Identyfikator podmiotu: SCP-247
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-247 jest przechowywany w zagrodzie o wymiarach co najmniej 20 (dwadzieścia) na 40 (czterdzieści) metrów, umeblowanej według planów zapewnionych przez [ZMIENIONO] Zoo i — wyłożonej SCP-148 — oddalonej od reszty Ośrodka██ o co najmniej 50 (pięćdziesiąt) metrów w celu złagodzenia jego psychicznego efektu. (Zgodnie z obecnymi procedurami przechowawczymi dla SCP-148, używanie go w celu przechowania innych obiektów SCP ma być unikane, jeśli to tylko możliwe. - 05-█). SCP-247 ma być karmiony 18 kilogramami świeżego mięsa raz na trzy tygodnie. Karmienie odbywa się w osobnej zagrodzie. Personel sprzątający może wejść do zagrody tylko w wyznaczonym czasie karmienia. Prócz tego wszelki wstęp do zagrody jest zabroniony. Nagrania rezultatów złamania tych obostrzeń mają być archiwizowane i używane przy treningu personelu sprzątającego, oraz monitorującego SCP-247.
W razie przełamania zabezpieczeń, całe skrzydło musi zostać ewakuowane, a wszelkie transmisje na żywo przedstawiające incydent mocno ocenzurowane. Teren zajmowany przez SCP-247 zostanie uszczelniony i zagazowany, po czym SCP-247 ma powrócić do zamknięcia. Jeśli jest to z jakiegoś powodu niemożliwe, drużyna wyposażona w karabiny strzelające strzałkami z silnym środkiem nasennym zostanie wysłana. Agenci wchodzący w skład tej drużyny muszą być dobierani ze względu na dobry refleks, doskonałą celność, bezkrytyczne posłuszeństwo, oraz niski poziom empatii.
Opis: SCP-247 jest tygrysem bengalskim (Panthera tigris tigris; dorosła samica) który dla wszystkich obserwatorów wydaje się być nieszkodliwym kotem (Felius catus; młoda samica) o pomarańczowo-czarnym pasiastym futrze przypominającym to tygrysa.
Nagrania oraz zdjęcia wciąż ukazują tę iluzję, aczkolwiek nie wiadomo, czy wynika to z oddziaływania efektu na samo zdjęcie, czy tylko na obserwatora. Prawdziwa natura SCP-247 została potwierdzona poprzez analizę masy, wyporności, oraz form dentystycznych wytworzonych ze śladów ugryzień.
Nie stwierdzono w jaki dokładnie sposób SCP-247 generuje ową iluzję. Istnieją dwa komponenty wspomnianej iluzji: po pierwsze, efekt memetyczny który zmienia postrzegany obraz SCP-247 na małego kota, oraz po drugie, psychiczny efekt emitujący z podmiotu (słabnący zgodnie z prawem odwrotnych kwadratów i osiągając połowę siły po █ metrach). Każde świadome stworzenie wewnątrz tego pola ma wrażenie, że SCP-247 jest całkowicie nieszkodliwy, niezależnie od wcześniejszej wiedzy lub doświadczeń. Osoby wewnątrz tego pola okazują też ogromną niechęć do skrzywdzenia, lub pozwolenia innym na skrzywdzenie SCP-247, nawet jeśli są aktywnie krzywdzeni przez podmiot. Ten psychiczny efekt może zostać zablokowany przez SCP-148, lub unikniony przez atakowanie z dala od jego efektywnego zasięgu. Efekt memetyczny nie jest blokowany przez SCP-148; jak na razie, nikt nie był w stanie zobaczyć SCP-247 jako cokolwiek innego niż mały, pasiasty kot.
Zazwyczaj SCP-247 zaczyna mruczeć lub miałczeć gdy zbliża się doń człowiek. Człowiek ten wyraża wówczas, że jest to urocze i zbliża się, by pogłaskać podmiot (zaobserwowano tę reakcję nawet u ludzi bardzo nielubiących kotów). SCP-247 akceptuje pieszczoty od swoich ofiar przez nie dłużej niż siedem minut, po czym atakuje je i pożera.
