciąży lub dziećmi do lat sześciu.

Wszelkich interakcji należy dokonywać wyłącznie przy zastosowaniu maski przeciwgazowej.

Wszelkie obiekty znajdujące się na wolności należy poddać procedurze VASA-01/14 pochwycić i przetransportować do najbliższej placówki Fundacji zanim zostanie podjęta decyzja o ich dalszym losie.

Opis: SCP-PL-165 to mierzący od 20 do 81 cm długości i ważący 15 kg ssak niewiadomego pochodzenia. Obiekt posiada ciemno-brunatną skórę, okazjonalnie pokrytą czarnymi plamami. Wewnątrz skóry znajdują się liczne gruczoły, za pomocą, których SCP-PL-165 są w stanie wydzielać silną substancję usypiającą w formie lotnej. Podmiot ma długi na 20 cm szczurzy ogon, zaś nogi wyglądem i budową przypominają kończyny typowe dla psowatych, posiadają jednak błonę pławną, która umożliwia im sprawne pływanie. Wyposażone są również w płetwę grzbietową o wysokości około 18 cm i długości 30 cm, a także skrzela dzięki, którym mogą przez długi czas przebywać w środowisku wodnym. Obiekty wyróżniają się bardzo dobrym wzrokiem i węchem. Duże czarne oczy, pokryte przezroczystą błoną, osadzone są po bokach głowy, natomiast pysk jest wyraźnie wydłużony i zbliżony kształtem do walca. Wewnątrz osadzone są dwa rzędy ostrych zębów, charakterystycznych dla drapieżników. Warty uwagi jest język podmiotu, który ma formę długiej trąbki o stwardniałej końcówce zdolnej do wysysania pokarmu z bardzo dużą siłą.

Stworzenia mogą żywić się małymi zwierzętami takimi jak zające, szczury, ptaki itp., lecz pokarmem zdecydowanie przez nie preferowanym są ludzkie płody. W celu pozyskania pokarmu, instancja SCP-PL-165 udaje się w pobliże siedlisk ludzkich, by następnie wytropić kobietę w ciąży. Gdy podmiot wybierze już cel, zakradnie się do mieszkania ofiary w nocy. Za pomocą gruczołów w skórze, rozpyli środek nasenny po pomieszczeniu by zapobiec ewentualnemu przebudzeniu ofiary lub innych domowników. Gdy już to zrobi, wstrzymuje oddech, aby zapobiec samouśpieniu. Następnie za pomocą trąbki, instancja przebija się przez pępek ciężarnej kobiety i dokonuje konsumpcji płodu poprzez wyssanie krwi oraz narządów wewnętrznych dziecka. Podczas procesu, w około 65% przypadków dochodzi do infekcji jamy brzusznej i/lub macicy ofiary różnorodnymi chorobotwórczymi drobnoustrojami. Poza polowaniami istoty unikają kontaktu z ludźmi i starają się pozostać w ukryciu. W razie napotkania dorosłej osoby zazwyczaj próbują uciekać, choć zdarzały się pojedyncze ataki bez skutków śmiertelnych.

Warte odnotowania są inne zachowania SCP-PL-165. Są to stworzenia stadne, występujące w grupach po kilkanaście osobników. Instancje nigdy nie pozostają w jednym miejscu dłużej niż przez 9 miesięcy. Grupy te są w stanie migrować na bardzo duże odległości, dochodzące nawet do pięciuset kilometrów w ciągu kilku tygodni. Celem migracji są poszukiwania nowego żerowiska lub (raz w roku, w okresie godowym) poszukiwania innych grup w celu rozmnożenia się. Podczas poszukiwań, stworzenia zdają się instynktownie przemieszczać do konkretnej lokalizacji. Poszczególne stada poruszają się zazwyczaj w dużych formacjach liczących do 10 grup, rozproszonych w odległości około 40-100 km od siebie nawzajem.

Średni wiek pojedynczego osobnika wynosi około 18 lat.

SCP-PL-165 na prośbę doktora Różyckiego został włączony do projektu ███████.

Pozyskanie: Zeznania świadków cywilnych opisujących SCP-PL-165 były napotykane na długo zanim Fundacja zajęła się sprawą. Historie związane ze stworzeniami znane były głównie w Chinach, Mongolii, wschodniej Rosji oraz wielu krajach Ameryki Południowej. Pierwsza udokumentowana obserwacja SCP-PL-165 nastąpiła jednak w Polsce, w województwie podlaskim, w okolicach miejscowości [USUNIĘTO], dnia 14 sierpnia 1971 roku.

Po dokonaniu niezbędnych obserwacji Fundacja przystąpiła do działania: złapano około tysiąca osobników na całym świecie, natomiast wobec reszty populacji zastosowano procedurę VASA-01/14 celem zredukowania ilości podmiotów ze względu na zagrożenie jakie ze sobą niesie. Przez pierwsze tygodnie wszystkie przechwycone obiekty wykazywały wyjątkowo dużą aktywność i agresję względem ludzi. Doszło w tym czasie do przełamania zabezpieczeń w wyniku czego duża ilość stworzeń uciekła lub zginęła. Zmiana nastawienia nastąpiła dnia 23 września 1971 roku o godzinie 05:11. Od tego momentu usposobienie stworzeń powróciło do normalnego stanu.

UWAGA

DALSZA CZĘŚĆ RAPORTU JEST PRZEZNACZONA WYŁĄCZNIE DLA PERSONELU O POZIOMIE UPOWAŻNIENIA 4 LUB WYŻSZYM

Próba uzyskania nieautoryzowanego dostępu do tej części dokumentacji podlega karze dyscyplinarnej.

Zaloguj

---

POMYŚLNIE ZALOGOWANO

Specjalne Czynności Przechowawcze - uzupełnienie: Wszelkie decyzje dotyczące SCP-PL-165-A należy kierować do dr. Jonasza Wichury dyrektor Anny Dobrzyńskiej Zarządu Polskiej Filii Fundacji.

Odpowiedni zespół śledczych jest w trakcie poszukiwań instancji SCP-PL-165-A.

Opis - uzupełnienie: SCP-PL-165-A jest ściśle związany z [USUNIĘTO] oraz SCP-PL-165 i będący prawdopodobnie "Nienarodzonym Bogiem". Nieznana jest postać SCP-PL-165-A, ani jego właściwości anomalne. Wiadomo natomiast, że [ZMIENIONO].

Materiał źródłowy nr 1:

Przez duchy naszych ojców i ojców naszych ojców i wszystkich naszych przodków, przez duchy ziemi i wody i bezkresnych stepów i zwierząt i powietrza i ognia i lasów, przez duch wielkiego wodza Czyngis-Chana i przez samego, potężnego Tengri, zawierzamy się na ten czas większym od nas siłom, i niech dotknie nas nadludzka łaska Krwawego Poronienia. Niech dusze naszych dzieci i dzieci naszych dzieci i wszystkich naszych potomków będą oczyszczone i niech zgniłe ziarno Bożego Dziecięcia, Nienarodzonej Istoty, Podniebnego Emisariusza, Sługi Tamtego Świata, Córy Niezwykłego Króla Pana Chaosu zostanie wyrwane z matni i rzucone na ziemię i oplute i zapomniane. Niechaj przyjdą Wieczni Bracia Narodzin, Ohydne Bestie. Ten czas Wam zawierzamy. Niech wspaniały Czyngis-Chan i największy Tengri uchylą się nad nienarodzonymi i ukoją je w ten krwawy czas.

Znaleziony przez Fundację w roku 1977 tekst trzynastowiecznej, rytualnej formuły używanej przez mongolskich szamanów podczas "Wigilii Poronienia", tradycji obecnie zapomnianej. Wszelkie historyczne przekazy zawierające tę formułę zostały usunięte przez Fundację z publicznej świadomości. Słowa tej modlitwy umieszczane były często w sąsiedztwie wizerunków SCP-PL-165. Odnalezione w 1992 roku przekazy historyczne (również niedostępne dla cywili) zawierają szczątkowe informacje na temat "Wigilii Poronienia". Wiadome jest iż mieszkańcy północno-wschodniej Azji, zwłaszcza Mongolii i Kamczatki darzyli SCP-PL-165 zarówno czcią jak i odrazą oraz lękiem.

Materiał źródłowy nr 2:

W miejscu gdzie słońce nie wschodzi ani nie zachodzi, gwiazdy nie górują na niebie, nie szumi wiatr i nie pada deszcz, tam gdzie nie sięga już Władza, w przedziwnej krainie Khorkolias istnieje Król. Król ten, gniewny i potężny, był dawniej niż pierwsi ludzie, dawniej niż pierwsze zwierzęta i nawet dawniej niż niebo i bezkresne stepy. Iskra jego rozbudzona została przed najdawniejszymi wiekami, tam gdzie Władza spłynęła strumieniem dziejów. Król ten, gniewny i szalony, powołał do życia sam siebie i był tam gdzie ani człowiek, ani żadna cząstka tego co poznane i co będzie poznane, nie była i nie będzie, bo tam Władza nie sięga i jest tylko Król i jego kraina milcząca w błogim nieistnieniu i Wielu Innych. Król ten, mądry i straszliwy, pchnięty bezwolnie ku gwałtowności, ruszył ku Temu Co Jest, lecz nie podołał, a odciski jego stóp przemieniły się w otchłanie najgłębsze, zionące odorem fałszu i potworniejsze od koszmarów. Król ten, wielki i nieprawdziwy, miał też dziecko. Dziecko to, plugawe i straszliwe, poprzysięgło postawić się Temu Co Jest i jako Ziarno Przeciwności i Wysłannik Chaosu przybyło tutaj by wypełnić przysięgę. I ruszyli Podli Bracia Narodzin, wysłani by przerwać ścieżkę i dopóki Oni są, dopóty dziecię królewskie nie spełni się i będzie na nowo wzrastać i rozpadać się i wisieć w nicości po wsze czasy. A To Co Jest będzie nadal i kraina pozostanie w uśpieniu.

Są to słowa wypowiedziane przez mongolskiego szamana podczas rytuału "Wigilii Poronienia" około roku ████. Słowa te zostały spisane i następnie były przekazywane z pokolenia na pokolenie w jednej z mongolskich osad, gdzie urosły do rangi legendy lub nawet mitu, głęboko zakorzenionego w świadomości społecznej, z czasem jednak znaczenie tekstu zmalało, aby w wieku XVIII wydźwięk emocjonalny i kulturowy całkowicie zanikł.

Notatka: Wszystkim pracownikom związanym z SCP-PL-165 przed odkryciem źródeł historycznych na temat "Wigilii Poronienia", lub innym świadkom całego zajścia należy podać środki amnezjogenne klasy C. Po dokonaniu tego, mogą wrócić do pracy przy okrojonej wersji raportu. Czasami popełniamy błędy, ale nie każdy musi być tego świadom. ~ A. █████, członek Zarządu Polskiej Filii Fundacji.

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-191 {OPUBLIKOWANE}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-191

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-191 jest przechowywany w zamkniętej na klucz kasecie przechowawczej w Ośrodku nr 14. Dostęp do informacji na temat podmiotu jak i do samego obiektu ma personel o poziomie upoważnienia co najmniej 3.

Wszystkie osoby cierpiące na choroby związane z zanikiem pamięci należy wpisać do specjalnego rejestru Fundacji wraz z opisem przebiegu choroby. Odpowiedni algorytm musi monitorować rejestr w celu znalezienia osób, których objawy pasują do opisu działania anomalii. Następnie wyznaczony pracownik musi dokładnie przejrzeć listę podaną przez oprogramowanie i zatwierdzić podjęcie odpowiednich czynności zapobiegawczych. Na czynności zapobiegawcze składa się podanie poszkodowanemu środków amnezjogennych klasy A i, jeśli to możliwe, zwrócenie ofierze jej tożsamości. Zabrania się dokonywania nieuzasadnionej terminacji ofiar podmiotu w celu zatrzymania efektu anomalnego.

Wyświetl aktualizację

Aktualizacja

Każdy pracownik Fundacji, który wie o istnieniu SCP-PL-191 jest zobowiązany zgłosić się do naukowca prowadzącego, doktora Mikołaja Leskiego, jego zastępcy lub odpowiedniego administratora od razu po zauważeniu u siebie braków we wspomnieniach związanych z SCP-PL-191.

Pracownikom, na których oddziałuje SCP-PL-191 należy w trybie natychmiastowym podać środki amnezjogenne klasy A. Następnie należy zwrócić danemu pracownikowi jego tożsamość zgodnie z protokołem TG-191/B.

Niniejszy raport należy zawrzeć w co najmniej trzech stale monitorowanych kopiach spoza głównej bazy danych Fundacji. W przypadku zniekształcenia któregokolwiek egzemplarza raportu, należy go zniszczyć i zastąpić nową, nienaruszoną kopią.

Ww. instrukcje należy również zastosować wobec całej dokumentacji związanej z organizacjami zajmującymi się interakcją z anomaliami.

Opis: SCP-PL-191 to zegar ścienny koloru brązowego o średnicy tarczy wynoszącej 40 centymetrów. Zegar wykonany jest z tworzywa sztucznego i części metalowych, jednakże podmiot charakteryzuje się wysoką plastycznością i miękkością, dzięki czemu możliwe jest nadawanie mu kształtu poprzez np. rozciąganie. Przeprowadzone badania i obserwacje nie ujawniły żadnych nieprawidłowości w budowie mechanizmu i strukturze substancji, z których składa się obiekt.

Manifestacji anomalnych właściwości towarzyszy uruchomienie zegara, który od tej chwili zacznie odmierzać czas. W momencie zatrzymania efektu anomalnego wskazówki zegara również się zatrzymają i wznowią ruch dopiero przy okazji kolejnej manifestacji.

Co pewien czas (okres spoczynku trwający od sześciu miesięcy do dziewięciu lat) podmiot prawdopodobnie losowo wybiera swoją "ofiarę" powodując u niej zanik pamięci długotrwałej, systematycznie doprowadzając do utraty wszystkich wspomnień, a ostatecznie tożsamości ofiary. Po osiągnięciu całkowitej amnezji wstecznej u danego człowieka, podmiot przenosi swoje działanie na kolejne spokrewnione z ofiarą osoby, począwszy od dzieci, rodziców i rodzeństwa, rozprzestrzeniając się po wszystkich krewnych pokrzywdzonego, przypominając schemat ekspansji chorób infekcyjnych. Jednocześnie podmiot powoli i stopniowo wymazuje wszelkie informacje na temat kolejnych zaatakowanych osób ze wszystkich istniejących źródeł materialnych i cyfrowych starając się doprowadzić do całkowitego zapomnienia osób dotkniętych anomalnymi właściwościami obiektu. Podmiot zdaje się jednak nie ingerować w pamięć ludzi niespokrewnionych z poszkodowanymi, takimi jak małżonek, czy znajomi dopóki nie znajdzie on okrężnej drogi pokrewieństwa.

W przypadku zaatakowania osoby nieposiadającej dzieci, rodzeństwa i rodziców anomalia nie będzie się rozprzestrzeniać, dopóki takie pokrewieństwo nie zaistnieje poprzez spłodzenie przez ofiarę potomka.

Jeżeli efekt anomalny nie zdążył się jeszcze rozprzestrzenić na inne osoby, możliwe jest powstrzymanie całego procesu poprzez śmierć ofiary podmiotu lub podanie jej środków amnezjogennych klasy A. Efekt anomalny będzie aktywny tak długo, jak długo przynajmniej jedna osoba pozostanie pod jego wpływem.

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 28.07.20██r.

Dnia 28.07.20██r. naukowiec prowadzący, doktor Mikołaj Leski zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z SCP-PL-191. Trzy dni później odnotowano braki w wydrukowanej kopii raportu odnośnie SCP-PL-191 znajdującej się w biurze doktora Leskiego. Kluczowe dane podmiotu były stopniowo wymazywane z raportu w związku z czym dokonano modyfikacji Specjalnych Czynności Przechowawczych i podjęto odpowiednie kroki zapobiegawcze. Od tamtej pory podmiot regularnie próbował wymazać informacje na swój temat z baz danych Fundacji oraz pamięci pracowników. Rozprzestrzenianie się anomalii w tym przypadku nie jest zależne od pokrewieństwa, lecz od posiadania wiedzy na temat podmiotu.

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 16.06.20██r.

Dnia 16.06.20██r. kapitan Bogdan ██████████ zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z █████ ███████████ ██████, organizacją zajmującą się [USUNIĘTO] anomalii, będącą wrogo nastawioną do Fundacji. Tydzień później odnotowano braki w dokumentacji na temat ww. grupy. Podjęte zostały odpowiednie kroki zapobiegawcze. Od tamtej pory podmiot regularnie próbował wymazać informacje na temat █████ ███████████ ██████ z baz danych Fundacji oraz pamięci pracowników. Rozprzestrzenianie się anomalii w tym przypadku nie jest zależne od pokrewieństwa, a od posiadania wiedzy na temat danej organizacji.

Zgodnie z teorią przedstawioną przez doktora Różyckiego na konferencji z dnia ██.██.████r., SCP-PL-191 został stworzony, a następnie podrzucony Fundacji przez █████ ███████████ ██████ by doprowadzić do wymazania informacji na temat grupy i jej działalności z naszej świadomości. Zdaniem doktora Różyckiego, SCP-PL-191 jest "wielopoziomową bombą z zapalnikiem czasowym, w której kolejne poziomy są uwalniane co pewien okres czasu lub w określonych chwilach".

Aktualizacja opisu po wydarzeniu z dnia 12.12.20██r.

Dnia 12.12.20██r. porucznik Marek █████ zgłosił postępujący zanik wspomnień związanych z ███████ ██████, organizacją zajmującą się pozyskiwaniem i handlem anomaliami, będącą wrogo nastawioną do Fundacji. Cztery dni później odnotowano braki w dokumentacji na temat ww. grupy, a także w dokumentacji niedawno odkrytego zjawiska znanego jako ███████. Wydarzenie to utwierdziło zarząd i dowództwo jakoby ww. zjawisko było powiązane z SCP-PL-191, a także [USUNIĘTO].

Załącznik

Dnia 30.11.20██r. Agencja Wywiadowcza Fundacji doniosła o rozpadzie grupy znanej jako █████ ███████████ ██████. Organizacja miała się rozpaść z powodu rozprzestrzeniającej się wśród członków grupy amnezji związanej ze wspomnieniami o █████ ███████████ ██████. Ostatecznie wszyscy członkowie grupy trwale zapomnieli o jej istnieniu.

Status utajnienia SCP-PL-191 zmieniono z poziomu 2 na poziom 3.

Notatka: Podtrzymuję moją teorię o bombie podrzuconej Fundacji, jednak zmuszony jestem zmienić stanowisko co do wykonawcy tego sabotażu. Dopóki nie dowiemy się więcej na temat ████████ należy wstrzymać się od pochopnych wniosków i zbyt gwałtownego działania. Póki kontrolujemy anomalię, należy całą uwagę skupić na ustaleniu jej pochodzenia i twórcy.
~ dr. Różycki.

Dokument #PL-191/T1

Wstęp: Dnia 01.04.████r. Fundacja zainteresowała się przypadkami wystąpienia u losowych osób amnezji wstecznej rozprzestrzeniającej się drogą bezpośredniego pokrewieństwa. Najsłynniejszy stał się przypadek █████ █████████ (nazywanego odtąd ObZ-1), 39-letniego mężczyzny zamieszkałego w ███████. Kierownikiem zespołu badawczego został doktor Mikołaj Leski.

Lista osób cywilnych (obiektów zainteresowania) biorących udział w incydencie:

• ObZ-1 (█████ █████████ - pierwsza ofiara)
• ObZ-2 (███████ █████████ - 10-letni syn ObZ-1)
• ObZ-3 (█████ █████████ - 7-letnia córka ObZ-1)
• ObZ-4 (███████ █████████ - żona ObZ-1)
• ObZ-5 (████████ █████ - siostra ObZ-4)
• ObZ-6 (██████ █████████ - matka ObZ-1).

Faza początkowa: Zespół badawczy doktora Leskiego skontaktował się z rodziną ObZ-1 podając się za grupę lekarzy z państwowej kliniki zajmującej się badaniem zaburzeń pamięci, zwracając się z propozycją udziału w badaniach nad nową chorobą, na którą zapadł █████ █████████. Poniżej zamieszczono fragment logu przesłuchania małżonki ObZ-1 (nazywanej ObZ-4).

<Początek logu, godzina 14:30>

Doktor Leski: Proszę, niech mi pani powie kiedy zaczęły się problemy męża? Jak to wtedy wyglądało?

ObZ-4: Ponad półtora miesiąca temu. Na początku wyglądało to niewinnie, zapominał gdzie zostawił okulary, o której umówił się na spotkanie w firmie, albo jak nazywa się nasza sprzątaczka. Uznaliśmy to za wynik przepracowania. Ale potem było tylko gorzej. Zaczął zapominać jak dojść do swojego biura i gubił się w budynku własnej firmy, gdzie pracuje przecież od lat. Nie pamiętał numerów do konta bankowego, drogi powrotnej do domu czy imion ludzi. Zaczął nawet… nawet zapominać imiona własnych dzieci!

Dr Leski: Rozumiem, proszę kontynuować.

ObZ-4: On zapominał coraz więcej i coraz szybciej. Choroba postępowała. Poszliśmy z tym do lekarza, ale żadne leki nie pomagały. Zresztą sam pan może sprawdzić w dokumentacji choroby… (dłuższa cisza).

Dr Leski: Rozumiem, że to dla pani bardzo trudne, ale aby pomóc muszę mieć jak najwięcej informacji. Niech się pani nie spieszy, możemy zrobić przerwę, jeśli pani zechce.

ObZ-4: Nie. W porządku. Możemy kontynuować. Parę dni temu █████ zapomniał jak się nazywa. Nie pamięta prawie nic z przeszłości, a… a-ani nas, ani siebie… Lekarze twierdzą… twierdzą, że nie mogą nic na to poradzić. Ale pan może, prawda?

Dr Leski: Jeszcze nie wiem. Najpierw ja i mój zespół musimy zgromadzić informacje i przeprowadzić konieczne badania, żeby stwierdzić co dolega pani mężowi. Ale postaramy się zrobić wszystko co w naszej mocy, by wyleczyć pana █████. Sama pani rozumie, to nowa niespotykana wcześniej choroba, ale badania nad pani mężem dają nam duże szanse na stworzenie terapii. Bardzo nam zależy na tym by wam pomóc. Możemy kontynuować?

ObZ-4 kiwa twierdząco głową.

<Koniec fragmentu logu>

Faza główna: W trakcie trwania procesu usuwania pamięci, efekt anomalny zlikwidował znaczną cześć informacji w formie pisemnej, cyfrowej oraz obrazkowej na temat ObZ-1. Naruszone zostały m.in.: dowód tożsamości badanego, prawo jazdy, metryka urodzenia, dane konta bankowego, dane na portalach społecznościowych, dokumentacja firmy należącej do badanego, duża cześć dokumentacji urzędowej oraz akt własności nieruchomości, w której zamieszkiwała rodzina ObZ-1. Usunięty został również wizerunek ObZ-1 na dokładnie 45 fotografiach z jego udziałem, a nawet rysunkach wykonanych przez dzieci badanego. Wszystko to wraz z amnezją ObZ-1 przyczyniło się do wielu nieprzyjemności i zamieszania wokół obiektu, w efekcie czego jego firma ogłosiła upadłość, doprowadzając do zwolnienia ███ pracowników oraz strat majątkowych w wysokości █ ███ ███ złotych. Pomimo licznych prób zapobieżenia tym wydarzeniom przez Fundację, nie udało się powstrzymać anomalii. Dnia 07.04.████r. odkryto anomalny zegar w biurze ObZ-1 jednak ze względu na amnezję nie udało się poznać jego pochodzenia, ani tego jak znalazł się w posiadaniu badanego. 09.04.████r. efekt przeniósł się na dzieci obiektu.

Faza końcowa: Na przestrzeni kolejnych 4 dni anomalia rozprzestrzeniła się na małżonkę obiektu i jej siostrę oraz matkę ObZ-1. Dnia 14.04.████r. za radą doktora Różyckiego, wszystkim obiektom zainteresowania podano preparaty amnezjogenne klasy A. Zgodnie z oczekiwaniami całego zespołu doprowadziło to do zatrzymania efektu anomalnego.