Badania materiału genetycznego wykazały niewielkie odstępstwo od typowego genotypu Tygrysa Bengalskiego, wskazując na możliwą kontaminację [USUNIĘTO] wszelkie przyszłe eksperymenty dotyczące rozmnażania podmiotu wymagają zgody poziomu 05. Powstałe hybrydy zostały oznaczone SCP-247-1; sprawdź Dziennik Eksperymentu 247a-14 po więcej szczegółów.
Dodatek 247a: Seria testów eksponujących SCP-247 oraz podmioty Kontrolne przed różnymi zwierzętami. Testy kontrolne miały miejsce w dokładnej replice zagrody SCP-247. Podmiot A to żółty kot odpowiadający pozornemu rozmiarowi i wiekowi SCP-247. Podmiot B to dorosły Tygrys Bengalski odpowiadający faktycznej wadze SCP-247.
Dziennik Eksperymentu 247a-01
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Pies rasy mieszanej, w większości terier. Znany z gonienia kotów.
Test Kontrolny A: Obiekt natychmiast zaczął szczekać i biec w kierunku Podmiotu, który uciekł na pobliskie drzewo.
Test Kontrolny B: Obiekt skulił się w kącie tak daleko od Podmiotu jak to możliwe. Podmiot nie zwrócił nań uwagi.
Rezultaty: Obiekt podbiegł do SCP-247 głośno szczekając. W odległości około pięciu (5) metrów obiekt zatrzymał się gwałtownie i umilkł. W tym momencie, SCP-247 obrócił się i wydał „miauczący” dźwięk, przypuszczalnie będący wyrazem rozdrażnienia. Obiekt wycofał się w kąt pomieszczenia ze spuszczonym ogonem.
Notatki: To było niezwykle dziwne. Zalecam dalsze testy. - Naukowiec S████
Wyrażam zgodę. - 05-█
Dziennik Eksperymentu 247a-02i-ii
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Pręgowany kotek (samiec) w tym samym widocznym wieku co SCP-247.
Test Kontrolny A: Obiekt bawił się z Podmiotem w sposób normalny dla młodych kociąt.
Test Kontrolny B: Obiekt wspiął się na drzewo usiłując się ukryć, wykazując widoczne oznaki przerażenia.
Rezultaty (test i): Obiekt zbliżył się do SCP-247 miaucząc. SCP-247 odpowiedział tym samym i bawił się z pręgowanym kotem. Nagrania z testu wyglądają niezwykle dziwnie; w pewnym momencie SCP-247 unosi obiekt (który wydaje się być tej samej wielkości co SCP-247) używając jednej łapki, zaś w innym momencie SCP-247 podnosi obiekt przy użyciu pyska, ukazując, że jest on znacznie większy niż się wydaje. Naukowiec prowadzący opisał to jako rozkoszne, ale dodał, że „od patrzenia rozbolała go głowa”. Z uwagi na kiepską jakość nagrania, test powtórzono.
Rezultaty (test ii): Obiekt zbliżył się do SCP-247 jak powyżej. SCP-247 wydał z siebie niski, mruczący dźwięk, analogiczny do warknięcia. Obiekt zareagował jak w teście kontrolnym B.
Notatki: Wygląda na to, że SCP-247 ma w jakimś stopniu świadomą kontrolę nad swoim pozornym wyglądam. - Naukowiec S████
Dziennik Eksperymentu 247a-03
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Dorosły samiec jelenia, zwierzę będące w naturze jedną z częstych ofiar Tygrysa Bengalskiego (Podmiot B oraz SCP-237 nie były karmione przez 3 dni przed eksperymentem)
Test Kontrolny A: Obiekt zaczął się w spokoju paść, Podmiot zasnął dwie minuty po rozpoczęciu eksperymentu.
Test Kontrolny B: Podmiot zaatakował, zabił i pożarł Obiekt, który zachowywał się w sposób normalny dla jelenia zamkniętego z dużym drapieżnikiem.
Rezultaty: Obiekt zaczął paść się jak w Teście Kontrolnym A. SCP-247 zbliżył się do niego i zabił go pojedynczym ugryzieniem w szyję, po czym pożarł Obiekt. (Test został powtórzony bez wcześniejszego głodzenia SCP-247. SCP-247 całkowicie ignorował Obiekt przez jeden dzień, po czym, najprawdopodobniej po zgłodnieniu, zabił go, ponownie poprzez pojedyncze ugryzienie w szyję.)
Notatki: SCP-247 zdaje się preferować ludzi, zarówno jako pożywienie, jak i do rozrywki. Inne zwierzęta zostają zabite pojedynczym ugryzieniem, podczas gdy ludziom za każdym razem pozwala się głaskać zanim ich zabije i czasami drapie ich i „bawi się” jak kot myszą. Ponadto, SCP-247 zabił każdego człowieka którego miał okazję, niezależnie od głodu. - Naukowiec S████
Dziennik Eksperymentu 247a-08
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Dorosła samica szympansa.
Test Kontrolny A: Obiekt i Podmiot zignorowały się wzajemnie.
Test Kontrolny B: Obiekt uciekł na drzewo, wykazując oznaki niepokoju. Podmiot wykazał pewną ciekawość Obiektem, jednak nie zaatakował.
Rezultaty: Obiekt zbliżył się do SCP-247, wydał dźwięki rozpoznane jako oznaczające sympatię, po czym zaczął głaskać SCP-247. SCP-247 pozwolił obiektowi się głaskać przez ponad godzinę, po czym brutalnie go zabił i pożarł.
Notatki: To zdaje się być typową reakcją na nieznane zwierzęta. Zdaje się preferować polowanie na małpy z rozwiniętymi zachowaniami społecznymi. Eksperymenty z gorylami, oraz innymi gromadnymi małpami przyniosły podobne rezultaty. Esencjonalnie, SCP-247 jest dużym drapieżnikiem, który w jakiś sposób przystosował się do wyzyskiwania największego możliwego źródła pożywienia – ludzi. Powinniśmy sprawdzać wszelkie reporty o polujących na ludzi tygrysach, na wypadek gdyby tych rzeczy było więcej. - Naukowiec S████
Dziennik Eksperymentu 247a-12
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Dorosła samica niedźwiedzia grizzly.
Test Kontrolny A: Podmiot uciekł przerażony na drzewo. Obiekt zignorował go.
Test Kontrolny B: Obiekt i Podmiot dały zachowywały się nerwowo i dały sobie nawzajem tyle przestrzeni ile tylko możliwe.
Rezultaty: Z początku Obiekt oraz SCP-247 ignorowały się nawzajem. W pewnym momencie Obiekt podszedł bardzo blisko do SCP-247 na co tamten zareagował ostrzegawczym warknięciem. Obiekt odpowiedział agresją. Test przerwany z uwagi na ryzyko zranienia SCP-247; Obiekt unieszkodliwiony strzałką usypiającą przez personel Fundacji i w efekcie zabity przez SCP-247.
Notatki: Przyszłe testy angażujące zwierzęta potencjalnie zdolne zabić lub zranić Tygrysa Bengalskiego są odwołane. - Naukowiec S████
Dziennik Eksperymentu 247a-13
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Dorosła samica Tygrysa Bengalskiego.
Test Kontrolny A: Podmiot uciekł w przerażeniu na drzewo. Obiekt go zignorował.
Test Kontrolny B: Obiekt i Podmiot przywitały się, ustanowiły hierarchię, po czym usnęły.
Rezultaty: Identyczne do Testu Kontrolnego B.
Notatki: Co ciekawe, SCP-247 był w tej interakcji zwierzęciem beta. - Naukowiec S████
Dziennik Eksperymentu 247a-14
Data: ██/██/2010
Obiekt Testu: Dorosły samiec Tygrysa Bengalskiego.
Test Kontrolny A: Podmiot uciekł w przerażeniu na drzewo. Obiekt go zignorował.
Test Kontrolny B: Pominięty, zastąpiony opisem normalnego zachowania godowego Tygrysa Bengalskiego.
Rezultaty: Zgodne z przewidywanymi na podstawie Testu Kontrolnego B. [USUNIĘTO].