Podsumowanie: Dzięki interwencji zespołu badawczego udało się poznać dotychczas najlepszą metodę zapobiegania negatywnym skutkom SCP-PL-191. Fundacja przeprowadziła skuteczną akcję dezinformacyjną oraz zwróciła część wspomnień ofiarom podmiotu, lecz ogromna ilość należących do nich informacji została bezpowrotnie utracona, doprowadzając tym samym do częściowego zniekształcenia tożsamości obiektów zainteresowania oraz licznych strat o wartości sentymentalnej i prawnej.

[[footnoteblock]]

SCP-PL-195 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-195

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-195 to wieś Kozie Rogi w województwie Kujawsko-Pomorskim. W roku 1940 populacja wsi liczyła 130 osób. W momencie pozyskania przez Fundację, miejscowość była opuszczona.

Obiekt jest w stanie manifestować swoje anomalne właściwości na wiele różnych sposobów. Od roku 1920 Fundacja pozyskała na terenie miejscowości obiekty SCP-PL-███ oraz SCP-PL-███. Wstępne obserwacje ujawniły również kilka stale występujących anomalii:

• wilgotność powietrza utrzymująca się na poziomie 9% bez względu na warunki atmosferyczne
• wahania wartości przyspieszenia ziemskiego powodujące zmiany nawet o 0,4 m/s²
• okresowe niewielkie wstrząsy sejsmiczne
• zmienny odczyn pH gleby
• woda pozyskiwana z jedynej czynnej studni ma silnie metaliczny posmak, lecz analiza chemiczna nie wykazała różnic w składzie chemicznym substancji od zwykłej wody
• osoby śpiące na obszarze wsi doznać mogą marzeń sennych o konkretnej, charakterystycznej dla anomalii tematyce (szczegóły w załączniku).

Ponadto badania z użyciem georadaru wskazują na to, iż na głębokości około 10 metrów pod lokalnym kościołem, pojawia się jaskinia o średnicy 8 metrów. Należy zaznaczyć iż takie odczyty pojawiają się co roku, wyłącznie w okresie od grudnia do stycznia i utrzymują się przez 12-20 godzin. Pozostałe badania geologiczne nie wykazały jakichkolwiek nieprawidłowości. Odkryto natomiast położenie wejścia do ślepego tunelu pod kościołem, będącego jak się później okazało przejściem do rzeczonej groty w czasie jej manifestacji.

Zdaniem doktorów Różyckiego i Tarczyńskiego, obiekt może być bardzo istotny dla projektu ███████ ze względu na swoje położenie. W związku z powyższym, SCP-PL-195 został włączony do rzeczonego projektu.

Pozyskanie: Uwagę Fundacji zwrócił artykuł lokalnej gazety z dnia 14.07.2005r. mówiący o "wsi widmo", w której miały rzekomo mieć miejsce różnorodne zjawiska paranormalne. Na miejsce wysłano agenta ██████ celem przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. Podejrzenia Fundacji zostały potwierdzone, w związku z czym obszar zabezpieczono. Obiekt okazał się być w istocie niezamieszkały. W odległości kilkuset metrów na południe od podmiotu odnaleziono niewielki cmentarz. Napisy na grobach wskazywały na to, że zdecydowana większość pochowanych tam osób zmarła w latach 1963-1999. Po tym okresie nie dokonano już na rzeczonym cmentarzu ani jednego pochówku. W jednym z domów odnaleziono natomiast kilkuletnie szczątki mężczyzny, zmarłego w wyniku śmiertelnego postrzału w głowę (najpewniej morderstwo). Ponadto z odnalezionych w miejscowym kościele metryk urodzeń wynika, że ostatni poród w Kozich Rogach miał miejsce w roku 1915.

Oględziny terenu osady oraz przesłuchania mieszkańców okolicznych wsi ujawniły, że jesienią 2001 roku, bliżej niezidentyfikowana grupa ludzi prowadziła w Kozich Rogach wykopaliska archeologiczne na niewielką skalę. Nie ustalono jak dotąd kim były owe osoby ani co było celem ich poszukiwań.

---

Zapis pierwszej eksploracji jaskini pod SCP-PL-195

Kierownik ekspedycji na powierzchni: Dr Chilewicz.

Eksplorator: D-1689, trzydziestojednoletni mężczyzna, doświadczony grotołaz.

Wstęp: Dnia 11.01.20██r. doszło do typowej manifestacji anomalnej jaskini pod SCP-PL-195. D-1689 został wyposażony w standardowy ekwipunek przeznaczony do eksploracji jaskiń, dwie kamery, jedną rację żywnościową oraz zestaw odblaskowych znaczników z taśmą samoprzylepną. Grotołaz został poinstruowany, aby rozmieszczać znaczniki w regularnych, dwumetrowych odstępach, w dobrze widocznych miejscach oraz aby dokładnie rejestrować całą wyprawę za pomocą kamery jednocześnie raportując wszelkie nieprawidłowości.

<Początek ekspedycji, godzina 16:00>

D-1689 zjeżdża po linie na dno groty. Nagranie wideo ukazuje nieregularną, pustą przestrzeń o średnicy około ośmiu metrów. Na ścianie północnej widoczna jest szeroka na około pół metra szczelina.

D-1689: Wszystko wygląda normalnie. Zwykła jaskinia. [ Tester wskazuje szczelinę. ] To jedyna droga. Zostawię tu znacznik i idę dalej.

D-1689 umieszcza znacznik w przejściu, po czym wchodzi do tunelu prowadzącego w dół. Po trzech minutach marszu przerywanego rozstawianiem znaczników, tester dociera do rozwidlenia. Widoczne są trzy przejścia: jeden korytarz po prawej, drugi po lewej oraz szczelina pośrodku, prowadząca pionowo w dół. Ściany tunelu są w tym miejscu wyraźnie wilgotne. Możliwy do usłyszenia jest szum powietrza, co może wskazywać na inny wylot jaskini na powierzchnię.

D-1689: Słychać szum powietrza. To dobry znak. Jaskinia jest dobrze wentylowana. Raczej się nie uduszę. Szum dochodzi z tamtego korytarza.

Tester decyduje się udać do wskazanego przez siebie wcześniej przejścia po prawej. Przez następne piętnaście minut D-1689 podąża podziemnym korytarzem, mijając po drodze kilka szczelin i rozwidleń, jednak zbyt wąskich do pokonania. Natrafiając na niewielką grotę, tester zatrzymuje się by odpocząć.

D-1689: Coś jest nie tak. Cały czas czuję powietrze dmuchające mi w twarz i słyszę jego szum, ale wcale nie zbliżam się ku powierzchni. Przeciwnie - schodzę coraz głębiej pod ziemię. Jakby na końcu tunelu znajdowało się coś co wprawia powietrze w ruch. Dziwne.

Po kilku minutach tester wznawia marsz, natrafia jednak na szczelinę prowadzącą do kolejnej, o wiele większej groty. Szczelina znajduje się w ścianie, około pięciu metrów nad podłożem. Tester opuścił się na linie. Gdy już tego dokonał, obraz z kamery ukazał wysoką na około dziesięć metrów jaskinię, o dość nieregularnym ukształtowaniu ścian, podłoża oraz stropu. Widoczne są liczne nawisy skalne, a także przewyższające dorosłego człowieka głazy zalegające w różnych miejscach jaskini. D-1689 rozpoczął dalszą eksplorację, jednak po jakimś czasie zatrzymał się.

D-1689: Czuję ciśnienie w uszach. Takie samo uczucie jak podczas szybkiego wznoszenia się na dużą wysokość, albo podczas nurkowania. Musi tu występować dosyć duża różnica ciśnień. Dziwnie się czuję. Jakoś tu nieswojo. Ta grota jest całkiem spora. Przeszedłem już jakieś sto metrów, a nadal nie widać końca. Właściwie w ogóle nie widzę już ścian, muszę być dokładnie po środku.

Ekspedycja zostaje wznowiona. Mijają trzy minuty zanim D-1689 dotarł do przeciwległej ściany jaskini. Przez następne dziesięć minut eksplorator podąża wzdłuż ściany.

D-1689: Nie wiem jak to możliwe, ale zacząłem czuć morską bryzę. Wyraźnie czuję ten charakterystyczny zapach. I ten szum… To… Nie jest szum powietrza. To chyba morze. Tak! Słyszę wyraźnie jak fale uderzają w skalisty brzeg. Mam słony posmak w ustach, do tego ten zapach… Kurwa…

Obraz z kamery staje się nie wyraźny, najprawdopodobniej eksplorator odczepił ją od swojego ubrania. Tester szybko potrząsa kamerą, co uniemożliwia uchwycenie ostrości. Słychać kroki, przyspieszony oddech D-1689 oraz odgłosy szamotania kamerą. Po chwili jednak wszystko wraca do normy. Widoczna jest twarz testera. Znajduje się ona w niewielkiej odległości od obiektywu.

D-1689: Pojebane…

D-1689 wyłącza kamerę.

<Dalsza część ekspedycji została nagrana drugą kamerą.>

Kamera numer dwa zostaje włączona. Uruchomiony zostaje tryb podczerwieni. Widoczny jest ciemno-niebieski obraz z miejscowymi przejaśnieniami. Nagle kamera zostaje odwrócona. Widoczna jest żółto-czerwona twarz D-1689.

D-1689: [ Szeptem.] Słyszałem coś. Jakby ktoś do mnie mówił. A-albo nie do mnie… Mam przynajmniej taką nadzieję. To był taki chrapliwy, słaby głos. Echo rozniosło go po jaskini. Ktoś, a-albo coś tu ze mną jest. Zgasiłem latarkę, żeby mnie nie widziało i schowałem się za jednym z tych głazów. Muszę wracać. Muszę [ Niesłyszalne. ] aż tylko dowiem się czy… [ W oddali słychać kilka niewyraźnych kaszlnięć. ] Kurwa… [ Cisza. ] Coś chyba słyszałem. Ech, nie. Wydawało mi się. Wracam na powierzchnię.

D-1689 włącza latarkę, ustawiając najsłabszą możliwą jasność i rusza w drogę powrotną, śladem znaczników.

D-1689: Temperatura jest też wyraźnie niższa. W chuj tu zimno.

Przez kolejne pół godziny grotołaz w szybkim tempie wraca tą samą drogą w kierunku wyjścia. Gdy dociera na miejsce zauważa brak liny przy pomocy, której mógłby wrócić na powierzchnię. Tester zaczyna wołać doktora Chilewicza oraz innych członków personelu. Po upływie kilkunastu minut do wyjścia przybywa dwóch strażników, którzy usłyszeli wołanie D-1689, a następnie sprowadzili pomoc.

<Koniec ekspedycji, godzina 08:59>

Podsumowanie: Po powrocie z jaskini D-1689 został oddany pod opiekę psychologa, który poinformował go o tym co zaszło podczas jego eksploracji. D-1689 wrócił na powierzchnię dnia 24.12.20██r., prawie rok po wejściu do wnętrza groty. Badania lekarskie ujawniły jedynie znacznie podwyższony poziom jodu w organizmie eksploratora oraz liczne ślady soli morskiej na jego ubraniu.