Notatki: Naukowiec S████ został usunięty z projektu z uwagi na niedbałe zabezpieczenia w jego eksperymentach, choć z uwagi na jego obrażenia dalsze czynności dyscyplinarne zostały uznane za zbędne. [USUNIĘTO], który zdaje się wyciągać wiele korzyści z osobliwej formy heterozji, został oznaczony SCP-247-1. Z uwagi na to, że SCP-247 mógł rozmnażać się naturalnie w dziczy, Mobilna Formacja Operacyjna Iota-5 („Tiger Bait”) została uformowana i wyznaczona do odszukania i zabezpieczenia lub zniszczenia wszelkich instancji hybrydy SCP-247-1. - 05-█
Identyfikator podmiotu: SCP-248
Klasa podmiotu: Bezpieczny
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-248 ma być trzymany w ognioodpornym sejfie w gabinecie Dr Mize, chyba, że jest bezpośrednio używany w celu przeprowadzania testów. Sejf posiada mechanizm otwierający sterowany klawiaturą. Wszelki personel o co najmniej 2 Poziomie Dostępu ma pełen dostęp do SCP-248, kod do sejfu to [ZMIENIONO].
Opis: SCP-248 jest mającą dwadzieścia pięć (25) stron książeczką z naklejkami, każda z napisem „110%” z małym wytłoczonym napisem „Fabryka” w prawym górnym rogu. Książeczka ma wymiary 7,5cm wysokości na 15cm szerokości. Każda strona SCP-248 zawiera dwie (2) naklejki, co w sumie dawałoby pięćdziesiąt (50), lecz okoliczności przed jego odkryciem pozostawiły jedynie czterdzieści dziewięć (49) naklejek.
SCP-248 został odkryty w małym domku w ████████, w stanie Georgia. Obiekt zwrócił uwagę Fundacji po tym jak jedna (1) naklejka została umieszczona na starym, połowicznie rozebranym traktorze w stodole rodziny, przez najmłodszego syna, Ronalda ████. Traktor stał się nagle zdolny do działania jakby był w pełni funkcjonalny, pomimo braku silnika i ramy. Agenci zabrali rodzinie SCP-248 oraz traktor w zamian za kupon na darmowe pestycydy dla farmy. Rodzina otrzymała standardowe amnestyki Klasy A.
Dr Mize otrzymał SCP-248 po przetransportowaniu go do Ośrodka-██ i wyraził głębokie zainteresowanie jego domniemanym możliwościom. Traktor jest obecnie oznaczony SCP-248-1. Zobacz Dodatek 248-01 dla wyników testów SCP-248-1.
Testowanie zostało zatwierdzone przez Dr Mize. Zobacz Dodatek 248-2 oraz późniejsze dla wyników wstępnych testów.
Pozostałe naklejki w SCP-248: czterdzieści sześć (46).
Dodatek-248-01:
SCP-248-1 jest zardzewiałym traktorem John Deere z 1979. Większości silnika brakuje, najpewniej w skutek nigdy niedokończonej odbudowy. Brakuje również fragmentu ramy, w tylnej części, gdzie powinno znajdować się siedzenie kierowcy. Naklejka z SCP-248 jest umieszczona za lewym tylnym kołem. Po przekręceniu kluczyka w stacyjce SCP-248-1 uruchamia się i działa jakby był w doskonałym stanie. Jest w stanie osiągnąć prędkość do 42km/h, nieznacznie większą niż typowy traktor tego modelu. Mimo, że traktor działa bez silnika, benzyna wciąż jest niezbędna do zachowania mocy. Zaleca się dodatkowe testy celem stwierdzenia, czy traktor będzie w stanie działać bez zbiornika paliwa.
Usunięcie zbiornika paliwa spowodowało całkowitą utratę funkcjonalności SCP-248-1. Całość SCP-248-1 ma być przechowywana w hangarze ██ Ośrodka-██ celem przyszłych testów dotyczących potrzeby dostarczenia paliwa, pomimo braku silnika, by wywołać ruch naprzód.