Pamiętnik odnaleziony wśród dokumentów w kościele

Muszę jak najszybciej czmychnąć z tego pierdolnika. Więcej już nie zdzierżę. Od niedziel trzech ciągają mnie, jako też i innych jeńców stanisławowskich po jaskini w samym środku kniei. Wykuwać nam karzą komnatę podziemną coby umieścić w jej czeluści mogli skarb jaki, czy inne licho. Straż wozu z onym ładunkiem dzień i noc pilnuje i nikogo ani na krok nie dopuszcza. A ja? Cały czas, bez ustanku jeno w górę i w dół, w górę i w dół nosić mi przychodzi oliwę do lamp i kopać. Ciągle kopać, od brzasku do zmierzchu, bez chwili wytchnienia, w kółko i na okrągło, dzień w dzień, bez niedziel i świąt od pracy wolnych. Wachmistrz Lejca, grubas garłaty, co nadzór nad nami sprawuje gani każdego co rusz, choćby i bez winy. Gardłuje na każdym kroku: "Biegać sukinsyny, biegać!". Stanisław Warszycki po dwakroć już sąd mi, któremu jako obywatelowi Rzeczypospolitey należny, frystował² nikczemnie kędy mi gadzać się na to pozostaje. Teraz w obozie go nie ma. Tydzień temu odjechał na północ. Powiadają, że listy od kapitana floty koronnej otrzymał. Jadła świeższego tutaj nie uświadczysz, jeno chleb czerstwy i polewnicę rozwodnioną niewiarygodnie od czasu do czasu. Podalim my ją jednej kobyle nieopodal uwiązanej. Cztery dni rzadkim gównem srała. Co trzeci pachołek do pracy tu zaprzęgnięty od obowiązków swych się uchyla, lulki ukradkiem paląc przez co postępy niewielkie poczyniliśmy, a strażnicy ponaglają. Widać Warszyckiemu bardzo spieszno prace ukończyć. Adiutant stanisławowski dwa dni temu sprowadził do namiotu swego parę kurew, by od tamtej pory nawet nosa stamtąd nie wyściubiać. Pijaństwo pośród podkomendnych kaprala się szerzy, toteż wartę przy wozie ze skarbem stanisławowskim hajducy ogrodzienieccy i lisowczycy Warszyckiego pełnią. Przyczynek takowego nieporządku pozostaje mi tajemnicą. Żołdacy do rozmów nieskorzy i atmosfera w onym towarzystwie grobowa. Kapral człek dobrotliwy. Po ludzku każdego traktuje, czy to chłop, czy ślachcic. Każdemu uprzejme słowo wyrzeknie, a i pomoże w razie potrzeby. Dyscypliny jednak trzymać nie potrafi, w przeciwieństwie do Lejcy. Izbę przy wejściu do groty już trzecią stawiają, niby osadę budują. Ja ku temu zainteresowań nie mam jednak żadnych. Hultajstwo co nas nocą pilnuje pijane bywa. Oby i dziś wieczór tak się sprawy miały.

Mimo wszystko wolę zginąć przy ucieczce, niźli czeznąć w tej dziurze.

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-192 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-192

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-192 to pięć krzewów Camelia sinensis (herbata chińska) o normalnej dla tego gatunku morfologii i cyklu rozwojowym, jednakże obserwacje pod mikroskopem ujawniły nienaturalną budowę komórek roślinnych, z których składają się obiekty. Na ścianie każdej komórki widnieje wytłoczona w jej powierzchni grecka litera φ, o wielkości 1,618 μm. Głębsza analiza komórek wykazała obecność śladowych ilości związków kobaltu, chromu oraz █████ █████ zawartych w cytozolu.

Anomalne właściwości podmiotów ujawniają się w momencie spożycia przygotowanego z ich liści naparu. Spożycie nawet 250 g naparu może doprowadzić do silnego uzależnienia fizycznego i psychicznego. Osoba uzależniona od obiektu (nazywana odtąd SCP-PL-192-A) zacznie wykazywać silne zainteresowanie herbatą i wszelkimi związanymi z nią aspektami począwszy od uprawy, a na biologii skończywszy. Z czasem zainteresowanie herbatą zacznie wyraźnie dominować nad wszelkimi innymi zainteresowaniami. Częste i regularne spożywanie naparu powoduje różnorodne zmiany w światopoglądzie ofiary. Do najczęstszych modyfikacji należą:

• sympatyzowanie z ideologią anarchistyczną,
• cyniczne podejście do życia,
• nihilizm moralny,
• znaczny wzrost/spadek aktywności społecznej,
• radykalne poglądy polityczno-społeczno-ekonomiczne,
• buntownicza postawa.

Pozyskanie

W roku 20██r. zaczęło dochodzić do różnorodnych incydentów z udziałem SCP-PL-192-A, wpływających znacząco na życie lokalnej społeczności. Dokładną listę zdarzeń zamieszczono poniżej. Przeprowadzone dochodzenie ujawniło, że wszystkie osoby zaangażowane w incydent miały silną obsesję na punkcie herbaty. W wyniku dalszego śledztwa ustalono, że wszystkie osoby w niedługim okresie czasu przed zdarzeniem nabyły SCP-PL-192 od swoich znajomych/rodziny lub w sklepie botanicznym ████████ na rogu ulic [ZMIENIONO] i [USUNIĘTO]. Fundacja wysłała tam agentów polowych w celu przesłuchania właściciela sklepu, podania mu środków amnezjogennych i zabezpieczenie ewentualnych pozostałych instancji obiektu. Wszystkie instancje SCP-PL-192-A zostały spacyfikowane, by następnie podjąć działania mające na celu uwolnienie ich spod wpływu podmiotu. Fundacja unieszkodliwiła wszystkie krzewy herbaty znajdujące się na terenie powiatu.

Dokument #PL-192/V3

Lista incydentów mających miejsce w latach 20██-20██:

• 1253 osoby przestały uiszczać opłaty podatkowe
• ogromna ilość ludzi w całym kraju zrezygnowała ze szczepień, co wywołało epidemię grypy
• doszło do ██ rozbojów i morderstw
• dnia 28.03. w Łodzi wybuchły zamieszki z udziałem prawie setki osób
• około tysiąca osób w całym kraju przestało respektować władzę rządu państwa polskiego i funkcjonującego tu systemu prawnego
• masowa apostazja z Kościoła Katolickiego (kilkaset osób)
• częściowa radykalizacja m.in. środowisk chrześcijańskich, lewicowych, narodowych, kosmopolitycznych i mniejszości niemieckiej co doprowadziło do █ zamachów terrorystycznych i otwartego, publicznego propagowania nienawiści do m.in. ateistów, muzułmanów, Polaków i innych narodowości, klasy wyższej i homoseksualistów
• minister ███████ ███████████ podał się do dymisji

Klub Herbaciany Krzyż Południa

[[footnoteblock title="Przypisy"]]

SCP-PL-2019-J {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-2019-J

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-2019-J to oprawiona w twardą, czerwoną okładkę, licząca 295 stron książka kucharska, zatytułowana "የምግብ አስማት, czyli ponad 100 demonicznych przepisów". Książka ta zawiera dokładnie 95 różnych przepisów kulinarnych, wyłącznie na dania warzywne. Autor obiektu pozostaje nieznany, jednakże istnieje prawdopodobieństwo jakoby był nim [ZMIENIONO]. Wiadomo natomiast, że książka została napisana z pomocą i/lub na zlecenie członków Kultów Sarkastycznych. Poniżej przygotowano spis treści podmiotu wraz z komentarzami:

• Przedmowa — (napisana została w języku amharskim, tłumaczenie w toku)
• Wstęp, czyli jak poprawnie zaklinać warzywa oraz o stosowaniu tajemnych sztuk kulinarnych — (precyzyjna instrukcja wyjaśniająca krok po kroku jak prawidłowo wyhodować "szatańskie" warzywo, przywołać Demona Koszernej Kuchni, ochronić się przed Kapuścianą Klątwą, więzić dżiny w potrawach oraz "kilka przydatnych zaklęć na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń" podczas przyrządzania anomalnych posiłków)
• Rozdział Pierwszy — (od tego momentu każdy rozdział zawiera od 6 do 15 przepisów na potrawy z anomalnych warzyw)
• Rozdział Drugi
• Rozdział Trzeci
• Rozdział Czwarty
• Rozdział Piąty
• Rozdział Szósty
• Rozdział Siódmy
• Rozdział Dziewiąty
• Zakończenie i Podziękowania — (w tym miejscu autor m.in. dziękuje Wielkiemu Prorokowi ████ ██████████ oraz Mistrzowi ██████ ████████ za darowanie życia oraz wsparcie i natchnienie podczas pisania i jednocześnie powierza całą zawartość księgi "wspaniałej społeczności Sarkastów, absolutnie dobrowolnie zrzekając się praw do dusz nieszczęśników w [ZMIENIONO]")

Eksperymenty z udziałem SCP-PL-2019-J:

Eksperyment nr 1

Cel doświadczenia: Próba wyhodowania anomalnych warzyw za pomocą instrukcji zamieszczonych w SCP-PL-2019-J.

Eksperymentatorzy: Dr ██████, asystent naukowy Kowalik, D-1000, D-1014.

Składniki i przybory: Sadzonki/nasiona nieanomalnych warzyw, kreda, świeca, rytualny nóż z brązu, krew dziewicy.

Przebieg doświadczenia: Zgodnie z zaleceniami zawartymi w książce dokładnie 13 dni przed równonocą wiosenną D-1000 rozpoczął rytuał. Każdego dnia tester siedmiokrotnie wypowiadał formułę zapisaną w nieznanym języku. Dokładnie w dniu równonocy wiosennej D-1000 za pomocą kredy narysował na podłodze pokoju testowego trzy okręgi, kolejno o średnicy dwóch metrów, jednego metra i pół metra, posiadające wspólny środek w postaci zapalonej świecy. Oświetlenie w pomieszczeniu zostało wyłączone. Następnie D-1000 umieścił wszystkie nasiona i sadzonki wewnątrz najmniejszego kręgu, uśmiercił D-1014 za pomocą noża i skropił nasiona jej krwią. Na koniec wypowiedział zawartą w SCP-PL-2019-J formułę. Po dokonaniu procesu 1/3 nasion została przetransportowana do laboratorium, 1/3 do magazynu, natomiast pozostała część została przeznaczona pod uprawę w specjalnie przygotowanej szklarni.

Podsumowanie: Pomyślnie wyhodowano anomalne warzywa.

Notatka: Potrzebujemy nowego ogrodnika. Poprzedni został pożarty przez rój pomidorów. ~ dr ██████.

---

Eksperyment nr 2

Cel doświadczenia: Sprawdzenie właściwości anomalnych jednej z potraw przygotowanych zgodnie z przepisem zawartym w SCP-PL-2019-J.

Eksperymentatorzy: Dr ██████, asystent naukowy Kowalik, D-1000.

Składniki i przybory: Anomalne warzywa (ogórek, ziemniak, groszek), jajko, majonez.

[[footnoteblock]]

SCP-PL-193 {W EDYCJI}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-193

Klasa podmiotu: Bezpieczne/Euclid/Keter (wybierz jedną klasę)

Specjalne Czynności Przechowawcze: (opis protokołu bezpieczeństwa)

Opis: SCP-PL-193 to Szymon ███████, mierzący 1,80 m i ważący 72 kg mężczyzna rasy kaukaskiej w wieku między 30 lat, o słowiańskich rysach twarzy, zielonych oczach i ciemno brązowych włosach. Byt obdarzony jest świadomością i wysoką inteligencją.

Podmiot to manipulator rzeczywistości zdolny do kontrolowania przestrzeni na tyle na ile świadom jest praw naturalnych funkcjonujących w naszej rzeczywistości. Przykładowo, obiekt wiedząc czym charakteryzują się poszczególne rodzaje promieniowania elektromagnetycznego posiada umiejętność zmiany wartości długości oraz częstotliwości fal rozchodzących się w tym polu. Dzięki świadomości pewnych zależności fizycznych i chemicznych możliwe jest inicjowanie przez byt reakcji fuzji lub rozpadu pierwiastków chemicznych, których masa atomowa nie jest większa niż 74,921595(6) unitów (arsen). Podmiot potrafi również miejscowo zmieniać temperaturę określonych ośrodków fizycznych. Zasięg wszystkich anomalnych działań nie przekracza dystansu 50 metrów od SCP-PL-193. Podczas dokonywania tych czynności odnotowano wzmożoną aktywność mózgu instancji, zwiększenie zużycia energii przez organizm podmiotu oraz [USUNIĘTO]. Bardzo intensywne i długotrwałe podejmowanie tych akcji przez podmiot prowadzi do jego skrajnego wyczerpania, zarówno fizycznego, jak i psychicznego, a także [ZMIENIONO].

Log przesłuchania SCP-PL-193 nr 1

Przesłuchiwany: SCP-PL-193 (SCP)

Przesłuchujący: doktor Antoni Piekłasiewicz (AP)

Wstęp: Pierwsze przesłuchanie instancji po zabezpieczeniu przez Fundację. Ze względu na naturę obiektu, przesłuchanie odbywało się poprzez transmisję audio-wideo z bezpiecznej odległości przy zachowaniu wszelkich niezbędnych środków ostrożności.

<Początek logu, godzina 08:20>

AP: SCP-PL-193, czy mnie słyszysz?

SCP: Głośno i wyraźnie.

AP: W porządku. SCP-PL-193, powiedz proszę jak się nazywasz.

SCP: Nazywam się xxx.

AP: Jesteś

<Koniec logu, (opcjonalna informacja o czasie)>

Podsumowanie: (krótkie podsumowanie i opis tego, co miało miejsce po przesłuchaniu, ale było z nim związane)

[[footnoteblock]]

ggg {W EDYCJI}

A.D. 1669

Bestia więziona jest w lochach zamku ogrodzienieckiego będącego dobrem koronnym pod pieczą Mości Stanisława Warszyckiego herbu Abdank, pana na Dankowie i kasztelana krakowskiego. Wartę przy drzwiach piwnicznych winno pełnić dwóch ciężko zbrojnych knechtów.

Drobiny Chaosu {OPUBLIKOWANE}

— Gdzie jest mój długopis? — zapytałem. Mężczyzna stojący obok podał mi go. Usiadłem na krześle i zacząłem notować rzeczy, które mam do zrobienia. Zawsze tak robię, aby później nie okazało się, że nie zrobiłem czegoś ważnego. Bywam zapominalski. W pewnym momencie jednak coś mnie tknęło by spojrzeć za siebie. Oprócz mnie w pomieszczeniu były jeszcze trzy inne osoby. Łucja Kłoczyńska i ten sukinsyn, Tytus Chilewicz. Jednak parę kroków dalej, tuż przy drzwiach stał jakiś facet. Nie mogłem sobie przypomnieć kim on jest. Przyjrzałem się dokładnie jego twarzy. Wyglądał mi na około czterdzieści lat, miał długie, tłuste blond włosy i całkiem niezadbaną brodę. Szary, poszarpany sweter i wymięte dżinsy. Stał tylko przy drzwiach i obserwował. Patrzył na Łucję, która zajęta była akurat analizowaniem wyników podawanych przez oscyloskop. Po chwili odwrócił się i po prostu wyszedł zamykając za sobą drzwi, podczas gdy ja nadal próbowałem przypomnieć sobie kim był ten człowiek. Z pewnością nie był to pracownik naukowy Fundacji. Nie widziałem go też nigdy wcześniej w Ośrodku 14. Wątpię, aby w ogóle był to pracownik Fundacji! Zerknąłem jeszcze raz na Łucję i Tytusa. Ona zajęta była obliczeniami, stała tyłem do drzwi więc mogła go nie zauważyć, ale Chilewicz siedział dosłownie parę kroków od wejścia, zaraz na przeciwko, odwrócony dokładnie w tym kierunku. Jak to możliwe, że nie zauważył intruza? Dostrzegł go i zignorował? To nie możliwe, on pierwszy by zareagował.

Czyżbym miał zwidy po zarwanej nocy? Wczoraj około północy zostałem wezwany do Czternastki. Z polecenia dyrektor Ośrodka Czternastego zostałem zaangażowany w operację. Niewielka wyspa na Bałtyku, kilka kilometrów od brzegu uraczyła nas pięciogodzinnym spektaklem promieniotwórczości. Ze względów bezpieczeństwa nikt przez pewien czas nie zbliżał się do wyspy. W ciągu tych pięciu godzin doszło do czterech serii silnych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, po kilkanaście fal w każdej serii. Co ciekawe, każdy taki impuls miał inną częstotliwość i długość fali. W jednej chwili cała wyspa błyskała piękną, zieloną poświatą, w następnej zaś cały obszar spowity był promieniowaniem gamma. Zaraz potem naszą aparaturę pomiarową uderzyła silna fala gorąca, spowodowana podczerwienią, by następnie wszystkie odbiorniki radiowe w zasięgu anomalii zarejestrowały szum zagłuszający jakiekolwiek sygnały z zewnątrz. I znów, jedynie na ułamek sekundy, krótszy niż mrugnięcie oka, błysk fioletowego światła. Całość okraszona była dość zrównoważonymi spadkami poziomu realności w skali Hume, co oznaczało, że cały obszar objęty anomalią stał się mniej rzeczywisty niż zazwyczaj, ale za to bardziej pojebany, a przynajmniej w subiektywnym odczuciu człowieka, ponieważ odchylenie nie było na tyle duże, aby rzeczywistość zaczęła samoistnie się rozpadać. Była po prostu… nazwijmy to, nadwyrężona. Do domu już nie wracałem, nie miałoby to sensu. Zdrzemnąłem się przez piętnaście minut na małej kanapie w "pomieszczeniu socjalnym" to jest kanciapie z telewizorem. Ostatnimi czasy coraz częściej brakuje nam czasu. Nie, nie tylko mi. W ogóle wszystkim, całej Czternastce, a być może i Filii. Zupełnie jakbyśmy śpieszyli się przed czymś ważnym. Coraz częściej małe drobiny chaosu wkradały się do naszego życia, ale chyba zawsze tak było, prawda?

Chyba na prawdę jestem zbyt zmęczony, pomyślałem. Oczy same mi się zamykały.

— Muszę chwilę odpocząć. Chyba jestem zbyt niewyspany po tej nocy i już nie myślę. Dołączę później, w porządku? — powiedziałem, zwracając się do Łucji. W dupie z Chilewiczem.
— Dobrze — odparła, na chwilę odwracając się w moim kierunku by zaraz wrócić do oscyloskopu. Tytus odprowadził mnie do drzwi nieprzyjaznym spojrzeniem.

---

Tak jak poprzednio udałem się do naszej kanciapy. Na szczęście nikogo tam nie było. Mógłbym co prawda zamknąć się w swoim biurze, ale nie mam tam na czym się położyć. Jeśli ktoś będzie miał do mnie pretensje to jego sprawa. Nie byłem tej nocy naukowcem dyżurującym, więc przysługuje mi prawo na chociaż półgodzinną drzemkę. Nie jestem maszyną. Położyłem się na kanapie i szybko zasnąłem.

Wielka ręka ścisnęła mnie mocno za ramię. Szedłem spiralnym korytarzem, rozglądając się za jakimkolwiek źródłem światła. Chciałem mieć przy sobie latarnię naftową. Nie wiem skąd wzięło się nagłe zapotrzebowanie na akurat tak archaiczny sposób oświetlania drogi. Wielka ręka górowała teraz nade mną. Wysoko, gdzieś na czarno-czerwonym nieboskłonie zastygła w monumentalnym oczekiwaniu.

Znalazłem się na skraju łąki. Tuż przede mną, jak po perfekcyjnym cięciu miecza oddzielającym ziemię, na której stałem od przestrzeni na wprost, widniała otchłań. Czarne płomienie, które pochłaniały światło małego, bladego słońca kotłowały się w dole pustki. Stałem na granicy. Za mną łąka, a dalej równe, niczym zasadzone przez człowieka drzewa, ustawione w rzędach, jedno za drugim, w równych odstępach lecz każde inne: sosna, buk, dąb, klon, świerk, drzewa owocowe jak jabłoń czy grusza; akacja, baobab, figowiec i inne drzewa tropikalne, których nie umiem rozpoznać. Przede mną natomiast znajdowały się masy abstrakcyjnych kształtów i owe gorejące, czarne ognie, od których czuć było chłód, a wszystko to wewnątrz pustki zerkającej gdzieś daleko. Zacząłem się bać, ale nie tego, że spadnę z krawędzi prosto w dziwną otchłań lecz tego jak drapieżne pnącza, ciągnące się z lasu za mną pięły się wgłąb tej czerni, wgryzając się w nią podczas gdy w każdej chwili mogły zająć się zimnym ogniem, który pochłonie wszystko.

Przestraszyłem się tej myśli i wtedy się obudziłem. Spojrzałem na zegarek. Spałem jakieś czterdzieści minut. Pora wracać do pracy, pomyślałem. Im bardziej się rozbudzałem tym mimowolnie mniej pamiętałem ze swojego snu aż w końcu całkowicie porzuciłem to wspomnienie. Nadal leżałem na kanapie, patrząc teraz wprost na sufit i zastanawiając się skąd do cholery wziął się tam ten rysunek - widniał nade mną nakreślony czarną linią okrąg, a w jego wnętrzu spirala. Nie wiem co to oznacza.

---

Udałem się do łazienki. Gdy tylko wszedłem do środka, widok jaki zastałem sparaliżował mnie. Na drugim końcu pomieszczenia, odwrócony w kierunku ściany, klęczał ten sam mężczyzna, którego widziałem wtedy w pracowni. Co prawda nie mogłem dostrzec w tym momencie jego twarzy, ale włosy, ubranie i postura zgadzały się w stu procentach. Patrzyłem przez kilka sekund na niego. Byłem jak skamieniały. To nie były zwidy. Może to faktycznie jakiś nowy pracownik. Tylko co on tutaj u licha robił? Wyglądało to jakby się… modlił? Ale w toalecie? Nonsens!

Zachowując zimną krew postanowiłem załatwić to po co tutaj przyszedłem, jednak na wszelki wypadek zamknąłem się w kabinie. Nieznajomy cały czas mamrotał coś pod nosem. Próbowałem zrozumieć coś z tego co mówił, ale posługiwał się nieznanym mi językiem. Właściwie język ten nie przypominał mi żadnej ludzkiej mowy choć pracując w Fundacji zdążyłem się już osłuchać z językami z różnych egzotycznych krajów. Po wyjściu z kabiny podszedłem do umywalki. Myjąc ręce dalej próbowałem zrozumieć cokolwiek z tego co ten człowiek mówił lecz niczego to nie przyniosło.

Wyszedłem drzwiami, na których narysowany kredą był ten sam symbol - okrąg i spirala wewnątrz.

---

Minęło kilka godzin. Przez ten czas wypytałem kilka osób czy mamy jakichś nowych ludzi w Ośrodku Czternastym, ale wszyscy zgodnie twierdzili, że nie. Byłem teraz na stołówce. Przez cały dzień widziałem dziwnego nieznajomego jeszcze jeden raz. Właśnie teraz, stał pod ścianą i patrzył na kilku pracowników sektora C w spokoju jedzących obiad i cieszących się wspólną rozmową. Niczego nieświadomych… Dlaczego najzwyczajniej w świecie nie porozmawiałem z tym człowiekiem? Rzecz w tym, że w obu przypadkach gdy spotkałem go na swojej drodze tamtego dnia (nie liczę oczywiście sytuacji w toalecie) mężczyzna ten zdawał się być całkiem ignorowany przez ludzi dookoła niego. Zupełnie jakby nie zauważali jego obecności. On tylko stał z boku i patrzył. Ja zaś obserwowałem jego, lecz nie dostrzegłem, żadnych innych nieprawidłowości. Chciałem się upewnić, że nie jestem wariatem i coś faktycznie jest z nim nie tak. Podobnie te symbole. Nikt ich nie widział. Nikt nic nie wiedział.

Facet ciągle tylko stał i patrzył na członków personelu badawczego. Obserwował dokładnie co robią. Wszyscy. Wyjątkiem byłem ja. Ani razu nawet na mnie nie spojrzał. Tak jak inni ignorowali jego, tak on zdawał się nie widzieć mnie. Być może widział, ale zdawał sobie sprawę z tego, że jestem świadom jego egzystencji. Może nie chciał nawiązać konfrontacji. Może to by go zdemaskowało. Kim on był? Anomalnym szpiegiem Rebelii? Koalicji? Jakiś manipulator rzeczywistości w najgorszym wypadku? Kurwa, jeśli tak to muszę działać. TERAZ!

— Ech… Ciągle te spirale — usłyszałem głos za mną. Odwróciłem się. Przy stoliku siedział agent Obuchowicz, jeden z pierwszych ludzi wysłanych na miejsce nocnej operacji. Wyglądał na osłabionego, choć zawsze był człowiekiem pełnym energii. Prawdziwy choleryk.
— Wszystko w porządku? — zagadnąłem.
— Źle się jakoś czuję. Mdli mnie od rana, głowa boli. Szkoda gadać. Hej, ty też widzisz te nacieki tutaj na ścianie? — zapytał, wskazując grubym palcem na znany mi już kolisty znak na ścianie obok.
— Wygląda jak jakaś spirala, nie sądzisz? — zapytałem.
— Tak. Też o tym pomyślałem. Już któryś raz dzisiaj to widzę. Zaczynam się obawiać, że instalacja hydrauliczna nawala, albo co.