Dodatek-248-02:
Testowanie SCP-248 na komputerze marki ██████. Naklejka z SCP-248 została naklejona na płytę główną komputera, który został później uruchomiony. Szybkość działania komputera została znacznie zwiększona, jak zauważył Dr ███ █████████, właściciel komputera. Diagnostyka komputera wykazała, że pojemność dysku wzrosła z maksymalnych 250GB do 275GB, zgodnie z oczekiwaniami. RAM również osiągnął oczekiwane 110% wydajności. Jednakże, wnętrze również uległo podobnym rezultatom; radiator wchłaniał 10% więcej ciepła niż zwykle, a przewodność okablowania pozwalała prądowi przepływać o 10% płynniej niż najlepsze współczesne nadprzewodniki. Powód dlaczego okablowanie osiągnęło tak wysoki poziom bezoporowego przepływu w porównaniu z nieznacznie zwiększonymi możliwościami chłodzącymi radiatora, nie jest znany. Usunięcie zasilacza uczyniło komputer bezużytecznym, jak w przypadku Dodatku-248-1. Przyszłe badanie SCP-248 i źródeł energii zostało odnotowane celem przyszłych testów.
Komputer Dr ███ █████████ otrzymał oznaczenie SCP-248-2 i jest przechowywany w górnej szufladzie biurka Dr Mize. Szuflada jest otwierana przy użyciu klawiatury numerycznej, hasło do której to [ZMIENIONO].
Dr Mize wyraził prośbę, by przyszłe testy dotyczące elektroniki skupiły się, przynajmniej częściowo, na przejawach tego wysokiego przewodnictwa. Jakaś forma produkującej prąd turbiny lub elektrowni mogłaby potencjalnie zwiększyć produkcję energii tysiąckrotnie.
Dodatek-248-03:
Testowanie SCP-248 na materii organicznej. Naklejka z SCP-248 została umieszczona na przedramieniu członka personelu Klasy D który preferował pracę z tym nieznanym mu obiektem SCP niż transfer do Ośrodka-19 na służbę Keter. Początkowa reakcja na naklejkę nie przyniosła rezultatów. Podmiot nie otrzymał żadnego wzmocnienia zauważonego w poprzednich testach. Przez 60 minut po rozpoczęciu eksperymentu nic się nie zmieniło. Odzyskanie naklejki zostało zarządzone celem przetestowania właściwości przylepnych obiektu. Agent miał trudności z usunięciem naklejki, zaś podmiot wyraził odczuwanie niezwykle silnego bólu podczas próby oderwania jej. Po krótkiej rozmowie z Dr Mize, Agent █████ usunął naklejkę wraz z dużym kawałkiem skóry podmiotu. Badanie pod mikroskopem wykazało, że klej związał się z podmiotem podobnie jak taśma klejąca stosowana przez marynarkę łączy się z burtami okrętu podwodnego, aby wytrzymać olbrzymie ciśnienie Chemiczna analiza kleju wykazała, że klej nie różni się od tego używanego w produkcji zwykłej komercyjnej taśmy klejącej.
Kawałek skóry został oznaczony SCP-248-3 przez Dr Mize i jest obecnie przechowywany w zamkniętym próżniowo plastikowym pojemniku, znajdującym się w tym samym ognioodpornym sejfie co SCP-248, w biurze Dr Mize.
Dodatek-248-04:
Testowanie SCP-248 na SCP-248-1; próba usunięcia naklejki. Agent █████ został poproszony o usunięcie naklejki przy użyciu palców. Po kilku minutach nieudanych prób zdrapania jej, został wyposażony w narzędzia: pincetę, szczypce, scyzoryk, dłuto oraz nóż myśliwski nie miały efektu na naklejkę. Ten test, wraz z testem 248-03 potwierdził, że właściwości przylepne obiektu wykraczają poza nasze rozumienie.
Po nieudanych próbach usunięcia naklejki, umieszczono obok niej drugą, celem sprawdzenia, czy właściwości SCP-248 się „sumują”. Pierwsza próba rozwinięcia maksymalnej prędkości wykazała, że wynosi ona 84km/h, co faktycznie stanowi 220%. Jednakże, po 15-minutowym okresie, traktor wykazał poważne ślady rdzewienia. Po 36 minutach od umieszczenia drugiej naklejki, SCP-248-1 prawie całkowicie zmienił się w rdzę i utracił swoją formę. W tym momencie naklejki samoistnie odpadły od stosu rdzy i zostały zebrane przez Dr Mize celem dalszych testów.