To moja szansa! Jeżeli Obuchowicz też widzi te znaki to…

— Widzisz tamtego gościa pod ścianą? — powiedziałem wskazując dyskretnie na tajemniczego obserwatora. Obuchowicz spojrzał na niego, potem na mnie. Wyglądał jakby coś w jego głowie nagle zaskoczyło.
— Kim on jest? — zapytał.
— Właśnie nie wiem. Cały czas próbuję to ustalić — odparłem.
— Jak długo? — źrenice Obuchowicza się rozszerzyły. Wyglądał jakby nagle wróciły mu siły.
— Od rana. Widzę go już trzeci raz. Jego i te symbole. Bardzo dziwnie się zachowuje. Tylko stoi i patrzy. Ludzie go ignorują. Początkowo myślałem, że mam zwidy z przemęczenia, ale skoro i ty go widzisz…
— Teraz pamiętam…
— Co pamiętasz?
— Jasny gwint! Znaleźliśmy tego faceta na tamtej wyspie! Jakiś rozbitek czy coś. Eskortowaliśmy go do… tutaj. On… on może być niebezpieczny!

Agent w mgnieniu oka stanął na równe nogi. Wyciągnął swój pistolet służbowy z kabury i krzycząc na całą stołówkę "UWAGA!!! ODSUNĄĆ SIĘ!!!" strzelił dwukrotnie w intruza. Mężczyzna oparł się o ścianę i osunął na ziemię zostawiając krwawy ślad na białej powierzchni za swoimi plecami. W jednej chwili wszyscy wstali (ja również), kto miał broń ten ją wyciągnął. Jedni wycelowali w Obuchowicza, inni w nieznajomego. Reszta ukryła się pod stołami lub w innych miejscach. Do wyjścia rzucili się jedynie ci, którzy byli od niego oddaleni o kilka kroków. Nikt nie panikował. Nikogo nie zadeptano. Pełen profesjonalizm niezależnie od tego czy ktoś był agentem, naukowcem, kucharką, technikiem czy sprzątaczem. Wyuczone procedury na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń zwiększały przeżywalność personelu o 50%.

Coraz większa liczba osób w pomieszczeniu zaczęła zauważać dziwnego mężczyznę. W końcu cała stołówka zaroiła się od pytań "kto to jest?" i "co on tu robi?". Niektórzy przytomnie na wszelki wypadek wyszli na korytarz. Ochrona przybyła w czasie nie dłuższym niż dwie minuty.

---

Mężczyzna umarł na miejscu mimo niemal natychmiastowej pomocy lekarskiej. Pierwszy pocisk przeszył serce natomiast drugi uszkodził kilka narządów jamy brzusznej. Przeprowadzono sekcję. Gość został rozkrojony i obejrzany z każdej strony. Badania nie wykazały żadnych nieprawidłowości z wyjątkiem testów DNA. Mianowicie jego kod genetyczny wprowadzono do specjalnej bazy DNA Polskiej Filii Fundacji, zawierającej wszystkie inne zbiory z całego kraju. To czego się dowiedzieliśmy przysporzyło jedynie kolejnych pytań nie dając ani jednej odpowiedzi. Potwierdzono 100% zgodność genetyczną tamtego faceta z małym Jasiem - półtorarocznym chłopcem z Zakopanego. Przeprowadzone śledztwo niczego nie przyniosło. Jest to kolejna nierozwiązana sprawa dokładająca swoją cegiełkę do wielkiej piramidy tego typu incydentów, z którymi musimy się borykać.

Turututu {W EDYCJI}

Wczesną, poranną porą, kiedy wokół było jeszcze ciemno, samochód dotarł na swoje miejsce docelowe. Rozpoczęto rozładunek klatki. Po paru minutach grupa ludzi zakończyła pracę i pośpiesznie opuściła tę okolicę. Gdy tylko wystarczająco się oddalili, blokady klatki zostały zdalnie usunięte.

Budynek na skraju lasu, godzinę drogi od miejsca docelowego. Drzwi od pomieszczenia się otwierają. Mężczyzna zostawia kurtkę na oparciu krzesła i siada na stojącej obok, małej kanapie. Włącza telewizor stojący w rogu pokoju. Po pewnym czasie mężczyzna wychodzi do sąsiedniego pokoju. Słychać jak woda w kranie głośno zachlupotała, wypluwana pod ciśnieniem przez przerdzewiałą instalację hydrauliczną.

Czajnik zaczyna gotować wodę. Mężczyzna stawia nieśpiesznie obok świeżo umyty kubek z torebką herbaty w środku. W pokoju rozległo się głośne kliknięcie czajnika elektrycznego. Program lokalnej telewizji zostaje przerwany nagłym komunikatem.

Za drzwiami w korytarzu słychać kroki. Ktoś się śpieszy. Drzwi do pokoju otwierają się z głośnym trzaskiem zawiasów, trąc dolną krawędzią o podłogę co utrudnia ich otwieranie i zamykanie. Pierwszy staje na środku małego pokoju, patrząc wściekle na Burego, który z herbatą w ręku siedzi na krześle pół metra od małego telewizora w kącie pomieszczenia.

- Zrobiłeś to, pomimo, że ci zabroniłem! - zaczyna zdenerwowany Pierwszy. Bury odwrócił się i spojrzał na niego - Widziałem to przed chwilą w telewizji. Nie miałeś prawa tego zrobić!
- Nie. To ty nie masz prawa mi rozkazywać - odparł Bury, pociągając łyk gorącej herbaty - Nie jesteś tu szefem.

Pierwszy zacisnął pięści, po czym je rozluźnił. Był wściekły. Widać to było na jego pełnej napięcia twarzy.

- Jestem tu najwyższy rangą i stażem i dopóki Skotnicki nie wróci…
- Skotnicki NIE wróci - powtórzył Bury wpatrując się swoimi wyłupiastymi oczami w Pierwszego - A ty jesteś JEDNYM Z najwyższych rangą. Jesteś też głupią ciotą i samozwańczym, nieudolnym liderem. Aż dziwne, że Drugi jeszcze cię nie wyruchał. Dosłownie i w przenośni.

Pierwszy popadł w istną szewską pasję. Zaczął krzyczeć na Burego wymachując przy tym rękami tak, że prawie strącił stojące obok na półce pudełko.

- ZABIŁEŚ TAM LUDZI! ZAMORDOWAŁEŚ DZIESIĘĆ NIEWINNYCH OSÓB! ROZUMIESZ TO?! DZIESIĘĆ OSÓB! NIE MOŻNA ZABIJAĆ ZWYKŁYCH LUDZI! JESTEŚ POJEBANY!
- Dziewięć osób. Na razie. Ale wiesz co? Liczę na więcej. Liczę, że to gówno zrobi taki rozpierdol, że w całym kraju będą o tym gadać praktycznie wszędzie! - Bury zaczął podnosić głos - W telewizji, w radiu, w internecie, w gazetach, WSZĘDZIE! Nie ważne ile osób zginie przez to co zrobiłem. Fundacja robiła gorsze rzeczy by utrzymać tajemnicę. Ważne by jak najwięcej ludzi to zobaczyło. Mam nadzieję, że z TEGO wyniknie taka afera, że nie będą już mogli zatuszować tej sprawy! Ludzie żyją w niewiedzy o tym co się odpierdala na świecie, a my zamiast raz na zawsze obalić kłamstwa i wywlec sekrety Fundacji na światło dzienne, tylko cykamy fotki. Banda dziennikarzyn… - ostatnie zdanie wypowiedział już nieco ciszej, zaś w jego głosie można było wyczuć nutę pogardy, wymierzonej nie tyle w zbiorowość, o której mówił, co w osobę Pierwszego.

Bury postawił kubek z herbatą na stoliku. Pierwszy uderzył ręką w kubek tak, że ten przeleciał kawałek drogi w powietrzu i roztrzaskał się o ścianę.

- Nie będziemy przerabiać tego po raz kolejny. Zwłaszcza, że od słów przeszedłeś do czynów - powiedział Pierwszy.
- Masz rację - odparł Bury. Dziennikarz w telewizji mówi o interwencji policji, którą przejęli niezidentyfikowani umundurowani ludzie. Program zostaje przerwany.

"Skurwysyny szybkie są" - pomyślał Bury.

---

Pocisk wyleciał z tyłu głowy zostawiając za sobą czerwoną mgiełkę krwi. Ciało Czwartego osunęło się na ziemię. Powietrze rozerwała seria z karabinu maszynowego kładąc trupem dwóch ludzi. Bury wychylił się zza futryny drzwi prowadzących do niewielkiej hali. W ręce ściskał młotek. W ciągu trzech sekund zlustrował całe pomieszczenie i szybko ukrył się za ścianą. W samą porę. Koło ucha świsnął mu pocisk, a w pomieszczeniu rozległ się huk pistoletu. Bury szybko ocenił sytuację. Był on i dwóch jego kolegów, ale tylko jeden ma karabin. Do tego jeden martwy z pistoletem cztery metry od niego, na widoku. Tamtych było czterech, uzbrojonych prawdopodobnie dwóch. Pistolety. Do tego trzech martwych, w tym Czwarty. Mógł mieć przy sobie pistolet.

Gdzie u licha jest Pierwszy? Bury wysłał po niego kogoś z zaufanych ludzi. Oczywiście nie po to by nalać mu herbatki. Już dawno stało się jasne, że jeżeli Pierwszy i jego gromadka zapatrzonych w Skotnickiego jak w obrazek ministrantów nie chcą współpracować to trzeba jak najszybciej się od nich odłączyć. Nie można realizować jednego celu dwoma sposobami jednocześnie, tym bardziej, że zdaniem Burego, dotychczasowe umiarkowane metody nie przynosiły rezultatu. Jeszcze żadna informacja nie przedostała się przez sito fundacyjnej cenzury. Wewnętrzna konfrontacja była nieunikniona.

Dostanie się do broni było ryzykowne, ale czekanie jeszcze bardziej. Mogli próbować zajść ich od tyłu, korytarzem u wylotu, którego stał Bury. Mogli też próbować wejść oknem w gabinecie Czwartego. Mają zbyt wiele możliwości. Bury gestem polecił swoim towarzyszom by cofali się do warsztatu, a potem korytarzem w stronę magazynu. Jeden z nich, ten z karabinem, cały czas osłaniał odwrót. Wtem zadzwonił telefon Burego.

- Mamy go - odezwał się głos ze słuchawki.

---

W oddali dało się słyszeć kilka strzałów. W ferworze walki nikt nie odczuwał już chłodu jesiennego poranka. Związanego Pierwszego wrzucono na pakę małego busa.

- Gdyby Skotnicki tu był…
- Skotnicki zdradził naszą sprawę, tak jak i ty - uciął mu Bury - Już go nie obchodzimy, zrozum to.
- To dzięki niemu zdobyliśmy siłę. Dzięki tobie staniemy się terrorystami i zostaniemy wybici jak grupka pospolitych rzezimieszków. Zależy ci jeszcze na ujawnieniu ICH?
- Mógłbym zadać ci to samo pytanie.

Kolejne strzały, tym razem bliżej. Słońce powoli wyłaniało się znad linii drzew.

- Kiedyś nie używaliśmy broni - powiedział z sentymentem Pierwszy.
- Powinieneś się cieszyć, że nauczyłem twoich chłoptasi strzelać. Inaczej wszyscy już by nie żyli.

Drzwi busa zostały z trzaskiem zamknięte.

Motywacja {OPUBLIKOWANE}

Dawno już nie widziałem takiej burzy. A może widziałem, tylko byłem zbyt zajęty pisaniem raportów, by zwrócić uwagę na taką błahostkę jak wiatr wyrywający drzewa z korzeniami? Tak czy siak, nie chce mi się tu stać i gapić na tę parszywą pogodę. Wejdźmy na stołówkę. Zgłodniałem od tej roboty i Ty pewnie też. Oho! Już od progu wita nas irytujące stukanie widelcem o blat stołu. Słyszysz? Dokładnie 9 puknięć. Zawsze tyle samo. To Mateusz. Ma taki tik nerwowy, tak chyba mogę to nazwać. Ja też mam kilka. Czasem drga mi prawa brew. Takie tiki nerwowe to norma u pracowników 4 i wyższego poziomu upoważnienia.

Żeby tylko tiki! Przy stole pod ścianą siedzi Adam. W czasie jednego z eksperymentów stracił rękę, ale za to zyskał coś nowego: uraz do pralek. Od tamtej pory swoje ubrania pierze przy pomocy balii z wodą i tarki, zupełnie jak w średniowieczu. Nie wiem, jak on to robi jedną ręką, ale nie ciekawi mnie to na tyle, aby zapytać. Sam też mam kilka fobii, a konkretnie lęk wysokości, lęk przed pająkami i jeszcze kilka innych. Nic nadzwyczajnego. Mój przełożony nie znosi małych, ciasnych pomieszczeń, z kolei mój asystent ma cholernie irytujący nawyk pstrykania palcami. Robi to zawsze, gdy widzi brzozy lub psy. Sektor C, blok pierwszy. Nie pytaj co tam trzymają, naprawdę nie chcesz wiedzieć. Fobie, depresja, paranoja, nerwica natręctw, czy zachowania maniakalne… Nasze kadry to istna parada dziwadeł! Zapytasz pewnie, co my tu wszyscy robimy? Dlaczego nie wezmą do pracy kogoś normalnego? Odpowiedź brzmi: BO NIE MA NIKOGO NORMALNIEJSZEGO. Każdy, kto wejdzie w kontakt z obiektami opatrzonymi etykietą "Wymagany 4 poziom upoważnienia" prędzej czy później zbzikuje. Taka jest naturalna kolej rzeczy.

Wiem, że nie powinienem ci tego mówić, biorąc pod uwagę, że dopiero co przenieśli cię tu, do czternastki i to świeżo po awansie, ale czuję, że nie mogę udawać, jakby tego nie było. Chcę być po prostu szczery w tej materii od samego początku naszej współpracy, a ty wyglądasz na osobę dość rozważną, by o tym usłyszeć. Nie każdy wie, że Fundacja ma prywatne zakłady psychiatryczne, w których leczeni są pracownicy, którzy nie wytrzymali. Oczywiście nie każdy wariat trafia od razu do psychiatryka. Ci, którzy nie stwarzają większego zagrożenia dla siebie i innych nieraz stają się cenionymi pracownikami ze względu na swoje niekonwencjonalne podejście. W końcu chory umysł najlepiej poradzi sobie w chorej sytuacji. Zadziwiające jest to, jak niewyraźna jest granica między obłędem i geniuszem. Mimo to trzeba zapobiegać całkowitej degeneracji umysłów pracowników, nieprawdaż? Dlatego też zużywamy najwięcej antydepresantów i środków nasennych na świecie. Ciężarówki co miesiąc rozwożą tony tego świństwa po wszystkich placówkach, niektórzy już nie są w stanie w miarę normalnie funkcjonować bez chemii. Łykają to jak narkomani, prawdziwe ćpuny! Nawet niektóre nielegalne narkotyki są tolerowane przez zarząd i Radę O5. Sami też pewnie biorą, zwłaszcza Rada O5. Mają w końcu dostęp do takich informacji po usłyszeniu, których zwykły śmiertelnik skoczyłby z mostu, albo strzelił sobie w łeb.

Chcesz wiedzieć co tak na prawdę jest siłą napędową Fundacji? Co jest największą motywacją dla pracowników? Zapomnij o pięknej gadce o ratowaniu Wszechświata przed złem, zapomnij o poczuciu obowiązku, zapomnij o ciekawości i chęci zrozumienia tych wszystkich abominacji. Zapomnij o chęci zrobienia kariery i o bogactwach. Największą motywacją pracowników Fundacji jest strach. Strach przed tym, co siedzi w zamkniętej celi sześć pięter pod ziemią, strach przed tym, co może czaić się za każdym rogiem, a co trzeba wykryć, złapać, zbadać, zamknąć w klatce i napisać raport. Wszyscy tutaj są śmiertelnie przerażeni. Nie widać tego. Wszyscy opanowali sztukę ukrywania strachu do perfekcji. Udaje im się go wyciszyć, zagłuszyć, zamknąć w swego rodzaju celi przechowawczej ukrytej na samym dnie duszy. Ale ten strach nadal tam jest. Czeka tylko by przełamać zabezpieczenia, by się wydostać i ogarnąć cię całego.

yrtyr {W EDYCJI}

Szykowałem się do wyjścia. Na dworze było jeszcze ciemno, a do tego padał deszcz. Znowu. Jeszcze wiatr. Nienawidzę wiatru. Założyłem kurtkę i wyszedłem z mieszkania. Zamknąłem drzwi na klucz i począłem schodzić po schodach. Mieszkam na czwartym piętrze, a w budynku nie ma windy. Mniej więcej w połowie drogi na dół przez głowę przemknęła mi ta po wielokroć znienawidzona myśl: "Na pewno zamknąłem drzwi?". Próbowałem zignorować poczucie, że moje mieszkanie nie zostało należycie zabezpieczone i wznowiłem mój marsz na parter.

Wróciłem. Podszedłem do przynajmniej pozornie zamkniętych drzwi mojego domu i złapałem za klamkę. Szarpnąłem ją kilka… naście razy. Zamknięte. Odetchnąłem z ulgą. Zawsze jestem taki zakręcony, może mi się czasem zdarzyć, że zapomnę zakluczyć drzwi, a przecież teraz nie trudno zostać obrabowanym. Okazja czyni złodzieja. Lepiej dmuchać na zimne, prawda?

Kogo ja oszukuję?

---

Jeszcze zanim wszedłem do pracowni zaczepił mnie naukowiec młodszy ode mnie. Mógł mieć z dwadzieścia osiem lat. Przedstawił się jako Jacek Kubiak i był tym nowym członkiem naszego zespołu, który został niedawno przeniesiony tu, do Ośrodka Czternastego. Zdziwiłem się nieco, ponieważ miał się u nas pojawić dopiero szesnastego września i zacząłem już nawet powątpiewać w moje poczucie czasu.
- Którego dziś jest?
- Dwunasty - odparła Łucja Kłoczyńksa, specjalistka od wielowymiarowości. Myśl, że moje poczucie czasu mnie nie zawodzi okazała się być jeszcze bardziej zadziwiająca niż błąd administracji przez, który, jak sądziłem, Jacek trafił do nas zbyt wcześnie. Czym prędzej zapoznałem go z resztą obecnych członków zespołu, oprowadziłem go po pracowni i zleciłem jakieś mniej istotne zadanie potrzebne na za-trzy-dni, po czym zająłem się ostatnimi przygotowaniami do eksperymentu. Przygotowywałem aparaturę monitorującą zaburzenia pola elektromagnetycznego.

Wojciech Chilewicz, Mikołaj Leski i Łucja Kłoczyńska, Jan Tarczyński i agenta Obuchowicza.

Zła magia świąt

Cała rodzina przyjeżdża,
W święta się u mnie zagnieżdża.
Wśród żywych dysput i rozmów,
Nie słychać wilków i wichrów.
Ciepły ogień kominka,
Topi śnieg, lodowiska.
Za oknem nic Cię nie chroni,
Samotność wytropi, dogoni.
Zabije, kły swe zatopi,
A rodzina tylko okno zasłoni…

Lepiej jest wszak żyć w niewiedzy.
Historia uczy niejednych,
Tradycja z lat niepamiętnych.
Znaczenie dziś inne dla świata,
Lecz zadanie swe pełni nam nadal.
Z ciemności, z mitów i z legend,
Przychodzi mróz największy w świecie.
Bestia mordercza, złośliwa,
Przed nią Cię chroni rodzina,
Choinka i ciepło kominka…

I tak właśnie zostałem

Szedłem akurat do swojego gabinetu gdy zawyła syrena alarmowa i w całym ośrodku zapaliły się czerwone lampy awaryjne. Nie zdążyłem nawet dojść do końca korytarza gdy zaczepiło mnie kilku wielkich, umundurowanych facetów z oznaczeniami MFO Alfa-13 "Sina Lewa Noga".
— Jesteś z nami czy przeciwko nam? - zapytał jeden z nich.
— Z wami - odparłem bez namysłu.
— To dobrze. Zejdź dwa piętra niżej i w sekcji ósmej, hala numer dziesięć, wyłącz RBZ-14c zanim włączą się awaryjne systemy ochronne.
Posłusznie wykonałem polecenie i udałem się do windy. Nawet nie wiem czym jest RBZ-14c, ale wolę nie mieć tych ludzi na głowie. Im bardziej zagłębiałem się w laboratorium tym więcej oznak buntu widziałem. Z tego co zauważyłem dezerterzy szybko zaczęli przejmować kontrolę nad placówką.

Gdy znalazłem się w hali numer dziesięć i już chciałem wywalić to ustrojstwo w diabły, usłyszałem za sobą czyjś głos.
— Ręce do góry! Wylegitymuj się! - agent polowy, jakieś 26 lat. Młodziutki.
— Doktor Jan Maliniak, piąty poziom upoważnienia - odpowiedziałem unosząc dłonie.
— Co tutaj robisz?
— Modlę się.
— Co?
Wskazałem stojącą nieopodal menorę.
— Nie wyglądasz na Żyda.
— A ty brzmisz jak nietolerancyjny, szowinistyczny dupek, choć na niego nie wyglądasz.
— Nie możesz być Żydem!
— Zgodnie z treścią artykułu siódmego, punkt drugi, ustęp trzeci, Rezolucji Nadzwyczajnej Komitetu ds. Etyki, każdy pracownik Fundacji ma prawo do zmiany wyznania, płci, orientacji seksualnej, narodowości, koloru skóry, gatunku, a nawet miejsca zamieszkania, wedle własnego uznania, w dowolnym ustalonym terminie. Zgodnie z treścią artykułu siódmego, punkt drugi, ustęp czwarty, Rezolucji Nadzwyczajnej Komitetu ds. Etyki, każdy pracownik Fundacji, który w jakikolwiek sposób utrudniał samorealizację innych pracowników w wyżej wymienionych dziedzinach, zostanie uznany za winnego i poddany terminacji.
— Winny czego?
— Jaką różnicę robi przyczyna kiedy i tak cię terminują?
Nie odpowiedział.
— No, zmykaj chłopcze. Jestem zajęty.

Próbując dostać się do wyjścia napotkałem na swej drodze pewnego bardzo niebezpiecznego manipulatora rzeczywistości, który najwyraźniej uciekł w całym tym zamieszaniu.
— Poczekaj - zawołałem - Nie wiesz może…
— Weź gościu… Mam cię w dupie.
Efekt nastąpił momentalnie.

SCHEMAT

R-sntm
ŁK-sngk
WC-psjt
ML-chrk
JT-sntm
a.O-nrwc
JS-sngk

Mistrz Montan Pyton

— Czy rozumiesz to śmiertelniku?
— Nie bardzo. Mógłbyś wyjaśnić kwestię zniszczenia świata?
— Milcz sukinsynu!!!

SCP-PL-190 {WSTRZYMANE}

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-190

Klasa podmiotu: Euclid

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-190 jest przechowywany na terenie Ośrodka nr 14 w województwie Wielkopolskim. Obiekt jest ustawiony pionowo pośrodku standardowego pomieszczenia przechowawczego. Podmiot nie musi być w żaden sposób przytwierdzony do podłoża, gdyż sam utrzymuje pozycję pionową, niezależnie od stopnia nachylenia terenu. Dostępu do obiektu pilnuje trzech [3] strażników jednak z zastrzeżeniem iż nie mogą oni posiadać dostępu do broni palnej, bądź innych narzędzi służących do obrony/ataku za wyjątkiem paralizatorów o niskim natężeniu prądu. Strażnicy muszą się znajdować w odległości co najmniej 10 metrów od obiektu. Dostęp do obiektu mają pracownicy o poziomie upoważnienia 3 lub wyższym. Wszystkie osoby przed i po kontakcie z podmiotem należy poddać obowiązkowemu badaniu psychiatrycznemu. Do podmiotu wolno dopuścić jedynie osoby w pełni zdrowe psychicznie. Zaleca się, aby pracownicy przydzieleni do SCP-PL-190 byli osobami wyznania mojżeszowego lub chrześcijańskiego. Przydział personelu mającego bliższy kontakt z podmiotem musi być zmieniany co cztery miesiące. Wszelkie instancje SCP-PL-190-B muszą zostać poddane natychmiastowej terminacji. Instancje SCP-PL-190-A należy niezwłocznie odnaleźć i przekazać odpowiednim zamkniętym szpitalom psychiatrycznym.