Rezultaty pokazują, że klej wytworzył chemiczne wiązanie, podobnie jak to z materią organiczną i zerwał to wiązanie dopiero wtedy, gdy kompozycja materii do której był przyczepiony uległa zmianie. Należy odnotować, że na użytych naklejkach nie ma już kleju i nie da się przylepić ich do powierzchni. SCP-248-1 zneutralizowano.
- Jeśli ten obiekt był masowo produkowany, jak podejrzewa się w przypadku pozostałych obiektów SCP z „Fabryki”, mogliśmy potencjalnie odkryć żyłę złota! Jeśli sieć energetyczna może zostać poddana efektowi SCP-248 bez jego degeneracyjnego efektu, swobodny przepływ energii mógłby być możliwy przy temperaturze pokojowej! Rozpocznę osobiście prowadzić badania dotyczące „Fabryki” oraz jej miejsca pobytu, gdy tylko 05 wyrazi zgodę.
-Dr Mize
Identyfikator podmiotu: SCP-252
Klasa podmiotu: Euclid Bezpieczny
Specjalne Czynności Przechowawcze: —SCP-252 ma być przechowywany we wzmocnionym wytrzymałym stalowym poszyciem akwarium o objętości 150 metrów sześciennych. Strażnicy mają być wyszkoleni do podwodnej walki, oraz wyposażeni w karabiny harpunowe modelu B74H z grotami elektrycznymi o wysokiej pojemności. Zbiornik jest wyposażony w 15 aktywowanych zdalnie bomb głębinowych, które mają zostać zdetonowane jednocześnie, jeśli przełamanie zabezpieczeń będzie nieuniknione — Para rozrodcza jest przechowywana pod nadzorem biologa morskiego Dr ███████. Personel nie powinien zbliżać się do zbiornika, jeśli nie został wcześniej przygotowany na anomalny efekt obiektu.
Dodatkowe okazy SCP-252 mogą istnieć w dziczy. —Z uwagi na ich destrukcyjne właściwości, schwytanie ich jest wysokim priorytetem. Z uwagi na trudności wywołane rozmiarem okazów, terminacja jest dozwolona, jeśli przełamanie zabezpieczeń będzie nieuniknione. — Obecne okazy są uznane za wystarczające i dalsze przejęcia nie są priorytetem. Zabezpieczenie informacji dotyczących spotkań będzie składać się ze Standardowej Historii Przykrywkowej 53 „Pijany Marynarz” oraz podaniem amnestyków, jeśli to konieczne.
Opis: SCP-252 jest podgatunkiem Dosidicus gigas. Dojrzałe okazy są zauważalnie mniejsze niż zwyczajne, osiągając nie więcej niż metr długości i ważąc nie więcej niż 40kg. Sekcja wykazała brak worka z atramentem, oraz zwiększoną gęstość chromatoforów (około 20 razy większa niż przeciętna dla zwykłego dorosłego osobnika).
Zachowanie jest w większości aspektów identyczne do tego u zwykłych osobników, poza polowaniami i reakcjami na zagrożenia. Kiedy osobnik SCP-252 dostrzeże ofiarę, wykazuje agresywne zachowanie i rusza w kierunku celu z maksymalną prędkością, gwałtownie zmieniając chromatofory. Zmiany w kolorze mają hipnotyczny efekt na ofiary, które nawiążą z obiektem kontakt wzrokowy, przez co nie podejmują one prób obrony ani ucieczki.