Opis: SCP-PL-190 to krzyż łaciński o wysokości trzech [3] metrów [m] i szerokości jednego [1] metra [m]. Podmiot jest wykonany z grubych, dębowych belek i odwrócony "do góry nogami" - strona słupa, na której zamocowane są ramiona znajduje się u dołu. Krzyż na całej powierzchni pokryty jest wyrytymi na głębokość 2 centymetrów symbolami o nieznanym znaczeniu i pochodzeniu. Symbole są wyraźnie powiązane ze zjawiskami anomalnymi wywieranymi przez podmiot. Obiekt zdaje się być powiązany z religią chrześcijańską, chociaż na jego działanie wystawione mogą zostać zarówno osoby tego wyznania jak i innych religii, oraz osoby niewierzące przy czym efekty działania obiektu są zależne od obecności wyznania religijnego lub jego braku. Egzystencja podmiotu dzieli się na dwie [2] fazy: faza aktywna i faza nieaktywna.

Faza nieaktywna: obiekt samoistnie utrzymuje równowagę, zawsze pozostając w pozycji pionowej. W przypadku celowego ułożenia podmiotu w pozycji poziomej, obiekt będzie dążył do osiągnięcia swojej naturalnej pozycji i gdy tylko stanie się to możliwe, za pomocą nieznanych sił sam ustawi się w pionie.

Faza aktywna: rozpoczyna się w momencie gdy nie więcej niż jedenaście [11] osób znajdzie się w odległości maksymalnie 10 metrów od obiektu. SCP-PL-190 zajmie się ogniem, chociaż materiał, z którego jest zbudowany nie będzie ulegał spalaniu podobnie jak każda inna materia nieorganiczna. Organizm, który zbytnio zbliży się do płomieni zostanie natychmiast spopielony. Ugaszenie płomieni jest niemożliwe przy dostępnych Fundacji środkach. Podmiot w fazie aktywnej będzie płonął nawet w warunkach niesprzyjających reakcji spalania jak np. próżnia, czy przebywanie pod wodą. Obiekt będzie w stanie wprawiać powietrze w swoim otoczeniu w drgania tak, aby wywołać dźwięk ludzkiej mowy. Głos będzie miał donośny i energiczny ton oraz barwę głosu męskiego. Obiekt nawiąże z uczestnikami manifestacji kontakt werbalny. Podmiot będzie również wywierał anomalny wpływ na umysły uczestników. Podmiot jest samoświadomy i wyjątkowo inteligentny. Posiada bardzo obszerną wiedzę ogólną. Obiekt często wykorzystuje swoje możliwości intelektualne w celu manipulacji ludźmi wchodzącymi z nim w interakcję.

Osoby wystawione na działanie SCP-PL-190 mogą przekształcić się w instancje SCP-PL-190-A oraz SCP-PL-190-B.

SCP-PL-190-A: instancje te stanowią osoby zdrowe psychiczne, które wystawione były na działanie podmiotu przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Osoby takie zachowują pozory normalności, zostają jednak na stałe związane emocjonalnie z podmiotem, samych siebie określając jego "wyznawcami", w związku z czym odczuwać będą potrzebę adorowania i czczenia SCP-PL-190 co przyjmuje formę kultu bądź sekty. Osoby te mogą zachowywać się agresywnie w stosunku do innych ludzi, zwłaszcza w pobliżu podmiotu. Instancje wydają się być posłuszne podmiotowi, przynajmniej do pewnego stopnia. Ich zachowanie może często odbiegać od norm społecznych tak jak np. [ZMIENIONO] i [USUNIĘTO]. Instancje zdają się być w większym lub mniejszym stopniu amoralne i/lub okrutne. Poszczególne instancje zawsze starają się trzymać w grupie i izolować od ludzi spoza ich społeczności, tak jak to miało miejsce we wsi [USUNIĘTO] przed pozyskaniem SCP-PL-190. Szczegóły w Dodatku nr 2. SCP-PL-190-A stanowią 78% zdrowych osób poddanych długotrwałemu działaniu SCP-PL-190. 21% osób popełniało samobójstwa bądź popadało w ciężkie choroby psychiczne takie jak schizofrenia, przy czym w większości były one ateistami. Tylko 1% badanych wydaje się być odporny na działania anomalne podmiotu. Badania w toku.
UWAGA: Osoby zdrowe psychicznie, które w wyniku długotrwałego kontaktu z SCP-PL-190 popadły w choroby umysłowe mogą transformować się w SCP-PL-190-A nawet jeśli znajdują się w odległości jednego [1] kilometra [km] od podmiotu. Zaleca się wyjątkowe środki ostrożności.

SCP-PL-190-B: instancje te stanowią 59% osób ciężko chorych psychicznie, które miały kontakt z SCP-PL-190. Po okresie od jednej minuty do godziny osoby chore psychicznie przechodzą transformację. Podczas tego procesu całe ciało SCP-PL-190-B zostaje pokryte bliznami w kształcie symboli wyrytych na SCP-PL-190. Proces ten trwa około minuty i jest bardzo bolesny dla ofiary. Od tej pory ofiara jest pod pełną kontrolą fizyczną i mentalną podmiotu. Po transformacji SCP-PL-190-B zyskują ponad trzykrotnie [USUNIĘTO] i [EDYTOWANO] niż wcześniej, jednak nie są w stanie w żaden sposób porozumieć się z otoczeniem. Instancje nie potrzebują wody ani pożywienia, aby przeżyć.

(rozwiń) Dodatek nr 1

Ludność cywilna z powiatu [ZMIENIONO] donosiła o bardzo agresywnym zachowaniu mieszkańców wsi [USUNIĘTO]. Agent ████ został wysłany na miejsce w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego i właśnie wtedy odnalazł SCP-PL-190. W akcji pozyskania obiektu udział brało 10 funkcjonariuszy do działań w terenie, agent ████ jako przewodnik, dr Tarczyński jako koordynator akcji oraz 4 członków personelu klasy D. Grupie nadano nazwę operacyjną Tango-3. W trakcie zabezpieczania podmiotu, odział został zaczepiony przez dwóch miejscowych rolników. Byli oni bardzo agresywni. Gdy rozpoczęto przenoszenie podmiotu na ciężarówkę, miejscowi zaatakowali funkcjonariuszy terenowych przy pomocy wideł. Zostali obezwładnieni i rozbrojeni. W krótkim czasie (szacuje się, że było to od 2 do 4 minut) wokół terenu operacji pojawiło się około czterysta uzbrojonych w ostre narzędzia osób z pobliskiej wsi. Otoczyli oni teren operacji zwartym kordonem i stopniowo zacieśniali pierścień wokół oddziału Tango-3. Funkcjonariusze terenowi na czele z agentem ████ zagrozili otwarciem ognia w kierunku cywili, jednak groźba nie poskutkowała. Następnie oddano kilka strzałów ostrzegawczych co również nie wywołało pożądanego efektu. Gdy promień kręgu osiągnął trzydzieści sześć metrów, Tango-3 otworzyli ogień z ostrej amunicji. Rannych zostało dwadzieścia siedem osób, zabito trzynaście. Zanim wsparcie dotarło na miejsce, wszyscy członkowie oddziału (z doktorem Tarczyńskim i personelem klasy D włącznie) zostali zabici. Po tym wydarzeniu mieszkańcy wsi przenieśli podmiot do lokalnego kościoła. Kilka dni później specjalne oddziały Sierra-10 i Hotel-6 ubezpieczane przez helikopter Fundacji wykradły obiekt dokonując wcześniejszego aktu dywersji, poprzez podpalenie stodoły należącej do SCP-PL-190-A, by uniknąć konieczności wdawania się w otwarte starcie z miejscowymi. W czasie gdy ci usiłowali ugasić pożar, oddział Sierra-10 załadował SCP-PL-190 na ciężarówkę, wcześniej jednakże wdał się w potyczkę z grupą około trzydziestu SCP-PL-190-B. W wyniku potyczki zginęło dwóch funkcjonariuszy Fundacji, raniono sześciu.

(rozwiń) Dodatek nr 2

Mieszkańcy wsi [USUNIĘTO] na przestrzeni lat utworzyli specyficzną społeczność oznaczoną jako S-190, posiadającą swoje wewnętrzne prawa, tradycje i hierarchię niezależną od świata zewnętrznego. Wszelkie udokumentowane przez Fundację zjawiska zostały uzyskane podczas obserwacji wioski oraz przesłuchań kilku obiektów SCP-PL-190-A.

Osobą, która trzyma pieczę nad wyznawcami jest biały mężczyzna w wieku 57 lat, ze sporą nadwagą. SCP-PL-190-A nazywają go mianem "ojca Szczepana", "faworyta", bądź "opiekuna wioski". Wyrażając się o nim bardzo często nadmieniają o jego ścisłej relacji z bliżej nieokreśloną osobą lub bytem, najprawdopodobniej jest to SCP-PL-190. Dalej w hierarchii znajduje się tzw. kasta kapłanów. Jest to grupa siedemnastu mężczyzn w różnym wieku. Ich głównym zadaniem jest przeprowadzanie obrządków religijnych, kontaktowanie się z SCP-PL-190 oraz przeprowadzanie [USUNIĘTO] w przypadkach kobiet z ████████. Zarówno oni jak i ojciec Szczepan są wysoko uprzywilejowani w stosunku do reszty członków S-190, którzy muszą odnosić się do nich z należytym szacunkiem. Zupełnie osobny status społeczny zdają się posiadać SCP-PL-190-B. Instancje te są całkowicie ignorowane przez resztę członków S-190 i traktowane co najwyżej przedmiotowo. Jednakże jeśli jeden z SCP-PL-190-B stanie pod drzwiami do domu któregoś z mieszkańców wsi, ten niezwłocznie wpuści go do środka i wraz z nim zamknie się w budynku na czas nieokreślony. Nie wiadomo jaki jest cel wizyt SCP-PL-190-B, wiadomo jednak iż są one niezwykle istotne dla osoby odwiedzanej. Ponadto obiekty dokonują regularnych patroli po wsi co zajmuje większość ich czasu. Instancje te stanowią rodzaj ochrony wioski oraz SCP-PL-190 i w razie zagrożenia [EDYTOWANO]. Podczas obserwacji S-190 odnotowano bardzo duży nacisk na prokreację. Sposób postępowania z dziećmi znacznie różni się od zwyczajów normalnego społeczeństwa, przede wszystkim przez ██████ i [EDYTOWANO] co sprawia, że około jedna trzecia dzieci jest bardziej hodowana, aniżeli wychowywana. Dzieci te są bardzo często umieszczane w █████████████ i traktowane jak zwierzęta hodowlane. Na terenie wsi często dochodziło do makabrycznych aktów [ZMIENIONO] wobec dzieci "hodowanych", co może mieć charakter rytualny. Dzieci, których nie przeznaczono do hodowli wychowywane są często w sposób brutalny i pełen zachowań patologicznych, jednocześnie wychowankowie są uczeni bezwzględnego posłuszeństwa wobec ojca Szczepana i SCP-PL-190. W przypadku gdy osoba spoza społeczności trafi do niej, jest najczęściej przepędzana. Zdecydowanie rzadziej zdarzają się sytuacje, w których osoba zabłąkana w okolice S-190 zostaje porwana i/lub zabita, zazwyczaj w formie ofiary wobec SCP-PL-190.

W wyniku wyjątkowo agresywnego i ekspansywnego zachowania członków S-190 wobec cywili i funkcjonariuszy Fundacji związanego z wykradzeniem SCP-PL-190, podjęto decyzję o przerwaniu badań i zlikwidowaniu osady. Instancje SCP-PL-190-B zostały terminowane, natomiast znaczna część SCP-PL-190-A rozesłana do wyznaczonych szpitali psychiatrycznych. Zarówno kapłani jak i ojciec Szczepan zostali terminowani podczas akcji pacyfikacyjnej. Niewielka ilość instancji SCP-PL-190-A zdołała uciec. Poszukiwania nadal trwają.

[[footnoteblock]]