Kiedy zostanie zaatakowany przez drapieżnika, lub wystraszony w inny sposób, SCP-252 gwałtownie przemienia się w niezidentyfikowany morski organizm o olbrzymich rozmiarach, nieokreślonej fizjologii, oraz niezwykle destruktywnym zachowaniu. Fizyczne atrybuty w tym stanie podlegają ciągłym zmianom. Organizm osiąga długość między 50 a 75 metrów, oraz nie mniej niż 50 różnego rodzaju kończyn, niekiedy nawet 200. Kończyny nieprzerwanie zmieniają kształt, z macek z przyssawkami, o średniej długości 5 metrów, przed owadzie odnóża zakończone szczypcami, po humanoidalne ręce i nogi, zakończone ostrymi szponami. Szczegóły, oraz pozycje owych kończyn również zmieniają się w sposób losowy, jedyna niezmienna cecha to grupa macek wokół głowy, zasłaniająca okolice otworu gębowego. Jak na razie nie wiadomo w jaki sposób tak szybki wzrost zostaje osiągnięty. Z uwagi na niebezpieczeństwo przełamania zabezpieczeń żadne badania tej kwestii nie są obecnie dozwolone. Wszelkie żywe zwierzęta, nie licząc innych instancji SCP-252, oraz zwykłych kałamarnic, będą usiłowały wydostać się z pobliża SCP-252 najkrótszą możliwą drogą. Ta paniczna reakcja może spowodować, że cele same się okaleczą, uciekając w niebezpieczne miejsce, lub uderzając o ściany zbiornika. U około 95% podmiotów które mają kontakt z rozwścieczonym SCP-252 rozwija się lęk przed głowonogami. Nie jest wiadome, czy jest to kolejny anomalny efekt, czy naturalna reakcja na traumatyczne przeżycie.
Po przeglądzie nagrań z kamer bezpieczeństwa ośrodka, Dr ███████ ustalił, że „metamorfoza” SCP-252 jest w rzeczywistości halucynacją wywołaną przez zmiany wzorów chromatofor. Wspomniane halucynacje sprawiają, że ofiara postrzega SCP-252 jako olbrzymie morskie stworzenie o nienaturalnie dużej ilości macek. Konkretne szczegóły różnią się znacząco w zeznaniach poszczególnych podmiotów, jednakże stworzenie konsekwentnie przedstawia się jako ogromnych rozmiarów głowonóg, z mackami skupionymi wokół otworu gębowego, dodatkowymi kończynami ze szponami lub szczypcami, oraz ogólnym wrażeniem, że wszelkie jego cechy są płynne i zmieniające się losowo. Podmioty po przerwaniu kontaktu wzrokowego z SCP-252 pozostaną przekonane, że ich halucynacja była prawdziwym „morskim potworem”, oraz będą usiłowały racjonalizować wszelkie logiczne sprzeczności związane z tym złudzeniem, na przykład to w jaki sposób stumetrowy potwór może pływać w zamkniętym zbiorniku o długości 10 metrów. Owa racjonalizacja, jak i utrzymująca się fobia są uważane za formę post-hipnotycznej sugestii.
Podmioty oglądające nagrania rozwścieczonego SCP-252, które nigdy nie zostały poddane jego efektowi bezpośrednio, doświadczają znacznie słabszej reakcji, oraz potrafią dostrzec kałamarnicę, pomimo halucynacji. Podmioty opisują iluzorycznego potwora jako „wyglądającego sztucznie” i „nonsensownego”, ale wciąć wydaje im się on umiarkowanie straszny. Po doświadczeniu tego pośredniego efektu, podmioty zyskują częściową niewrażliwość na efekt bezpośredniego wystawienia na działanie obiektu. Kolejne bezpośrednie kontakty po „zaszczepieniu” przez nagranie, dodatkowo osłabiają efekt. Uodpornione podmioty mogą rozwinąć całkowitą niewrażliwość na efekt wywołujący strach i doświadczać jedynie delikatnej świadomości halucynacji.
Dodatek: SCP-252 zwrócił uwagę Fundacji po licznych raportach o dostrzeżeniu „morskiego potwora” przez rybaków w okolicy wybrzeża █████. Agent ██████ zabezpieczył okaz podejmując większe niż zwykle ryzyko dla własnego bezpieczeństwa. Zalecane wynagrodzenie za działanie wykraczające poza zakres obowiązków. Agent ██████ dopuścił do wystawienia się na efekt SCP-252 podczas pierwszego kontaktu. Początkowe czynności przechowawcze były bazowane na jego raportach dotyczących rozmiarów i fizycznych możliwości okazu, skutkując nadmiernymi wydatkami na zasoby. Zalecane działanie dyscyplinarne, oczekują na zatwierdzenie.